Zuiderzinnen zoekt nog vrijwilligers dus als u zich, zoals vanzelfsprekend altijd, geroepen voelt om mee te werken hier klikken.
Voilà, een nieuwe dag, een nieuwe zonneschijn (natuurlijk niet helemaal maar ik wens daar niet verder op in te gaan, het zou ons te ver leiden). Nu Zuiderzinnen bijna aanbreekt voel ik me best wel literair openbloeien. Ofschoon u misschien wel weet dat literatuur een niet verwaarloosbaar deel uitmaakte van m'n studie weet u wellicht niet dat literatuur ook een belangrijk deel van m'n jeugd uitmaakte. Ik las graag en net daarom ging ik taal- en letterkunde studeren, net als zovelen die met die ondoordachte motivatie aan die studie begonnen werd het een koude douche, en evolueerde ik meer richting taalkunde.
Ik ben waarschijnlijk de antireclame voor een studie taal-en letterkunde: ik was een boekenwurm toen ik eraan begon en nadien heeft het me jaren gekost om weer plezier te krijgen in het lezen, tot op de dag van vandaag worstel ik ermee. Er zijn weinig dingen die ik meer irritant vind dan een boek kapot te moeten analyseren. Ik heb niks tegen een gezellige reflectie en een onderhoudende analyse maar je moet daar ook niet te ver in gaan. Toen ik sommige analyses onder ogen kreeg kon ik m'n lach amper inhouden, waar halen ze het vandaan? Dit is gewoon belachelijk. En dan zie je dat zij net gewaardeerd worden wegens diepzinnig. Het is zelfs zo geweest dat we in de fossiele kandidaturen analyses door studenten gemaakt uit het hoofd moesten leren. Dat was bij een bepaalde prof die ik liever vergeet. Gelul vond ik dat allemaal, geef mij dan maar de hardere taalkunde.
Maar er was wel een prof in de vakgroep Nederlandse Letterkunde, Anne Marie Musschoot, toen het hoofd van de vakgroep (ik heb vernomen dat zij inmiddels met pensioen is) die me bij wijlen weer met plezier voor de literatuur deed vallen. Mondelinge examens bij haar waren verhelderend, zij had zo'n open blik op literatuur, haar studenten, literaire interpretaties, ik vond haar gewéldig. Al van het eerste college Algemene Literatuurwetenschap (een vak waar ik veel aan had) voelde je aan dat zij een bijzondere interessante heldere vrouw was. Jammer voor de huidige studenten taal-en letterkunde dat ze nu met emeritaat is, zij was zeer geliefd bij haar studenten.
En nu dus Zuiderzinnen. Het zal je misschien niet verbazen dat ik als geletterde tiener literaire festivals afstruinde en literaire tournees bijwoonde zoals Geletterde Mensen. Ik kreeg een appelflauwte als Tom Lanoye aan de overkant van de straat liep ofzo, bij wijze van spreken. Iedereen kiest zijn idolen. In m'n voorlaatste middelbaar had ik het ambitieuze plan opgevat om een spreekbeurt te geven over de literatuur na de Vijftigers, dus vanaf de jaren '60: Barbarber, de Neoromantiek, de Maximalen, en dies meer. Het was tamelijk veel. Ondanks het feit dat ik daar, wegens interesse, een heel lange voorbereiding aan had ging ik totaal de mist in, het was gewoon te veel. Een kwestie van onderschatting, niet van gebrek aan inzet. Als troost kreeg ik op de allerlaatste schooldag in het zesde middelbaar een boek met alle teksten van Barbarber: J. Bernlef, G. Brands, K. Schippers,... . O, wat hou ik van K. Schippers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten