hand in hand

Jee, wat ben ik toch weer geschrokken. In Zweden zou alweer een moskee in brand zijn gestoken en nu roepen de Nederlandse PVV-aanhangers op om hetzelfde te doen. In Duitsland anti-moslimprotesten. Ziet men dan zelf niet in dat de geschiedenis weer overgedaan wordt? Nooit meer oorlog, ni wieder Krieg, Wir sollten das nicht vergessen. Maar ja, we zijn het al vergeten. En daarna het laffe, Wir haben es nicht gewusst. De oorlog is vijfenzeventig jaar oud en we zijn hem al vergeten.
Het doet me pijn, ik sta redelijk dicht bij moslims, joden, christenen, atheïsten, boeddhisten, agnosten. Sommigen van de personen die ik het allerliefste heb zijn moslim, jood, christen, atheïst, boeddhist, agnost en ik kan het niet hebben dat ook maar een iemand naar ze uithaalt. O wee, diegene die dat in z'n hoofd haalt. Of laat staan tegen hun religie/afkomst protesteert. Dat zal ik niet tolereren, ik ben tolerant maar dan word ik de intolerantie zelve. Mijn moslimvrienden doen je heus geen kwaad, integendeel, ze behoren tot de aardigste mensen die ik ken en ben blij hen te kennen.
Op mijn blog bezong ik nog niet zolang geleden mijn liefde voor Marokkaanse mannen, er is geen letter van gelogen.
Ik daag alle anti-moslimmensen uit om es een dagje samen te werken met moslims of een dagje in hun midden te vertoeven. De schellen zullen er snel afvallen. Vast kennen ze geen moslims, het is gemakkelijk om in het Westen totaal afgescheiden van een bepaalde cultuur te leven, er nooit mee in contact te komen maar er toch tegen zijn. Begrijpe wie begrijpe wil maar logisch is het niet.
Ik kan jullie verhalen vertellen over moslims die jullie harten zullen verwarmen en ik ga dat bij deze ook doen. Ze zijn niet exemplarisch het gaat over vele gevallen.
Toen ik diep zat, jaren terug na m'n Gentse studiejaren, waren het moslims die mij in hun gemeenschap opnamen en vele gesprekken met me voerden. Zodoende raakte ik er weer bovenop. Een van m'n voormalige leerlingen beschouw ik nu een beetje als m'n kleine zusje. Zij is moslim, jawel. Op een bepaalde school was een van de weinige echte interessante figuren een moslimvrouw. Met hoofddoek en al. Als dankbaarheid voor m'n lessen kreeg ik van een klas vol moslims een horloge. Ze hadden onthouden dat ik iemands horloge too cool for school vond en hadden hem voor mij gekocht, in m'n favoriete kleur dan nog wel. Ook tijdens de ramadan hadden ze een boel eten naar de klas gebracht en zagen vervolgens toe hoe de niet-moslims zich volvraten met hun lekkernijen. Mijn favoriete leerling sinds ever is moslim. De grootste schat ter wereld. Hij was degene die me door m'n tranen heen als enige aan het lachen kon brengen nadat m'n oma was gestorven. Of wanneer ik in een rotbui was of gewoon woedend kon hij me in een oogwenk in de lach doen schieten. Het doet me pijn en maakt me kwaad en misselijk dat hij moet opgroeien in een wereld die tegen hem zou zijn omwille van zijn godsdienst.
People wake up, stop discriminating MY people.