ALS

https://steunactie.nl/actie/voor-het-als-onderzoek/-26481

Ik heb eigenlijk geen woorden. ALS is geen grap. 

Parliament/Funkadelic: Funkentelechy, een top 10

P-Funk, we gonna tear the roof off! Dit wordt voor mij wel een heel moeilijke tof 10 want hoe maak je die van je favoriete muzikanten? Prince, Parliament/ Funkadelic, Stevie Wonder, van hen een top 10 maken is voor mij haast een onmogelijke opgave. Toch doen. En Parliament/Funkadelic beschouw ik als een groep: na een tijd loopt het toch door elkaar. 

Prince kreeg trouwens de eer om Parliament/Funkadelic te mogen inleiden in de Rock & Rock Hall of Fame, waarschijnlijk hebben hij en Dr. Dre (P-Funk, G-Funk) erom gevochten wie het mocht doen. 

10. Standing on the Verge of Getting it on - Standing on the Verge of Getting it on - Funkadelic (1974)

In de beginjaren kon je het Funkadelicgeluid nog duidelijk onderscheiden van Parliament, dat iets smoother was. Vanaf deze plaat wordt Funkadelic helemaal dansbare (bikkelharde) onversneden Funk. 

9.  Wizard of Finance - Funkentelechy vs. the Placebo Syndrome - Parliament (1977) 

Hier kan je toch een beetje horen dat George Clinton een Doowop achtergrond heeft. Maar daar brak hij niet echt mee door. 

8. Unfunky Ufo - Mothership Connection - Parliament (1975) 

Dit had evengoed een Funkadelic nummer kunnen zijn. Zie je, het loopt gewoon door elkaar. 

7. Getten’ to Know You - The Clones of Dr. Funkenstein - Parliament (1976) 

Van Parliament/Funkadelic weet ik vaak niet eens wat de singles zijn op een album. En waarom dit er geen is geworden, George Clinton zal het wel weten. Ik niet. 

6. Sexy Ways - Standing on the Verge of Getting it on - Funkadelic (1974) 

Niet de muziek maar de zang, de stem is hier bijzonder aantrekkelijk sensueel. 

5. Motor Booty Affair - Motor Booty Affair - Parliament (1978) 

Als je goed hebt opgelet in de jaren ‘90, herken je een Alliance Ethnik sample uit Simple et Funky. 

4. The Electric Spanking of War Babies - The Electric Spanking of War Babies - Funkadelic (1981) 

P-Funk die bijna grenzeloos uit haar dak gaat. 

3. Mothership Connection (Star Child) - Mothership Connection - Parliament (1975) 

Nu komen dé klassiekers: Dr. Dre heeft dit terecht gesampled in Let Me Ride. Ook Scott Grooves heeft dit terecht gesampled in Mothership Reconnection waarvan Daft Punk een fantastische remix heeft gemaakt. 

2. (Not Just) Knee Deep - Uncle Jam Wants You - Funkadelic (1979) 

Een van de meest herkenbare samples van De La Soul uit Me, Myself & I. Funkadelic and Parliament zijn zo goed dat ze tot de meest gesamplede artiesten horen. Ik noem hen gewoon geniaal. 

1. One Nation Under A Groove - One Nation Under A Groove - Funkadelic (1978) 

Het Magnus Opus, de beste schijf van hun beste album. Als dit je niet kan smaken, vergeet het dan maar dat je ooit nog van P-Funk gaat houden. 

top 10 Janet Jackson songs

 Omdat de legendary Miss Janet vanavond in het Antwerpse Sportpaleis optreedt. 

10. All Nite (Don’t Stop) - Damita Jo (2004)  

Deze single kwam uit na haar intrieste boycot omwille van het Super Bowl schandaal. I didn’t give a flying f*ck en kocht de prachtige videocollectie: From Janet to Damita Jo, The Videos. Met deze dansknaller. 

9. Whoops Now - Janet (1993) 

Een van haar minder bekende singles. Een vrolijke niets aan de hand lekkere song. 

8. Nasty - Control (1986) 

Met haar derde album nam Janet controle over haar eigen carrière. En hoe! Samen met Jimmy Jam and Terry Lewis (van The Time, Prince!) creëerde ze een van de beste albums van the eighties. 

7. The Pleasure Principle - Control (1986) 

Een van de zovele hits van het meesterwerk. Mét legendarische clip. 

6. Got ‘Till It’s Gone - The Velvet Rope (1997) 

Q-Tip (A Tribe Called Quest) die even goeiendag komt zeggen, kan dus onmogelijk slecht zijn. Doet me denken aan de soulvolle feestjes van eind jaren ‘90 in het Antwerpse Café Au Lait. 

5. What Have You Done for Me Lately - Control (1986)

Janet Jackson nam een destijds nog onbekende Paula Abdul onder armen als choreografe en lanceerde zo een internationale succesvolle carrière voor laatstgenoemde. 

4. That’s the Way Love Goes  - Janet (1992) 

Hier zie je een nog onbekende Jennifer Lopez in de video dansen op een van de sensueelste songs van de nineties. 

3. Together Again - The Velvet Rope (1997) 

Deze song werd geschreven als een hommage aan een van haar overleden vrienden. Het is een geweldige troost, én uplifting. 

2. Rhythm Nation - Rhythm Nation 1814 (1989)

Hoe iconisch kan een song zijn? Pop at its finest en een van de beste, belangrijkste en invloedrijkste clips ooit. 

1. When I Think of You - Control 

Iedere top 10 van Janet is heel persoonlijk (heb ik  gemerkt) en ontzettend variabel. Deze song doét het gewoon voor mij: die vrolijke aanstekelijke eighties sound, mooie opbouw en een wonderbaarlijke clip die zo uit een musical komt. 

de jongen op wie iedereen verliefd was

 9 jaren lang (of zelfs 10 jaren) trok ik iedere vakantie naar een speelplein in Wijnegem, Don Bosco. Aanvankelijk reden we elke weekdag van Antwerpen naar Wijnegem met de auto, later gingen we alleen met de fiets en op m’n zestiende met m’n bromfiets. De laatste twee jaar werd ik er monitrice, eerst van de lagere schoolkinderen, een jaar later bij de kleutertjes. Een echt ‘brave’ monitrice was ik niet: ik weet nog dat ik een spelletje verzon: om het eerste in slaap vallen, omdat ik er op dat moment geen zin in had. Voor het geld deed ik het niet: ik denk dat we nauwelijks 500 Belgische frank per week verdienden, als het niet nog minder was. 

Ieder jaar zag ik op de speelplein een jongen, ik zal hem Lorens noemen. Lorens was écht knap, maar écht knap: donkerbruine (haast zwarte) golvende haren, lichte sproetjes, felblauwe donkerblauwe glanzende  grote ogen met sterretjes, dikke lange zwarte vele wimpers, een schattig prachtig koppie, kortom een plaatje. En ja, ieder meisje was verliefd op Lorens, misschien twee niet. 

Wat doen verliefde jonge meisjes: jongens plagen is liefde vragen, Juist, ja.Tijdens elke vrije speelpauze vielen we hem gi-gan-tisch lastig, niet normaal. In groep trokken we iedere keer naar het jongenskamp om hem zodanig hard te plagen dat hij boos achter ons ging hollen. Ik denk eigenlijk dat hij het best vervelend vond die overweldigende aandacht, en aanvankelijk had hij het niet door dat we verliefd op hem waren. Wél moet ik zeggen dat hij heel aardig was, hijzelf zou nooit pesten en slechts zelden - als hij ons terecht moe was - begon hij te schelden. En niet eens hard. 

Het tweede jaar had hij het wél helemaal begrepen, m’n broer had het hem namelijk verteld. Ik weet nog heel goed dat hij tegen me zei: “Je bent verliefd op mij! Je bent verliefd op mij!”, ik in alle toonaarden ontkennen natuurlijk en hij: “Jawel, je broer heeft het me verteld!”, toen kon ik niets meer zeggen. En dàn begon hij mij te plagen: “Je bent verliefd op mij! Je bent verliefd op mij! Je bent verliefd op mij!”, ik ging door de grond. Vanaf dan wist hij heel goed waarom al die meiden hem bleven plagen want de dag erna gingen we -uiteraard - verder met hem lastig te vallen. Al was er wél iets veranderd: hij werd niet meer zo boos nu hij de ware reden wist waarom we ons zo voor hem aanstelden. 

Op m’n zestiende werden we min of meer bevriend: ik was natuurlijk nog steeds smoorverliefd en nu kon ik pas écht genieten van zijn gezelschap. Lorens was namelijk net als ik ‘vroegrijp’ en kon - anders dan de andere jongens - normale gesprekken voeren met meiden. Hij was echt oprecht een heel toffe kerel. Vanaf dan trok ik ieder vrij moment naar hem, voerde lange gesprekken of we amuseerden ons gewoon te pletter. Dat zijn pràchtige herinneringen met Lorens, de jongen op wie haast ieder meisje verliefd was. 

Ik gebruik een afbeelding van de overweldigend mooie Yuki Sohma die zijn eigen devote fanclub heeft. 

anders type reizigster

 Ik ben geen doorsnee type reiziger, weet zelfs niet of je me ergens op een bepaald type kan vastpinnen. 

Een avontuurlijke reizigster kan ik me niet noemen, dagenlang met rugzak in de natuur wandelen op zoek naar een bijzondere rivier doe ik niet. Een strandvakantieganger ben ik evenmin: sinds m’n achttiende heb ik welgeteld een middag op vakantie doorgebracht op een strand, op de Copacabana. Een échte volhardende cultuurreiziger ook niet: aan drie culturele activiteiten per dag heb ik voldoende. Groepsreizen en formulereizen, écht niet: een deel van m’n plezier is een reis zelf te plannen. 

Een soloreiziger ben ik wel àbsoluut, en toch zit ik ‘s avonds te bellen, mails te versturen of op m’n blog te schrijven. Het liefst werk ik eigenlijk dan aan m’n reisfotoalbum, dat ik altijd héél serieus neem. Op een solovakantie gedraag ik me bijzonder asociaal - van het type asociale gedrag dat bijna ongezien is - maar als men mij aanspreekt, knoop ik met plezier een lang gesprek met je aan. En hou zelfs graag contact. Een culinaire reiziger ben ik misschien wel, misschien ja, op citytrips dan (vind ik heerlijk). 

Reizen doe ik in de eerste plaats om bij te leren, in de tweede plaats om unieke ervaringen op te doen. Het gaat niet alleen over een changement de decors. Vandaar dat ik me soms op plekken begeef waar sommigen (of velen) zich vragen bij stellen. Let wel: in 99% van de gevallen check ik 10, 20 keer of het veilig én ethisch is. De enige keer waarin ik m’n stoutmoedige gemoed had gevolgd was in Rio, op weg naar de Botanische Tuin, Jardim Bòtanico, De enige route was met een buslijn die, las ik eenmaal terug in België, gekend staat omwille van gewapende overvallen (er is zelfs een documentaire over: Bus 174, dan SCHRIK je wel als je dit pas achteraf leest), zoniet moest ik een taxi nemen. Wat ik destijds in Rio wist, is dat de metro er veiliger is dan de bus, in het hotel hadden ze me het discreet en ten stelligste afgeraden een bus te nemen naar die plek. Deed het toch anyway. Dat zou ik nu niet meer zo snel doen, reisgewijs was dat een domme beslissing. 

Sinds een aantal maanden lees ik reisbloggers, bekijk video’s van reisvloggers. Zij doen wat ik zou willen doen, solo of met twee: landen verkénnen, verkénnen op een veilige manier.