Antwerpen en haar Reuzen

 

Ik noem mezelf een Antwerpse, weliswaar in deze stad niet geboren, wel getogen en na omzwervingen in Gent en Brussel keerde ik steeds terug naar m’n Koekenstad. Een grote liefde heb ik voor haar (al merk ik wel dat na 6 jaren Brussel er ook een grote liefde is ontstaan voor Brussel, ik werk er, dat zal ook best een rol spelen) en dus ook voor haar folklore: meermaals heb ik aan m’n leerlingen, vrienden, kennissen de legende van Brabo verteld. Dat krijgt men hier met de paplepel mee. In het vierde, lagere school, deden we een begeleide stadswandeling door de oude stadskern van Antwerpen, de legende van Brabo was toen al niks nieuw. 

Antwerpen hééft denk ik iets met reuzen: Druon Antigoon, de reus wiens hand werd afgehakt door Brabo en in de Schelde werd geworpen, het Antwerpse Handje komt uit die sage. Lange Wapper, een kwelgeest, zijn standbeeld bij het Steen. In Borgerhout (een district van Antwerpen) heb je sinds de 18e eeuw een reuzenstoet waarvan de Reuzenpoppen in het Reuzenhuis in Borgerhout werden ondergebracht. 

Modernere ‘uitheemse’ heel welkome reuzen: vanaf  ‘98 komen om de vijf jaar de Reuzen van Royal de Luxe hun theaterspel ook in Antwerpen doen. En in 2021 kwam Reuzenpop Little Amal aandacht vragen voor jonge vluchtelingen. 

Antwerpen en haar reuzen. In Brussel leken ze me qua folklore iets met Zinnekes te hebben (wat aanvankelijk kleine bastaardhonden zijn), hence de Zinnekes parade: een mooie mengelmoes van diversiteit. In Antwerpen hebben we mooie Reuzen. 

Tot nu toe heb ik vier reuzenoptochten gezien in Antwerpen, prachtig, pràchtig: het vakmanschap én kunst die zoveel mensen bij elkaar kunnen brengen, van verschillende achtergronden. Én kunnen ontroeren. Geen nood aan enig negativisme hieromtrent, tenzij van de cultuursector, de cultuursector is nog wél belangrijker dan een eenmalig evenement. 

op safari

(met foto's die ikzelf op safari heb genomen) 

Ik kan het iedereen aanraden, en ik niet alleen: uit een panel van ongeveer 1000 professionele reizigers werd een Oost-Afrikaanse safari als de ultieme reiservaring beschreven. Numero Uno. Ik kan ervan meespreken, het is geweldig en het laat je niet los. Dieren in hun natuurlijke habitat mogen observeren, los zijn van gsm, internet, een zijn met de natuur, prachtige landschappen, wondermooie taferelen mogen aanschouwen. Wow. 

Ook: het ene safaripark is het andere niet. In Tanzania heb ik een bijzondere verscheidenheid aan wilde dieren gezien, in Rwanda was de verscheidenheid iets minder maar hadden de dieren helemaal geen angst voor ons. De mooiste foto's heb ik in Rwanda kunnen maken maar in Tanzania heb ik leeuwen gezien en de allermooiste zonsondergang (ja, werkelijk zoals in The Lion King).  

Als je in safari mood bent, gedraag je je gewoon anders. 

Normaal krijg je op voorhand een briefing en indien niet: gulden regels: 

1. Stap nooit ofter nooit never jamais zonder toestemming van je gids uit de safarijeep: je moet echt wel voor de volle 100% beseffen dat je in een safaripark zit met wilde dieren. Voor je eigen veiligheid: blijf in de wagen en ook voor de veiligheid van de dieren. Een safarigids heeft normaal gezien een geweer bij en je wilt niet die eikel zijn door wie een dier werd neergeschoten. 

2. Respecteer de dieren: ga niet in het wild staan roepen, stoor de omgeving niet, wees een rustige bewonderaar/observeerder. Ga niet staan zwaaien of ik weet niet wat allemaal, wees je er vooral bewust van dat jij een gast bent. 

3. Benut elke seconde waarin je in het safaripark vertoeft. Wat me opvalt, na een uurtje ongeveer raakt iedereen in full safari mood. Je helpt je gids mee dieren spotten, urenlang sta of zit je geconcentreerd rond te kijken in de hoop een dier te spotten en als het je lukt: wow! Op safari gaan is rien à voir met een dierentuin. Ik heb pas dieren hun gedragingen leren kennen door op safari te gaan. 

Wat kan ik zeggen? Olifanten zijn helemaal niet lief. Forget it, hé, dat ze lief zouden zijn. Zwarte buffels (zogenaamd het allergevaarlijkste dier) lijken wel standbeelden. Als je een foto van een giraf wilt, blijf dan op 15 meter afstand. En giraffen kunnen gi-gan-tisch zijn. Leeuwen doen de hele dag niets. De allergrootste belevenis is al ze zich een keer omdraaien. Leeuwen hebben ook geen natuurlijke vijand dus je kan best dicht komen met je jeep. Hyeana's zijn achterdochtig maar toch minder gevaarlijk dan hun reputatie. Nijlpaarden maken heel veel lawaai. In Tanzania zijn zebra's pijlsnel, in Rwanda zijn ze mollig en hebben geen angst voor je. Krokodillen lijken meer schrik te hebben voor ons dan wij voor hen. De communicatie tussen vogels is wonderbaarlijk. Apen in het wild lijken precies wel overal hetzelfde te zijn: niet overdreven angstig maar ze komen ook niet echt naar jou toe ofzo. Antilopen zijn speels. Wildebeesten leven in grote kuddes met zebra's. 

Akagera in Rwanda zou een kunstmatig park zijn maar eigenlijk merk je dat niet aan de wegen ofzo. Op de dieren wordt niet gejaagd dus ze kennen geen angst voor de mensheid. In Tanzania zit je helemaal in het wild, ver, ver, ver van de beschaving en daar wordt wel gejaagd. Dieren, buiten leeuwen en antilopen zijn er op hun hoede voor ons. Wat bijna iedere safaritoerist wilt, is de Big 5 spotten, de dieren die het gevaarlijkste en het moeilijkste te vinden zijn: olifanten, leeuwen, luipaarden, zwarte buffels en de neushoorns. Botswana en Tanzania zouden de beste safarilanden zijn als je helemaal het ongerepte wilt. Ikzelf kan onmogelijk zeggen of ik Rwanda of Tanzania prefereer. 

En een heel goede tip: combineer een overdagse game drive (je moet echt vroeg uit de veren om het optimaal te doen) met een avond boot safari met zonsondergang. Maar vooral: enjoy! Het is een ervaring uit de miljoenen.

aan de vooravond van make up your mind

 

In september komt er een nieuwe (hopelijk voor de makers hit)show op televisie: Make Up Your Mind, naar Nederlands model. Een programma waarin BV’s strijden om het lint van de beste drag queen. Kort door de bocht, u kan het ergens nalezen.

Wel, ik hoop dat de makers het programma niet louter opvoeren als een ‘fait divers’, ze de kijkers ook een soort inzage geven in wat het is, je als een drag queen of drag king te uiten. Niet dat ik het zogenaamd weet, ik doe dat niet, maar ik vind niet dat je er zomaar ‘lichtelijk’ mee mag omspringen. 

Het programma lijkt leuk maar hun achtergrond is niet altijd leuk: al is niet ieders verhaal hetzelfde, veel cross dressing mannen en vrouwen werden op jonge leeftijd uit het ouderlijke huis geschopt of trokken weg omdat ze in hun omgeving niet aanvaard werden. In de undergroundscene van grote steden vonden ze een nieuwe familie waarin een drag queen mother zich ontfermde over hen als haar kinderen. Hen een voorlopige thuis gaf, hen leerde hoe ze make up moesten aanbrengen, zich kleden, zich bewegen, gedragen etc. 

Want drag is - voor mij alleszins - een ware kunstvorm, hard labeur. Everything has to be perfect, als je aan wedstrijden meedoet kan het kleinste detail je de das omdoen. Én je moet original zijn, the star of the evening, een over the top Beyoncé. Begin daar maar es aan zonder oneindige middelen en een professioneel team achter je.

Paris is Burning, een mùst see documentaire

En ik heb het niet eens over het geweld waaraan ze ten prooi kunnen vallen eens ze zich in drag op straat begeven. 

Ik hoop dus oprecht dat de makers het serieus nemen. 

Hierbij een BIG shout out to William Dorsey Swann, een van de allereerste queens die in de 19e eeuw illegale cross dressing parties blééf hosten, BIG shout out to Gowongo Mohawk, to Crystal La Beija, Terry Warren, to one of my idols Sylvester James Jr., to Divine, RuPaul, BIG shout out to alle kings and queens! Shantay! 

vintage ad’s promoting drugs, tobacco, guns etc., even for children

(Ik heb elke advertentie gecontroleerd op haar echtheid) 

Tandpijn bestrijden met cocaïne. 

Ik citeer: ‘ Want the thrill of imposing your will over someone? Of making someone do exactly what you order? Try hypnotism! This amazing technique gives full personal satisfaction. You’ll find it entertaining and gratifying.’ 

Deze baby van elf maanden oud, is zeker niet de jongste 7-up gebruiker staat er duidelijk in de ad vermeld. Er wordt zelfs voorgesteld om melk met 7-up te vermengen, half glas melk, half glas 7-up. Ja, waarom niet eigenlijk? 

De kleine kleutermeid slaapt gewoon met haar pop en haar geweer want ‘Papa says it won’t hurt us.’

Benzedrine is amphetamine. Speed opsnuiven dus. Warm aanbevolen door kinderartsen. 

Je kan kinderen beter bier geven dan medicijnen , staat er hier letterlijk te lezen. 

Alcohol en chloroform tegen de hoest. 

 

Help een dronkaard met z’n alcoholverslaving: geef hem een cocaïneverslaving! 

Heroïne tegen de hoest

Astmasigaretten voor uw gezondheid. Ook goed voor hooikoorts, slechte adem, keelpijn, verkoudheid, bronchiale ongemakken. Niet aanbevolen voor kinderen onder zes jaar.