Funny internet culture

Aangezien ik dagenlang kan bingeïnternetten, en dit al sinds 2004, ken ik wat van internetcultuur. Lang ben ik diegene geweest die wakker werd, haar laptop op schoot nam en die pas weer neerlegde als ze ging slapen. En zich daar niet eens voor schaamde. Als mensen zeggen: "Ik spendeer max twee uur per dag op het internet." dan hoor je me luidop denken. "Hoe doe je dat?" Met alleen m'n mails, facebook en de online gazet te checken ben ik al minstens een uur zoet. 

Maar internetcultuur dus. Een van de leukere dingen op het web zijn de memes, de viral video's, de crazy websites. 

 

 

favoriete memes. 

 

1. Chuck Norris Facts

 

Zelfs Chuck Norris vindt dit grappig. Over the top facts van ubermasculiene vechtjas Norris. 

 

 

2. First World Problems

 

Hilarisch omdat het zo treffend is.  

 

3. I Took An Arrow In The Knee

 

Deze frase komt oorspronkelijk uit een videogame. 'I used to be an adventurer like you, then I took an arrow in the knee." 

 

 

 

4. Insanity Wolf

 

5. Disaster Girl 

favoriete viral videos

1. Charlie The Unicorn

 

Komt uit een tijd waarin het internet nog heerlijk absurd en anarchistisch was.  

2. Friday Rececca Black

 

Waarschijnlijk de slechtste song ever met de meest hilarische slechte lyrics.  

3. Crush on Obama 

 

Epic. Weinigen hadden van Obama gehoord tot deze video viraal ging.  

 

 

4. Leeroy Jenkins

Komt ook van een videogame. Leeroy Jenkins is iemand die een lang perfect uitgedacht plan, uitgekiende strategie verpest door z'n eigen gang te gaan.

5. Badger Badger Badger, Mushroom, Mushroom

 

Zie Charlie The Unicorn. 

favoriete websites

1. People of Walmart

 

Never fails to laugh. Foto's van rednecks die bij Walmart shoppen.  

2. Bert is Evil

 

Bert als de nastiest muppet in history.  

3. Cats that Look like Hitler

Foto's van kitlers, katten die op Hitler lijken. 

De perikelen van de Windsors in The Crown

Net als zovelen in de hele (Westerse) wereld ben ik ook in de ban van The Crown. Het is gewoon een goedgemaakte serie. Punt. Het verhaal van de Windsors is sowieso al een soap, smijt er nog wat dramatische fictie bij, goede verhaallijnen, sterke acteerprestaties, kostuums etc. en je krijgt een kanjer van een serie. 

 

 

 

Maar ergens, ja, ergens, wringt het schoentje: het klopt namelijk helemaal niet. Feiten worden met joekels van fictie verweven, zaken worden verdraaid. En dat kan erg zijn als je geen fictie disclaimer hebt. Want let wel: deze serie gaat over mensen van vlees en bloed. En volgens mij leeft prince Charles nog. De koninklijke familie wordt er, buiten Diana, weergegeven als een bunch koudbloedige opvliegende nare eikels en eigenlijk kan je dit niet serieus nemen. De laatste tien minuten van seizoen 4 gaan er helemaal òver, waarin Prince Philippe niet te onderscheiden valt van de eerste de beste dreigende maffioso. 

Seizoen drie ging al uit de bocht met de overdreven hardvochtige behandeling van Philippe jegens z'n oudste zoon (niet moeilijk dat the Queen ontzet was), seizoen 4 is een regelrechte karaktermoord op Prince Charles die hij, naar mijn mening, absolùtig niet verdient. 

 

 

 

Vroeger had ik helemaal geen interesse voor het Britse koningshuis, het enige waar ik graag over las, was het Monageske, misschien niet in de allerlaatste plaats omdat ik daar een naamgenoot heb. Tot daar reikte m'n interesse qua koninklijke families. Op een avond ontdekte ik een vierdelige documentaire over de Windsors, te beginnen bij king George V. Om een of andere reden bleven ze m'n aandacht vasthouden. En tja, het huwelijk tussen Charles en Diana is nog steeds iets wat veel Britten blijft fascineren. 

Natuurlijk kom je dan al snel uit op het sensationele boek 'Diana in her own words' van Andrew Morton of het Panorama interview waarin Diana ook in her own words de geheimen van binnen de koninklijke muren naar buiten brengt. Diana in her own words, het slachtoffer van een onmenselijk harde familie en een ontrouwe man. Voor wie er zich verder in wilt verdiepen: je kan verder lezen en zien dat dit helemaal niet klopt. 

Uit vele bronnen blijkt dat Diana een Borderline persoonlijkheid had. Zelf gaf ze het suïcidale gedrag, de bulimia en de self harm aan (ze sneed zichzelf, niet dat elke Borderliner deze dingen doen). Bronnen die dicht bij haar en de koninklijke familie stonden getuigden over andere gedragspatronen die bij het syndroom kunnen horen. Bovendien ook sprake van promiscuïteit voor Charles zijn relatie met Camilla hervatte. Dus ja, denk ik, mag je Diana in her own words gerust niet al te serieus nemen. Het probleem met de makers van The Crown is dat ze dit net wel hebben gedaan, het verhaallijn van Diana er louter hebben op gebaseerd, en zo een karaktermoord op Charles hebben gepleegd. For the whole world to see. 

Ik heb geen probleem met Diana, het zal voor haar ook geen walk in the park zijn geweest om met dit syndroom te leven. Ik heb geen probleem met de serie; het is wérkelijk goedgemaakt, maar ik heb wel een probleem met The Crown zolang er geen disclaimer staat dat het meer op fictie is gebaseerd dan pure facts. 

En ik eìs dat Prince Charles in ere wordt hersteld. 

Musical Hero

 Alweer een blog over Prince. :-D

De meeste blogs die ik schreef zijn over hem. Tja. Wat me, denk ik, zo hard aan hem bindt: op het unief voelde ik me niet goed, luisteren naar Prince en P-Funk haalde me erdoor. M'n ouders, m'n toenmalige vriend ook.

Iets later zag ik Prince live, One Nite Only. Ik was zo bang: my musical hero voor het eerst zien, je wilt niet dat dit tegenvalt. Het was zo goed! 

Op m'n werk heb ik een poster hangen van hem, m'n wallpaper is van hem, een biografie van hem ligt naast m'n computer.

Ik koester hem. 

Peace and be wild

Na al die jaren, al die jaren, heb ik geleerd om de negativiteit van anderen me niet meer aan te trekken. Ik ben zelf met een positiviteit opgegroeid. M'n vader nam me meermaals voor de spiegel (omdat ik weinig zelfvertrouwen heb) en zei me: "Kijk es goed naar jezelf en zeg tegen jezelf dat je de strafste bent." M'n moeder had altijd vertrouwen in me. Dankzij dit vertrouwen heb ik die verre reizen op m'n eentje ondernomen. Heb ik me gevochten uit penibele situaties. Probeer ik ook aan zelfonderzoek te doen, me te verbeteren en ook dingen aan te pakken. 

Wat ik niet begrijp is dat sommige mensen het nodig vinden om anderen naar beneden te halen. Ik begrijp dat echt niet.

Ik denk dat Prince dit ook verkondigde. Hij keek met een verwondering naar de wereld, vond het leuk om dingen te ontdekken en sprak vaak met bewondering over andere artiesten. Ondertussen best wel veel gelezen over Prince. :-D (maar er zijn grotere Princekenners dan ik ben). 

 

(mijn allereerste Prince concert)