twee vriendinnen (vervolg)

"Die Jan-Pieter is echt een stuk pretentie. Dat hij dénkt dat ik achter z'n geld aanzit!"

"Maar dat is toch ook zo?"

"'Ik ben rijk en vrouwen vallen op de dikte van m'n portefeuille.' Wat een eikel, zeg!"

"Jij wou hem toch enkel voor z'n geld?"

"Maar dat hij dat dénkt."

"Jij bent ook een rare. Hij had gewoon door waar jij mee bezig was en daarom noem je hem een eikel."

"Zeg, ben jij mijn vriendin eigenlijk?"

"Ja. Sorrieee, Jan-Pieter is inderdaad een eikel."

"Ik pak nog wat Cava. Jij ook?"

"Ja, doe mij ook maar wat."

"Eigenlijk is het te stom voor woorden dat hij me liet staan. Elke ouwe vent wil een jong ding aan z'n arm."

"Jij bent al dertig, hoor."

"Geloof me, als je 84 bent is 30 jong."

"84? Is Jan-Pieter al 84?"

"Heb je me z'n vlees niet zien snijden dan? In hele kleine stukjes?"

"Hij is echt wel te oud voor je."

"'t Is maar hoe je 't bekijkt, sommige mannen zijn nooit te oud. Jan-Pieter is zo'n man maar hij wil me dus niet omdat ik achter z'n poen zit. Hij weigert golddiggers. Nu weet ik dus ook meteen waarom hij nog vrijgezel is."

"Eigenlijk is het toch net waardig van hem dat hij een vrouw weigert die alleen z'n geld wil?"

"..."

"Oké, laat maar zitten."

"Wat moet ik nu? Jan-Pieter is de enige alleenstaande ouwe rijke stinkerd in de omgeving! Cava?"

"Ja. Misschien kan je gewoon een job zoeken. Zelf je geld verdienen."

"Luister, es. Ik ben dertig jaar, zonder diploma en heb nog nooit gewerkt. Mijn CV is blanco. Ik geef mensen gelijk als ze me niet aannemen."

"Je kan toch gaan studeren?"

"Wees es eerlijk, intelligent ben ik niet echt, hé?"

"Bwa, een conversatie met mij lukt toch aardig."

"Al heel jong kreeg ik te horen: als jij over veel geld wil beschikken moet jij je benen open doen. Ik heb gekozen voor de meest eervolle manier."

"Ik walg van dat soort wijze raad."

"Toen we klein waren ging het toch altijd zo? Tegen jou was het van, jij moet gaan studeren, ga jij maar studeren en het enige wat ze dan tegen mij konden zeggen was: jij zal later wel een rijke vent huwen."

"Je kan ze geen ongelijk geven want dat hebben we precies gedaan."

"Anyways, ik heb besloten dat ik op reis ga."

"Da's een goed plan. Gewoon effe alles op een rijtje zetten en uitwaaien. Waar ga je heen?"

"Waarom?"

"Waarom zou ik dat niet vragen? Zo'n overdreven nieuwsgierige vraag is dat toch niet? Naar waar ga je?"

"Euhm, ik ga naar .... euhm .... Mar...bel...la."

"Ah, dan ga je daar een rijke vent zoeken. You're a bad woman."

"Don't tell me I'm bad when I'm even worse."

"Je doet maar, ik ga naar huis. Je stuurt me wel een kaartje bij je eerstvolgende huwelijk?"

"Ga je al naar huis?"

"Ja, ik moet me dringend in slaap huilen."

"Oeps, met al die scheidingsperikelen heb ik je niet eens kunnen troosten. Kop op, meid. Na een jaar denk je niet meer aan die koorzanger en wens je dat je me dit nooit had verteld."

"Je zal wel gelijk hebben. Ik zal je proberen te missen zolang je weg bent."

"Da's lief van je. Tot kusjes, girlfriend."