Soms kom je kenissen op straat tegen en je vraagt, natuurlijk, hoe het leven met hen staat: "Goed, goed, goed." antwoorden zij. Lachje, schouderklopje en weer verder naar huis toe alwaar je op hun facebookstatus leest dat ze er zwaar onder zitten. Online-openheid/off-line-geslotenheid. Het is een fenomeen waar ik zelf ook mee te kampen heb: off line trippelt alles verderlicht sierlijk voorbij, online valt het zwaarste woord eruit. Op m'n blog dan want op Facebook ben ik (doorgaans) heel vrolijk, zelfs als ik in de put zit.
Kom je diezelfde kennis toevallig diezelfde avond nog tegen op café dan nog knik je mee met z'n 'alles gaat goed'-verhaal en rep je met geen woord over z'n miserabele toestand online . Het is net een ander leven, online. Een andere ik die je daar toont. Maar dat gaat, het wordt pas verwarrend als we de twee werelden naar elkaar toe brengen.
2 opmerkingen:
Ik durf op de "hoe-gaat-het-intusen-met-jou"-vraag ook weleens heel droog "Slecht, echt slecht" antwoorden. De angstige blikken die je dan te zien krijgt...hilarisch!
Da's een goei, da's echt een goei! Ga ik ook es proberen. Of anders: "Beter dan met jou zo te zien." of "Ik wens daar geen antwoord op te geven." of gewoon zwijgen. Mensen zouden ook staan kijken!
Een reactie posten