van veel wat

Hello!

Wees welkom op deze pagina. Hij is nog jong, hij is nog fris. Maar we gaan er keihard tegen aan! 


zaterdag 9 oktober 2021

Hollywoods grootste mysteries

Onopgeloste zaken waarin er onduidelijkheid  heerst of het om een accident, zelfmoord of moord gaat, een ontvoering, ´Wie is de dader?’, u en ik weten jammer genoeg dat deze onopgeloste zaken nog steeds bestaan. Een heel oud bekend voorbeeld: de identiteit van Jack The Ripper is nog steeds niet bekend. 
Zo ook in Hollywood, mysterious cases die nog opelost zijn. Meest recent, uit het hoofd,  is die van Brittany Murphy, de zaak is gesloten maar er bestaat geen consesus over. Evenals Kurt Cobain: is hij vermoord of pleegde hij zelfmoord? Ik link deze zaak met Hollywood omdat zijn weduwe Courtney Love zich even mét succes in de filmwereld had geworpen. 
Dit blogbericht gaat niet over complotgedachten, toch belangrijk om mee te geven. 

Marilyn Monroe





Ik steek van wal met Marilyn Monroe: ze blijft me boeien, al was ze al lang overleden voor mijn geboorte. Elf jaar geleden schreef ik een blogbericht over haar: initials M.M. Marilyn Monroe. Het lijkt me hier voor de hand liggende wat het grote mysterie is: was haar dood een accident? Pleegde ze zelfmoord? Werd ze vermoord? 

De eerste piste: een accident. Marilyn Monroe was al jarenlang emotioneel niet meer stabiel. De vraag die ik me stel: is ze ooit echt stabiel geweest? Ze werd in Los Angeles geboren als Norma Jean Baker met een familiale erfenis van mentale ziektes, vandaar dat ze haar jeugd versleet in instellingen en pleeggezinnen, op heel jonge leeftijd, 16 was ze, trouwde op zoek naar liefde en stabiliteit. 
Hoe beroemder ze werd, hoe meer ze zich miskend voelde als genie. Want een genie, dat was ze. De kant van de autodidactische erudiete Marilyn kende het grote publiek niet, die zagen haar louter als een domme blonde sexbom. Tegelijkertijd droeg ze ook de zware erfenis van mentale ziektes mee: haar moeder was schizofreen, zelf, wordt gesuggereerd, leed ze aan het Borderline syndroom. 
Hoe langer, hoe meer kom ik tot het besef dat de oorspronkelijke versie van Breakfast at Tiffany’s, zoals Truman Capote het in een donker kortverhaal had geschreven, gaat over de werkelijke vriendschap tussen hem en Marilyn in New York. De vriendschap tussen een party girl die haar eenvoudige afkomst had omgetoverd tot een glamour girl en een homosexuele schrijver. Capote ijverde ook om Marilyn de hoofdrol van Holly Galloway te laten spelen maar het mocht niet zijn: de studiobonzen vonden Marilyn te frivool en ondertussen waren haar drank- en pillenverslavingen zo ernstig geworden dat men haar te labiel vond. De verfilming van haar laatste film, The Seven Year Itch, werd hierdoor een ramp. De gerenommeerde director Billy Wilder wou hierna niet meer met haar in zee gaan. 
Die eerste piste lijkt me daarom aannemelijk. 

De tweede piste: zelfmoord, lijkt me minder aannemelijk. De avond voor haar huishoudster haar levensloos in bed aantrof, had ze gebeld met de zoon van de enige man die haar onvoorwaardelijk graag zag: die onvoorwaardelijke liefde van Joe DiMaggio had ze, tot lang na haar overlijden. 
Er waren plannen om opnieuw met Joe in het huwelijk te treden. Marilyn wist ze dat hij haar graag zag en hij haar grootste steun was. Misschien ook de enige die voor haar waardigheid vocht. Waarom zou ze dan zelfmoord willen plegen? Hij kon en wou haar geven waar ze van in haar prille jeugd naar hunkerde: onvoorwaardelijke liefde en stabiliteit. Haar waardigheid kreeg ze er ongevraagd bij. Marilyn and Joe. Misschien hemel ik die liefde te sterk op, ik vind het gewoon mooi. 

De derde piste: moord, is geen onaannemelijke gedachte. Marilyn had affaires met de beroemdste Kennedys, John en Robert, en sommige tongen beweren dat ze veel geheime informatie wist. Marilyn was allesbehalve een domme starlet. Labiel, onzeker, tuurlijk. Dom, néééh! In haar labiele toestand zou het kunnen dat hoogstaande politieke figuren vreesden dat ze wel es geheime informatie kon lekken. 
Er gaan verhalen de ronde dat een arts met Robert Kennedy naar haar villa in L.A. trokken, haar een drank met slaapmiddel gaven en vervolgens die arts haar een injectie inspoot om niet meer wakker te worden. 
Is die piste ondenkbaar? Nee, maar ik hou het liever op de eerste piste. 

Natalie Wood




Hier ook: is er sprake van een accident? Of moord? 

Natalie en haar zus werden op jonge leeftijd door hun overambitieuze moeder klaargestoomd voor een leven in de Hollywood spotlights. Haar moeder was een stage mom, en not the good one. 
Je kan hier moeilijk parallellen trekken met Elizabeth Taylor: het was pas nadat iemand Taylor, de moeder van Liz, haar erop wees dat haar kleine dochter het zou kunnen maken in Hollywood dat ze zich als een stage mom ging opwerpen. And beslist niet from hell. Natalie had die luxe jammer genoeg niet: ze werd onverbiddelijk naar Hollywood gedreven. 
Natalie ontpopte zich, net als Liz Taylor, tot een kindsterretje. Heel schattig, natuurlijk charisma voor de camera en overijverig. Ze groeide op tot een prachtige dame, ‘Ready for a close up’. De wildste, meest zieke verhalen zijn dat haar moeder Natalie aanmoedigde om in de Hollywood couch te kruipen voor een rol. 
Natalie werd een ster. Rebel without a Cause, West Side Story (Natalie Wood voelde zich eigenlijk vernederd toen bleek dat haar zangpartijen gedubd werden). 
Niettemin: zij en Robert Wagner vormden een van dé Hollywoodkoppels tot ze samen met vriend Christopher Walken en een kapitein een plezierboottocht maakten.
Natalie kwam niet meer terug van die tocht. 

Alsook hier twee pistes: 

De eerste piste: een accident. Net als bij zoveel Hollywoodkoppels, Liz Taylor en Richard Burton op kop, was bij hen een laveloos drankfestijn een way of life. Er werd wel gewag gemaakt van ruzie tussen het koppel en een plons. Waarna Wagner zich na het vermissen van zijn eega vreemd gedroeg. Was Natalie in een dronken stupor van boord gevallen? 

De tweede piste: moord? Hij kon haar na een ruzie overboord hebben gesmeten. Hij wou, volgens de kapitein, niet meteen zijn vermiste vrouw melden en weigerde aan het onderzoek mee te werken. Tot op de dag van vandaag. 
Soms vraagt men om het onderzoek opnieuw open te doen, gebeurt niet. 

Wat het nog gruwelijker maakt, is dat Natalie Wood sinds haar jeugd aan watervrees leed en daarom niet kon zwemmen. 

Luguber. 



Geen opmerkingen: