Bij deze ga ik es lekker reclame maken: Del Rey, proef van een Antwerpse geneugte!
Toegeven: ik ben een gewoontedier, blame it on my parents. Als je een gezin draaiende wilt houden heb je gewoontes nodig. Denk ik. Op maandag gingen we uit eten in ofwel den Brasseurs of Hungry Henrietta. Ghislaine Nuytten is onlangs gestorven, heel slecht nieuws. Ik zag haar regelmatig in Hungry Henrietta. De Antwerpse modewereld kwam er als vaste klant.
Andere gewoontes: op zaterdag kaas , taart en pralines, een feestmaaltijd met goeie wijn. Als aperitief dronk m’n broer Leffe, m’n vader en ik Pineau de Charentes en m’n moeder Porto. De pralines haalden ik en m’n moeder in Neuhaus of Del Rey. Taart in bovengenoemde Del Rey, Atelier du Gourmand (bestaat niet meer. Mijn favoriet was een Forêt Noir) of Popof. Koekjes in de Wilde Zee, Philip’s Biscuit. Altijd dezelfde winkels. Op zondag reed m’n vader wel es naar Brussel naar Wittamer. Of Dellafaille in Schoten. Dààr heb ik het dus geleerd, de gewoontes.
In mijn Gentse studentenjaren hield ik me vast aan gewoontes, voor de betere bakker naar Bloch. Om opnieuw reclame te maken.
Gewoontes: je mag me gerust verwijten dat ik altijd naar dezelfde restaurants ga, naar dezelfde winkels.
Del Rey, het is een aanrader. Mocht je in de buurt zijn van het Antwerpse station, spring gewoon binnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten