proud to be curvy

I'm curvy, voluptueus! En dat betekent niet dik of mollig. Voluptueus betekent eigenlijk niet meer dan dat je een vrouwelijk figuur hebt of je nu dik bent of mager. Ik heb van nature hips en ass die zelfs in periode van magerte aanwezig zijn (mijn waist to hip ratio is zelfs een beetje buiten proportie zoals je bij Latina's en Afrikaanse/AfroAmerikaanse vrouwen ziet) en tegenwoordig wordt dat òf afgekeurd òf fantastisch gevonden . De meeste Hollywood dames met natuurlijke rondingen gaan op dieet tot ze het figuur krijgen van een twaalfjarig jongetje: Jessica Alba moet zowat een van de meest sexy dames in Hollywood zijn geweest voor ze besloot extreem af te vallen en een panlat werd. Courtney Cox (de dunste, Monica, van Friends) jojo't tussen boyish extreem mager en vrouwelijk superslank. Na je eenentwintigste ben je toch volwassen genoeg om te beseffen dat vrouwelijke rondingen net mooi zijn (is precies de leeftijd waarin ik m'n curves heb aanvaard)? Al die crashdiëten, maatjes 0, maatjes 2. Ik weiger dat te begrijpen.

(ik wou een filmpje maken maar blijkbaar zit er geen IMovie meer op m'n nieuwe harde schijf. Raar.)

10 sexiest and/or iconic dance scenes in movies

10. Makin' Whoopie - Michelle Pfeiffer in The Fabulous Baker Boys

9. Put The Blame On Mame - Rita Hayworth in Gilda

8. Mambo - Brigitte Bardot in Et Dieu Créa La Femme

7. Jennifer Beals in the whole Flashdance movie

6. Dance Sequence - Audrey Hepburn in Funny Face

5. Why Don't You Do Right - Jessica Rabbit in Who Framed Roger Rabbit?

4. Old Time Rock And Roll - Tom Cruise in Risky Business

3. Diamond's Are A Girl's Best Friend - Marilyn Monroe in Gentlemen Prefer Blondes

2. The Snake Dance - Salma Hayek in From Dusk 'Till Dawn

1. Nancy's Dance - Jessica Alba in Sin City

is it me or electrabel?

Electrabel *** me off. It is the right time to use bad language.

Twee maanden geleden werden de meterstanden persoonlijk op de Electrabelstand afgegeven ivm een verhuis, m'n slotfactuur zou volgen. Die kwam er en, hipperdepip, ik kreeg geld terug! Wat ook niet onwaarschijnlijk was aangezien ik voor een kleine oppervlakte vrij veel betaalde. Van de gelegenheid maakte ik gebruik om over te stappen naar groene energie, Lampiris.

De datum waarop het Electrabelgeld zou teruggestort worden was na enige tijd later ruim verstreken dus ik weer bellen. "Ja, u hebt nog een openstaand saldo. " "Huh?" "Ja, en daarom kunnen wij het geld niet storten want u moet toestemming geven of u wenst of dat geld al dan niet van dat bedrag wordt afgehouden.". Ik wist niks van een openstaand saldo, nooit een brief van gekregen laat staan iets over een toestemming te hebben vernomen, alles was zogenaamd in orde en dan brengen ze dat als excuus aan om m'n geld niet te storten. Op dat moment kon het me weinig schelen, ik wou m'n geld en ging akkoord met de afhouding, een week later stond het geld op m'n rekening. Alles leek geregeld met Electrabel, ik rustig naar Lampiris.

Gisteren, merry Christmas, kreeg ik (na twee maanden!) een annulering van het slotfactuur in de brievenbus en ik zou daarbij nog es 300 euro moeten ophoesten. Voor 4 januari met een aanmaningskost van 12,50 euro erbij. Terwijl ik die brief nòòit eerder had gezien. En wat nog erger is, die rekening klopt niet eens: ik zou zogenaamd vanaf april 2009 maandelijks 70 euro hebben betaald en daar klopt geen bal van, de waarheid is dat ik vanaf 2006 maandelijks minstens 85 euro heb betaald. Het is gewoon grof.

Het is niet de eerste keer dat ik zoiets meemaak: in 2005 kreeg ik opeens een rekening van meer dan 800 euro in de bus. Na wat gebel bleek dat ik zogenaamd gedurende een jaar geen enkele rekening zou hebben betaald, terwijl er wél elke maand 80 euro van m'n rekening naar Electrabel was gegaan. Het had heel wat gecopieer en gebank gekost om te bewijzen dat het wel degelijk betaald was. "Oh, een fout in onze administratie.". Ja, heel erg leuk. Korte tijd daarna - ondertussen was ik behoorlijk geïrriteerd geraakt door de grootste energiereus - kreeg ik weer een factuur in de bus met zogenaamde onbetaalde rekeningen. Erg kalm kon ik er niet meer onder blijven en heb vlakaf gezegd: "Ik weiger dit te betalen, los het zelf op." Nooit meer iets van gehoord en nadien gingen de rekeningen vlot. Tot kerst dus.

Ik vertrouw Electrabel voor geen seconde, en dat zou eigenlijk niemand mogen doen.

kerst

leather fashionista

Okay, fashion confession nummer 2: I dig leather! En tegelijkertijd vind ik het zo erg omdat ik bontmensen keihard lig te veroordelen, all the while in m'n leren rok. Het is hypocriet en ik ben tegen dierenleed maar als het op leer aankomt wens ik me te verhullen in de grote onwetendheid. Ik heb een hekel aan onwetendheid dus zo erg hou ik van leer.

Al in m'n vroege tienerjaren droomde ik van m'n eerste leren broek, het is geen fetish, hoor (ik denk niet dat ik ooit over een al dan niet bestaande fetish van me zou bloggen) en ik behoor niet tot de biker community (alhoewel er weinig boven een Harley in legergroen gaat), het is gewoon iets waar ik al meer dan tien jaar een serieuze boon voor heb, net als voor smokey eyes.

En ik draag m'n witte/zwarte leren kledij aldus op bijna elke denkbare gelegenheid en da's een beetje raar, volgens anderen. M'n leren rokken worden unaniem 'fabulous' gevonden maar die zwarte leren broek: "Ga je daar mee werken?". Alsof je een gewaagd statement maakt door een leren broek te dragen. Het is gewoon maar een broek, hoor, en de mijnen zijn niet eens onthullend ofzo. Ik heb die reacties eigenlijk nooit echt begrepen, voor mij is leer zwart in het kwadraat. And I dig zwart.

my birthday

I love my birthday, I hate my birthday. Ik ben jarig een dag na kerst, tweede kerstdag. Toen ik nog heel erg kind was kon ik me niks leuker dan dat voorstellen: vakantie, m'n pakjes onder de kerstboom (we vierden het apart, hèhèh) en ik kreeg altijd m'n lievelingskostje: wildpaté en hazenrug.

Maar nu, nu ik ouder ben is het eigenlijk verschrikkelijk om op die dag jarig te zijn. Straks word ik dertig en m'n vrienden hebben familieverplichtingen. Dat wil je niet, echt niet als je dertig wordt.

Destinys Child - 8 Days Of Christmas
Geüpload door Stella78. - Bekijk nog meer muziek video's in HD!

Band Aid - Do They Know It's Christmas
Geüpload door beautifulcynic. - Muziek video's, interviews met artiesten, concerten en meer.

Madonna and her boys

Madonna, Madge, Emmy, M., Nonnie. Dit bericht gaat dus over the Queen of Pop, of meer bepaald, haar boys. Want Madonna en ik hebben dezelfde smaak als het op mannen aankomt en blijkbaar vind ik het zo frappant dat ik er een entry over wil schrijven. Madonna houdt hen graag Latino, ik ook. Het is geweten dat Madonna een zwak heeft voor Latinoeske mannen (Jellybean Benitez, Carlos Leon en haar recentere aanwinst: Jesus Luz. Of check gewoon de mannen in haar video's, zij weet er altijd weer dat Latinoeske jaw dropping exemplaar uit te kiezen). Als we even Vanessa Paradis (Lenny, Johnny, are you kiddin' me?) buiten beschouwing houden is Madonna zowat de enige vrouw jegens wie ik een gezonde dosis afgunst voel als ik naar het lijstje 'veroveringen' kijk. En wel daarom een top 3 van haar videoboys.

The boyfriend

Madonna - Papa don't Preach
Geüpload door bebepanda. - Muziek video's, interviews met artiesten, concerten en meer.

The original boyfriend

Borderline / Madonna
Geüpload door gaimon5656. - Ontdek andere muziek video's.

The cowboys, all of them

64 - Madonna - Don't Tell me
Geüpload door Paadre. - Muziek video's, interviews met artiesten, concerten en meer.

muzik

roddelboeken

Op sommige dagen, wanneer ik moe ben en de wereld krom mag dragen, trek ik me terug met no brain lecture: roddelblaadjes over de internationale showbizz, ik haat die dingen omdat ze vol staan met leugens, en toch, en toch.

De langstlopende roddel anno nu is Brad en Angelina die zogenaamd op het punt staan om uit elkaar te gaan. Dat was vorig jaar ook al zo, misschien is het volgend jaar ook van dattum, en over tien jaar vast weer. Om eerlijk te zijn, ik weet dat niet maar Angelina gun ik alles. Net omdat ze onbarmhartig Derde Wereld zieltjes redt. Heel blij word ik dus niet van het nieuws dat er een of andere pummel van Rolling Stone (ja, ja, goede referentie, jongen. Ik hoù van Rolling Stone. Ja, dàààg!) een boekje over haar wil opendoen met gemene vertelsels over haar. Het niveau van Rolling Stone. Eerder schreef die pummel een geloofwaardige biografie over Kurt Cobain waarin hij schreef dat Courtney Love hem vermoordde. Geloofwaardig, zoals ik schreef. En nog later kwam hij met een boek over de laatste jaren van Michael Jackson. Alsof hij er persoonlijk bij was. Ik denk niet dat die man geïnteresseerd is in geld. Nee, dat mag hij gerust zijn van mij, alleen niet op de kap van beroemdheden door valse leugens over hen te verspreiden en zo hun naam door het slijk te halen. Die man is de antipode van Angelina Jolie.

Mensen, lees, blijf vooral lezen, maar niet dat boek. Titel is de moeite niet om hier te vernoemen.

queen

Ik ben, o schromelijk, de dag van Queen vergeten. Ooit was Queen net als ABBA not done. Maar wij, kinderen die geboren werden in hun doorbraakjaren, weten wel beter. We hadden allemaal een Queenverzamelaar, omdat het gewoon moest.

Queen somebody to love
Geüpload door timanou76. - Muziek video's, interviews met artiesten, concerten en meer.

Queen You're my best friend
Geüpload door timanou76. - Bekijk nog meer muziek video's in HD!

er was es ooit

Oeps. Als ik naar de oudere berichten kijk merk ik dat het niveau van deze blog ooit hoger lag, en dit dat ooit zelfs niet zo heel lang geleden was. Meer bepaald: de periode voor m'n harde schijf eraan ging (een maand, twee maanden terug).

Gedaan met rouwen over al m'n verloren gegevens, deze blog moet weer iéts voorstellen. Onder het herbronnen door post ik wat ouds en wat leuks en wat bestaans.

reclame shoppen antwerpen

Naargelang je ouder wordt roest je vast in gewoontes: waar ik vroeger nogal wild ging inzake m'n kapsels (een keer alles afgeschoren en blond gegaan, daarna bijna wekelijks een andere kleur op m'n centimetercoupe) kan je me nu al jaren aftekenen met een zwarte haarband over de fake halflange wilde krullen. En alhoewel ik zeg ooit nog es aan de dreads te gaan (had ik vroeger) heb ik die stap alsnog niet gezet. Halflange krullen it is.

Zo ook qua kledij: ik heb een dure smaak als je duur zou willen gaan maar dat doe ik dus niet. Op m'n zestiende kocht ik voor heel weinig geld een leren koffertje van agnès b., en dat was goedkoop omdat het visleer was. Ik vind altijd wel iets. Sinds een aantal jaren koop ik bijna uitsluitend bij Labels Inc., voor mensen met een dure smaak en niet hetzelfde budget is dit een prachtwinkel. En verder koop ik ook gewoon het liefste tweedehands: oude kleren die minder snel verslijten, soms vind je er zelfs een collectors' item (ik ben een ware modefreak maar noem me geen fashionista: mode is kunst)! En omdat ik reclame voor Labels Inc. heb gemaakt wil ik dat ook doen voor A.P.C. (Lombardenvest) en D-Zine (St-Jorispoort, bij het Mechelseplein), naast de Labels Inc. de leukere kledingszaken van Antwerpen waar je best nog betaalbare uitzonderlijk mooie kleding vindt. En ook de allerliefste bediening krijgt! :-)

talkies

Talkshows. Ik kijk te veel naar talkshows. In de préinternetjaren waren dat alle Jan Van Rompaey shows natuurlijk, iedereen keek naar die programma's die steevast uitliepen en dat zag je aan het klokje aan het einde van de show. Toen VTM kwam keken we naar Luc, zowat de eerste emo talkshow op de Vlaamse televisie ("Moet u een zakdoekje?") en naar Goedele keek ik alleen de eerste afleveringen, ongetwijfeld zal Goedele wel goed geweest zijn.

Als ik beweer te veel naar talkshows te kijken bedoel ik de Amerikaanse talkshows: flitserender, grappiger en net iets gewaagder dan bij ons. De eerste die we leerden kennen was de Tonight Show met Jay Leno, omdat NBC ook Nederlandse ondertiteling kreeg en we wat langer mochten opleven. Ray Cokes was de eerste talkshow held (maar die is Brits) en Jay Leno onze eerste Amerikaanse. Grappiger dan hem kon je gewoon niet zijn. Later kwam Conan O'Brien, ook nog op televisie.

Tegenwoordig haal ik m'n portie Amerikaanse talkshows op het internet, en ik schuw niets. Van de grappige Letterman tot de emo Oprah tot de ranzige Maury. Alleen The View (vijf vrouwen die een gast uitnodigen, op zich interessante vrouwen maar vijf vrouwen tesamen klinkt meer als een oeverloze koffieklets dan als een boeiende show. And so it is.) sla ik over. En mijn favoriet is David Letterman: de galantste grapjas van ze allen.

Aantwaarps bouve (antwerps boven, eddet verstoan)!

Volgens studies blijken de hardnekkigste dialectgebieden Antwerpen en West-Vlaanderen te zijn. In West-Vlaanderen vanuit een provincialistische reflex (er zijn geen grootsteden in West-Vlaanderen) en in Antwerpen omdat men het niet eens doorheeft. Dit klopt. Een familielid van me sprak steevast onvervalst Clement Peerens Aantwaarps maar ging er prat op dat ze Algemeen Nederlands sprak (Klap 'k' iek toch Algemiën Neiderlans!"), Antwerpenaren beseffen het niet eens. In 't Stad en errond zegt men me steevast dat ik vrijwel accentloos spreek maar eenmaal d'rbuiten word ik aangesproken op m'n hardnekkig Antwerps accent. Voor Antwerpenaren is hun accent nu eenmaal Algemeen Nederlands. Punt. Dit verklaart ook de reden waarom Antwerpenaren zich overal in Vlaanderen van het Antwerps bedienen. Ook de Antwerpse televisiemensen hoor je op tv vrijuit Antwerps praten (terwijl anderen hun accent proberen te verdoezelen). Dat o.a. Jan Leyers, An Ceurvels en Luc Wyns van Antwerpen zijn hoort iedereen en dat verklaart waarom in Limburgse, Gentse, West-Vlaamse series voornamelijk Algemeen beschaafd Antwerps wordt gesproken.

Antwerpenaren hebben ook de gewoonte alles wat niet Antwerps klinkt vreselijk te vinden. Toen we in het eerste middelbaar uitspraakles kregen en we -tot onze verbazing- te horen kregen dat onze korte klinkers te scherp waren werd dat onthaald op een fameus boegeroep (verder zat ik op een heel brave school). We hadden een leerling uit Oost-Vlaanderen die wel met voorbeeldige klinkers sprak en we zeiden allemaal dat we niet zoals haar wensten te spreken omdat we dat ronduit lelijk vonden. Er waren zelfs een paar leerlingen bij die meenden dat ze fysiek niet in staat waren hun korte klinkers niet scherp uit te spreken. Dat is dus een echte Antwerpse attitude.

Als we een tekst lazen en er viel een andere stad te lezen dan Antwerpen, Brugge bijvoorbeeld, moest de leerkracht de les vijf minuten staken omdat we het dan altijd nodig vonden om het West-Vlaams te faken. Alleen konden we niet echt het onderscheid maken tussen West-Vlaams en Oost-Vlaams, Gent werd Hant. Ook dat is een echte Antwerpse attitude. Antwerpse attitude: we vinden het nodig om West-Vlamingen te verbeteren: "Ge moe ni blakjse zeggen mor bliekske.". Op computer taalkamp had de kampleider het lumineuze idee opgevat om ons eens per provincie onze maaltijd te laten halen. Dat verliep vlot en rustig tot Antwerpen aan de beurt kwam: geduw en getrek en een rumoer. En toch lachen we met de anderen: we lieten de kans nooit onbenut om de anderen boeren te noemen. Iedereen die niet van 't Stad kwam was een boer en we geloofden dit ook nog. Da's een echte Antwerpse traditie. Net zoals we een traan van ontroering wegpinken als we Antwerpen weer binnenrijden. Of als iemand het woord kathedraal 'kathendroal' laat vallen. Want er is er maar een, die van 't Stad.

Zonder ooit een andere Vlaamse stad te hebben bezocht zijn we ervan overtuigd dat Antwerpen de mooiste Vlaamse stad is en op facebook zijn groepen als 'Aantwaarpen is 't Stad en de rest is parking' of 'Antwerpenaren zijn niet arrogant, ze zijn gewoon beter' bijzonder populair. En zelf zeggen we dat we eigenlijk bescheiden zijn. Onze burgemeester antwoordde op de vraag of Antwerpen de Vlaamse hoofdstad moest worden: "We zijn het al." . Op de provinciestrijd op facebook las je bij Antwerpen dingen als 'We gon da ier es rap winne.' en 'Antwerpen is het echt voor mij, zie mijn kathedraal schitteren in de zon', 'Antwerpen (de stad) is het gewoon, over de rest van de provincie wil ik het niet eens hebben'. Geen wonder dat boze Kempenaars wegtrokken na de zoveelste 'Antwaarpen is 't Stad en de rest is parking.' . Men probeerde nog de mensen van 't Stad aan te sporen om over de provincie te schrijven maar tevergeefs: Aantwaarpen is 't Stad en de rest is parking. En een leuke Alex Agnew: Antwerpenaren zijn gewoon onverschillig, wat er buiten de ring gebeurt interesseert ons gene fuck. Nadat hij de West-Vlamingen een nutteloos kutvolk noemde ("Wen zèn ien maan sted ne, joeng" we zijn in mijn stad nu, jongen) kreeg hij van het Antwerpse publiek een lang, lang applaus.

pontresina

Ik vond het wel leuk om m'n Clubvakanties vrij te geven dus ga ik gewoon verder.

De beste Clubvakantie was met Club Med in Pontresina, een jaar na Aldiana Fuerte Ventura. Een jaar later had ik ook de beste vakantie: een interrail Italië vakantie met Sporku (de nu Lierse schepen Sophie D'Hulst was erbij, en zij was toen ook al niet op haar mond gevallen, blij toe want ze gaf ons een kippenvel moment toen ze 'Morgen' ('Tomorrow') zong uit Annie, onvergetelijk). We hadden in Pontresina een hecht groepje vrienden die alles met elkaar deden, deelden, echte Friends (onze kamers waren zelfs over elkaar). Kom me niet vertellen dat Fransmannen idioot zijn want ik heb met hen reuzevakanties beleefd. Ik was er verliefd op de tennisleraar, die we de 'ass' noemden (in positieve zin) en omdat onze ouders de hele dag gingen stappen in de bergen waren wij tieners vrij om vrijwel niets te doen: alles wat we deden was hangen aan het zwembad, baden in de sauna, eenmaal gaan raften (avontuur!), wandelen voor een dagje St Moritz (het naburige stadje). En oh ja, ik deed wel iets: ik zat op golfles (niet dat ik daar nog iets van techniek over weet). En oh ja, we hebben een dagje in de Zwitserse bergen gewandeld (daarna weet je wel waarom wij de lage landen heten te zijn).

Ik kwam in Pontresina ook iemand tegen om nooit te vergeten, dat was Gilles. Ik was namelijk heel verliefd op Gilles. En dat was vrij excentriek van me aangezien hij niet erg geliefd was, hij werd eerder getolereerd door ons hechte Friends groepje. Gilles was namelijk arrogant, en ik zeg dat niet zo gauw over iemand. Hij kwam uit Marseille en was daar was bijzonder trots over. Marseille heeft dezelfde reputatie als Antwerpen in Frankrijk: pretentieus havenvolk. En dat was hij. Werkelijk. Het enige wat ik over z'n familie weet is dat z'n vader vaak whiskeys dronk aan de bar, iets wat Gilles ook altijd dronk, maar dan in het restaurant. De Friends (buiten Gilles) wisten allemaal dat ik smoor op hem was maar waren daar heel discreet over want hij viel namelijk op modellenvrouwentypes: hij flirtte met Camille, een blonde Franse stoot die uitsluitend Gaultier droeg. En ik uit Antwerpen kon daar dus zeker niet tegenop. Of dan was hij aan het opscheppen dat hij dronken wakker werd met een naakte sexy Club Medmedewerkster (G.O. heten zij) naast hem. Ik jaloers. Maar ik heb, uit onzekerheid, Gilles nooit mijn liefde verklaard. En ik vraag me nu nog af of hij nog steeds zo'n arrogante kerel in Marseille is. Toen voelde ik me met hem verbonden, we zijn beiden Steenbokkken (je zoekt altijd wel iets).

Clubvakanties. Moet je gewoon es meemaken. Een van m'n vriendinnen heeft ooit voor Club Med gewerkt, en ook zij heeft daar de warmste herinneringen aan. Club Med, club met wa? Club met veel plezier.

wilde Mira

Jaren geleden, toen ik nog geen achttien was, deden we elk jaar traditioneel een clubvakantie: Club Med of Club Aldiana (de Duitse Club Med, zeg maar). Ik weet dat er mensen zijn die clubvakanties helemaal niks vinden (vaak berust op een vooroordeel: een vriend van me vond Club Med ook helemaal niks tot we es een keertje naar Marokko gingen) maar ieder jaar mis ik het meer en meer. Vooral Club Med dan, die de leuze 'Alles kan en niks hoeft' weet waar te maken. Toch gaat dit berichtje over Club Aldiana.

Ondanks het taalverschil had ik altijd wel vrienden en vriendinnen op zo'n Clubvakantie. We converseerden dan in het Engels of met handen en tanden. Creatief. In Club Aldiana op Fuerte Ventura had ik zo'n onafscheidelijke vriendin Mira. Een dame om nooit te vergeten. M'n broer en andere jongens hadden haar nog voor me opgemerkt. Ze was groot, had lange slanke benen, grote borsten en een mooi gezicht. Mira was een stoot. En Mira was ook vrijgevochten: ze rookte op haar vijftiende al als een ketter, versleet drie vriendjes (gedurende die twee weken) waar ze dan mee het bed in dook (alhoewel, met een van die drie wilde ze niet), en zat 's middags al aan de Martini's. In de discotheek dronk en trakteerde ze tot in de vroege uurtjes Tequila. Haar ouders hadden niks op haar te zeggen (en ze was verwend met de hipste duurste kleren) en ze wou niks met de andere tieners te maken hebben omdat ze hen kinderachtig vond maar mij had ze om de een of andere reden wel graag (alhoewel ze een jaar ouder was).

Na de Aldianatrip heeft ze me nog es geschreven (iets over jongens) maar ik heb niet geantwoord (omdat ik toen al met kunst bezig was en geen zin meer had om over jongens te schrijven) en daar heb ik nu wel spijt van. Want ik vraag me af of ze inmiddels al getemd is, of ze nog zo waanzinnig sexy is, of ze nog steeds met geld smijt alsof het zand is.

ocd

Hier schrijf ik maar weer na een lange tijd niets te hebben gemeld: computerperikelen en andere veranderingen. Nee, geen baby, nog niet.

Iedereen heeft iets en ik ook. Wat de meesten uit m'n omgeving wel weten is dat ik last heb van allergieën (waar is mijn hond?) maar iets wat ik heel goed weet te verbergen is dat ik last heb van een obsessief compulsief iets. Dwangneuroses, dwanghandelingen. 50 keer nachecken of je de deur wel hebt gesloten, dingen écht tellen, m'n boeken, cd's, dvd's en kleren op een kleerhanger staan op een bepaalde manier geordend en het is een (ingebeelde) ramp als er ook maar iets verkeerd staat. En de rituelen en de handen die net iets te veel gewassen worden. Maar de waarlijke ziektedrempel van een uur per dag ermee bezig zijn is (nog) niet bereikt, dus bij mij is het vooral een vermoeiende bezigheid, bijgeloof, en ook stom omdat je weet dat het stom is, en toch kan ik het niet laten. Gewoon het huis verlaten zonder die deur na te checken, of de lichten, enzo voor twee weken op vakantie gaan. Da's lef.

Wonder

Omstandigheden brachten me ertoe een weinig tot vrijwel niet productief te zijn op m'n eigen blog. En aangezien ik hoop de verloren data ooit terug te winnen op m'n computer zal ik nog wel even hier onproductief zijn. Maar nu heb ik dus m'n laptop weer en ga ik weer wat schrijven. Over muziek.

Ik heb over m'n favoriete artiesten geschreven (voornamelijk Prince en P-funk) en Sly & The Family hoort daar ook bij (heb ik vast al es een keertje vermeld) alleen Stevie Wonder lijkt hier op m'n blog in verhouding vrijwel bijna niet aanwezig te zijn. Last Fm is wat mijn profiel betreft niet altijd een weerspiegeling van m'n favoriete artiesten (in volgorde dan) maar Stevie Wonder staat daar hoog, en da's een feit dat helemaal klopt. Mijn grootse liefde voor z'n muziek begon met de eerste noot van Songs in the Key of Life en tot dusverre is die grootse liefde er nog steeds.

En dat vraagt om een ode:

stevie wonder - part time lover
Geüpload door kareem93.

lange wapper

Mijn mac is voor de zoveelste keer in de maak (ik maak geen reclame, voor niemand. Tenzij ik er zelf iets aan heb, dat spreekt vanzelf) dus werk ik nu met m'n oude laptop, die vrij traag is. Dus vandaar het minder bloggen. Nog een weekje (hopelijk) en ik heb m'n hernieuwde mac weer waardoor ik opnieuw een stuk in de dag kan liggen bloggen. Maar dus even een oproep aan alle Antwerpenaren van 't Stad, u weet het vast wel:

dat doen we net volgens het facebooketiquette

Mijn social network etiquette. Ik vind het belangrijk om zo verstandig mogelijk te facebooken, tenslotte liggen je gegevens daar zomaar voor het grijpen en je wil daar niet, tenminste ik niet, onbesuisd mee omgaan.

Mijn eigen manier om verstandig face te booken: ik stuur enkel requests uit naar mensen die ik ken. En dat kennen kan heel ver terug gaan. Ik heb slechts drie keer tegen m'n 'kennen' principe gezondigd maar dan wou ik die personen ook echt wel kennen. Bij het aanvaarden ben ik ietwat ruimdenkender: requests van mensen die ik (hetzij vaag) ken, meen te kennen of mij interessant lijken. Niets voor niets wil ik ook social networken en sommige mensen bieden werkelijk een plus in m'n friendlist. Verder hou ik ook van ludieke friends als Eddy Wally, Prins Laurent en Pippi Langkous, altijd Pippi Langkous!

Ik zal zelden of nooit iemand verwijderen uit m'n friendlist. Enkel als je het IRL te bont hebt gemaakt ga ik over tot een verwijdering. En ik neem het dus ook niet als men mij verwijdert. Ik neem dat niet licht op want: een verwijdering betekent indirect dat je niets van die persoon wil weten en ik ga dus niet vriendelijk doen tegen iemand die niets van mij wil weten. Dan wordt het meer van: als ik es iets kan doen voor je, dan zal ik dat zeker niet doen. Ik vind het minder erg als men mij niet aanvaardt (kan om welke reden dan ook zijn) dan als men mij achteraf verwijdert.

Zo, facebook is nog steeds fun! Misschien ben ik daarin wat anders dan de meesten maar ik ben best wel geïnteresseerd in al m'n facebookfriends, anders zou ik ze er niet bij willen hebben.

over de Belgen en hun films

De Belgische film. Ik zal eerlijk zijn: ik ken nog meer over Japanse animés dan over de Vlaamse film. Ik mag dan wel in Vlaanderen al heel m'n leven lang wonen, dat wil niets zeggen, helemaal niets. We hebben wél schitterende acteurs, daar mag niemand aan twijfelen. Maar ik vind veel Vlaamse films nogal braaf, zoals een boek van Adriaan Van Dis: we doen het zoals het hoort. Anyway The Wind Blows was hierop een uitzondering: hoe vaker je hem kijkt hoe beter hij wordt en De Suikerpot en Rosie zijn me ook altijd heel erg bijgebleven. Natuurlijk heb je daar dan ook Blueberry Hill tussenzitten en Alles Moet Weg, die vonden we gaaf. Ik zal vast een hoop andere leuke films vergeten maar in het algemeen ben ik m'n cinefiele zelve en zal ik eerder naar de Walen grijpen.

Ik schrijf het op zoals het hoort: de Gebroeder Dardenne (forget Rosetta, La Promesse en l'Enfant moet je zien), Jaco Van Dormael (forget Le Huitième Jour, Toto le Héros moet je zien) dan C'est Arrivé (heb ik liggen! Heb ik liggen!), Ma Vie en Rose. De Franstalige Belgen durven meer en ik zou hen bijna durven vergelijken met de Noordfranse grauwe cinéma: La Vie de Jésus, La Vie Rêvée des Anges, schitterende keiharde films. Het lijkt wel of de Waalse film ofwel grauw is ofwel dromerig escapistisch. Zal vast wel te maken hebben de socio-economische toestand daar, om het eens interessant te benaderen.

En we blijven voor Prince gaan

Zoëven vernam ik dat Prince misschien een residency in Parijs krijgt. Laten we allen, ook zij die niks met het grote genie te maken willen hebben, duimen dat hij dit doet. Geef die man een residency! Of nog beter: geef die man mijn woonkamer! En George Clinton mag dan mijn aardappelen komen schillen, sweet potatoes! Funky Soul Potatoes! En let the funk herbeginnen:

België en haar steden

Ik ben een echte Antwerpse: Antwerpen voor alles, alles voor Antwerpen. Al ben ik wel in Rwanda geboren, afgezien van de studiejaren in Gent ken ik ook alleen maar 't stad en ben blij toe. Ik zou Antwerpen alleen maar verraden voor Parijs, New York of Rio de Janeiro (vraag me niet waarom, ik ben nog nooit in Brazilië geweest maar ik heb iets, een gezonde fascinatie, met die stad. 'k Heb mezelf trouwens ooit Braziliaans Portugees proberen aan te leren, na een weekje ermee gestopt: het was een examenperiode).

Vandaag heb ik voor het allereerst een paar uurtjes Turnhout gedaan. Het Kempisch accent is niet om aan te horen (dat Tom Boonentaaltjes, daar ga je toch even van naar de plee. Overigens hou ik alleen maar van Antwerps en Gents, Gents heb ik leren appreciëren) maar de Turnhoutse mensen zijn wel heel sympathiek. Ik was een beetje bang van de Kempen: er is een marginale partij daar die immers van de Kempen een aparte provincie wil maken, en vooral tegen 't stad is. Als Antwerpenaar dacht ik niet dat ik er welkom zou zijn. Was dus wel.

In Vlaanderen tiert het eigenlijk van de kleine steden, ik bedoel Mortsel is een stad en we weten allemaal dat Mortsel eigenlijk gewoon bij Antwerpen hoort. Er is geen psychologische grens tussen 't stad en Mortsel en alle mensen uit Mortsel werken, shoppen en eten in 't stad (ik heb een vriendin die anti-Mortsel is, ik ben gematigd). De Antwerpse sfeer zou trouwens alsmaar uitdijen, ook de mensen van net over 't water, het Waasland, krijgen met de scherpe à te maken. Antwerpen is goe bezig.

Maar in België tiert het dus van de kleine steden. Verbazingwekkend is dat Hasselt minder inwoners telt dan Mechelen en ongeveer zoveel als Sint Niklaas. Waarom maken ze van Hasselt en Genk niet gewoon een stad want een provinciehoofdplaats met minder dan 100 000 inwoners kan niet, vind ik. Da's zoals een hoofdstad met 50 000 inwoners, beetje raar. Overigens ben ik ook nog nooit in Hasselt geweest. Wel vaak de kans gehad door Limburgse vriendinnen die me uitgenodigden maar ik ben daar nooit op ingegaan. Voor mij is Hasselt Pukkelpop ofzo. Niet dat Pukkelpop niet cool is.

Eigenlijk vind ik dat we in België, zoals in het buitenland, naar grotere steden moeten werken en meer natuur ertussen. Nu is België precies een stad met af en toe wat verloren groen ertussen, als je de Ardennen natuurlijk niet meerekent. Vooral Brussel, Antwerpen en alles wat ertussen ligt is precies een stad, je moet es maar de Boomsesteenweg afrijden en A12, je hebt niet echt het gevoel dat je buiten een stad rijdt. De stad Antwerpenliermechelenvilvoordebrussel is eigenlijk best wel groot. Het beste gedeelte is het eerste arrondissement, Antwerpen.

Kinderen voor Kinderen

Kinderen voor Kinderen. Iedereen die opgroeide in de 80's weet hoe gigantisch populair dat kinderkoor was. Wat niet iedereen weet (maar misschien wel onderbewust, dus in het niet beseffende bewustzijn) is dat dit kinderkoor ook heel goede teksten had. Ik ben een literatuurkundig iemand die een een scriptie schreef over jeugdliteratuur en Kinderen voor Kinderen passeerde de revue, in m'n lectuurlijst. En daar zag ik ronkende namen staan.

Waarschijnlijk ben ik tot op de dag van vandaag de grootste Kinderen voor Kinderen fan (in een sing along contest zou ik van iedereen winnen), ik bedoel dan van de eerste twaalf, wat er daarna gebeurde zag ik niet op teevee (om helemaal precies te zijn kan ik me het programma vanaf de vierde aflevering herinneren. Daarvoor was ik nog te klein om er levendige herinneringen aan over te houden. Al keken we er vast wel naar). Sommige goeie wel op Youtube maar is geen nostalgie zoals de eerste twaalf. Ik heb dus dé dvd (zodat ik de eerste twaalf kan bekijken) waarmee ik ga slapen als ik 'eerlijk waar ik wil niet bang zijn maar als ik in het donker lig.').

Een leuke top zoveel:

Als de lichtjes doven: gigantisch goed nummer van Willem Wilmink en nog iemand anders. Gezongen door een schattig klein jongetje, een te dun meisje en een van de leuke Kinderen voor Kinderen tweeling: Lara Brusse. Lara en Dagmar Brusse horen bij de leukste Kinderen voor Kinderen kinderen, en ook Sascha F van hiep hiep hoera, zij is jarig! En Arjan Visser, altijd Arjan Visser. Jude Law in z'n jongste jaren.

Mode: poging tot hip doen in een eighties kindersong. Het resultaat is leuk!

Onderweg: hoor ik daar een Herman Van Veen zingen. Herman Van Veen zingt dus met de kindertjes.

En mijn top favoriete kinderen (sorry voor de mensen die er niet bij zijn)

Iason Chronis: misschien wel het schattigste kind ever.

Sascha F: ik denk dat ik haar wou zijn toen ik kind was.

Dagmar en Lara Brusse: een tweeling goed tegen verveling

Arjan Visser: hij zou je eerste liefde moeten zijn (jongen met solo met het bruine haar)

Danniel Samkalden: mooi kind met een poes (ik bedoel dan letterlijk)

Chuck Norris facts

Chuck Norris never won any academy awards, not because he's not acting, but because no one is dumb enough to give Chuck Norris a blunt metal object. That would be suicide.

Chuck Norris doesn't hunt because hunting implies failure. Chuck Norris goes killing.

Chuck Norris opened a Facebook account on Myspace.

When Chuck Norris was a baby he roundhouse kicked the TeleTubbies - that's why they talk the way they do.

You don't want to play poker against Chuck Norris. Cause even if you have a better hand, Chuck Norris has a better fist.

Chuck Norris doesn't wear a watch, HE decides what time it is.

Chuck Norris was once on Celebrity Wheel of Fortune and was the first to spin. The next 29 minutes of the show consisted of everyone standing around awkwardly, waiting for the wheel to stop.

If you put "Chuck Norris" into Google a message appears saying "BEHIND YOU!". 

Because everyone knows you don’t search for Chuck... he finds you!

Chuck Norris doesn’t own a clock. When he wakes up in the morning, he decides what time it is.

Chuck Norris was casted as the original Danny Tanner on Full House. Well, that was before the accident with the Olsen triplets.

There are no races, only countries of people Chuck Norris has beaten to different shades of black and blue.

When Chuck Norris falls in water, Chuck Norris doesn't get wet. Water gets Chuck Norris.

The bible was originally entitled 'Chuck Norris and Friends'.

Chuck Norris can make a woman climax by simply pointing at her and saying "booya".

Chuck Norris is suing Myspace for taking the name of what he calls everything around you.

The last time Chuck ejaculated, it ripped a hole in the ozone layer.

Chuck Norris once slapped Jesus for "making inferior wine". When Jesus turned the other cheek, Chuck finished him off with a good roundhouse.

If Chuck Norris wants your opinion, he'll beat it into you.

The opening scene to the movie "Saving Private Ryan" is based on dodgeball games that Chuck Norris played in school...

Chuck Noris only has two recognised speeds, Walk and KILL!

Dinosaurs once gave Chuck Norris a dirty look..ONLY ONCE.

Chuck Norris made a mistake once, just to see what it’s like.

Chuck Norris doesn't solve Rubik's cubes. They solve themselves through fear.

Chuck Norris doesn't get girls numbers. He simply calls any random number and that bitch better be there.

Chuck Norris survived an abortion.

Chuck Norris doesn't fly in planes. He tells gravity when to let go and it fucking does it or else...

There is no theory of evolution. Just a list of animals Chuck Norris allows to live.

The gun is a lesser imitation of Chuck Norris spitting.

Chuck Norris doesn’t take showers, the dirt just jumps off him.

God created the earth, on the 7th day Chuck Norris took over.

The Force is not with Chuck Norris, Chuck Norris is with the Force.

God wanted to create the earth in 10 days, Chuck Norris gave him 6.

Chuck Norris needs a stuntman. For the scenes where he cries.

There is no such thing as a lesbian, just a woman who has never met Chuck Norris.

Recent studies deny the Big Bang theory: it was just a roundhouse kick.

When Chuck Norris does a pushup, he isn’t lifting himself up, he’s pushing the Earth down.

Chuck Norris has already been to Mars; that's why there are no signs of life there.

On a high school math test, Chuck Norris put down "Violence" as every one of the answers. He got an A+ on the test because Chuck Norris solves all his problems with Violence.

Once a cobra bit Chuck Norris' leg. After five days of excruciating pain, the cobra died.

When Chuck Norris gives you the finger, he's telling you how many seconds you have left to live.

Chuck Norris was once charged with three attempted murdered in Boulder County, but the judge quickly dropped the charges because Chuck Norris does not "attempt" murder.

M.C. Hammer learned the hard way that Chuck Norris can touch this.

The reason newborn babies cry is because they know they have just entered a world with Chuck Norris.

The only time Chuck Norris was wrong was when he thought he had made a mistake.

Rosa Parks refused to get out of her seat because she was saving it for Chuck Norris.

Chuck Norris doesn't need a miracle in order to split the ocean. He just walks in and the water gets the fuck out of the way.

Chuck Norris doesn't use pickup lines, he simply says, "Now."

Chuck Norris cannot predict the future; the future just better fucking do what Chuck Norris says.

Chuck Norris was originally offered the role as Frodo in Lord of the Rings. He declined because, "Only a pussy would need three movies to destroy a piece of jewelery."

And one Bob Saget fact:

America's Funniest Home Videos originally showcased an hour of Bob Saget fucking neighborhood dogs.