Ellendig rollenpatroon. Nergens goed voor. Ik ben écht geen hardcore feministe met een snor (denk ik toch niet) die beweert dat alle mannen kl*tzakken zijn. Ik vind niet dat vrouwen meer moeten verdienen dan mannen voor hetzelfde werk. En ik ga geen BH-loze zondagen houden om uit het drukkende keurslijf van de bustehouder te komen. Nee, allemaal echt niet. Maar ik claim wel dezelfde rechten als een man. Dus ook het recht om niet te koken. Koken, interesseert me niet. Eenvoudige 5-minuten gerechten lukken nog net. Net.
Ik als vrouw die niet kookt wil dus een man die wel kookt. Want dan weet ik dat we op dezelfde golflengte zitten, wat het rollenpatroon betreft tenminste. Onlangs was ik uit logeren bij een koppel wiens man achter het fornuis stond zonder daar enige fuzz over te maken. Prachtig toch? Zo zou het moeten zijn: het recht om te kiezen te koken. Moe word ik van al die mensen die alsmaar opnieuw van hun stoelen vallen omdat de keuken voor mij bijna onbekend terrein is, net omdat ik een vrouw ben (leest u wel es een boek? Kan u een degelijke brief schrijven? Gaat u op vakantie ook iets leren over het land waar u verblijft? Nee? Zwijg dan.) Het is niet omdat de vrouw jarenlang een zogenaamde happy housewife was, ten dienste stond voor haar man en niet mocht gaan stemmen dat het daarom oké was.
Al geef ik toe, soms probeer ik het wel. En àls het dan lukt ben ik zo trots als zou ik een Master op een week behaald hebben. Misschien probeer ik het wel es vaker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten