De persoon valt mij wekelijks lastig met paranoïde wanen en staat op de gang (in het donker) voor als ik es op de gang zou komen en het licht zou aansteken zodat ze naar me kan kijken. Alleen dat, want als ik "Hallo." zeg antwoordt ze niet. Het is nu zover gekomen dat ik zo bang ben dat ik mijn angst voor haar op m'n blog schrijf want ik weet dat ze gewelddadig kan worden door een vroeger incident. En het wordt alsmaar erger en erger. Help.
Maar ondertussen ondervind ik dat er al iets ergs zou moeten gebeuren eer er iets aan gedaan kan worden. Maar ik wil het zover niet laten komen.
Slachtoffer worden van een ziekelijk psychisch gestoord geobsedeerd iemand, dat is echt niet iets waarmee valt te lachen.
7 opmerkingen:
Sterkte meid! Als er iets is, belt ge maar ;-)
Dankje, ik ben blij dat de politie er nu ook werk van maakt! :-)
Oei :O! Das echt heel wat minder leuk. Ik hoop dat je er bovenop komt!! Heb je hulp bij het verwerken van deze ervaring..? Want ik ga ervanuit dat je toch wel eigenlijk een beetje dit moet verwerken. Verder wens ik je ook veel sterkte toe :)!
Ik logeer nu tijdelijk bij een heel lief koppel omdat ik m'n eigen woonst niet meer in durf voor ze is opgepakt. De politie maakt er werk van en haar huisbaas is bezig met een procedure om haar buiten te zetten.
Ergens vind ik het een beetje zielig voor haar omdat ze psychisch gestoord is maar ja, ze valt mij wel lastig en teistert heel het gebouw. Het hele gebouw is bang van haar want ze lijkt net weggelopen uit een horrorfilm.
Dankje! :-)
Goedeavond, ik was net informatie aan het opzoeken over wat een psychose inhoud en of het verband kan houden met stalking, toen ik deze blog vond kon ik me er beangstigend goed in vinden. Een goede vriend van me is ongelofelijk verliefd op mij maar jammer genoeg is dat gevoel niet wederzijds, toen ik hem afwees begon hij de eerste dagen heel anders en verward te doen/reageren waardoor ik automatisch wat afstand hield. Enkele weken later kwam ik te weten dat hij is opgenomen in een instelling met een psychose en daar uit is 'ontsnapt' sinds de dag dat hij daar niet meer is belt hij me gemiddeld 8 keer, waarvan als ik opneem hij heel erg vage dingen vraagt, wat varieert van een serieus gesprek waarbij hij vraagt of hij ooit iets voor me heeft betekend tot gewoon een onzinnige vraag (als in wat is er op de tv vandaag) hij heeft ook 1 dag uren voor mijn huis gestaan wachtend tot ik thuis kwam. Hij probeert nu ook al enkele weken met me af te spreken wat ik elke keer kan weten te ontwijken, nu is het zo erg geworden dat als hij weet dat ik ergens naar toe gaat, hij er alles aan zal doen om daar ook naar toe te kunnen gaan. Ook krijg ik elke avond wel meerdere smsjes als 'ik geef om je besef dat' of 'hoe kan ik het goed maken'. Ik weet niet of ik me echt zorgen moet maken of het tussen m'n oren zit, maar ik vind het in ieder geval geen leuke situatie! Graag zou ik jou mening over deze situatie hebben omdat jij er duidelijk meer ervaring mee hebt dan ik!
Moet ik me zorgen maken?
Ow, ik lees je reactie nu pas. Mijn excuses.
Ik heb er zelf korte metten mee moeten maken want mijn ervaring is dat je van de politie geen hulp kunt verwachten.
Ik ben verhuisd, m’n telefoonnummer geef ik niet makkelijk mee.
Je moet het allemaal zelf doen. Nadien heb ik nog zulke ervaringen meegemaakt, met andere personen. Het best wat je kan doen is bewijzen verzamelen (niet dat er ook maar iets mee gebeurt), ze moeten je aanvallen eer ze opgepakt worden. En dan nog.
Verhuizen is het beste, je telefoonnummer beschermen en ook je adres. Zorg ervoor dat men je niet makkelijk kan terugvinden.
Oh ja, en die dingen zijn heel herkenbaar! Het is niet leuk om eraan terug te denken omdat ik dag en nacht met een onbeschrijfelijke angst zat maar ik zal het toch proberen.
Ik kreeg vage berichten van haar. Ze varieerden van lief tot razend. Ook sexueel geobsedeerde berichten. Het was een obsessie van haar dat ik met andere mannen luidruchtig in bed lag. Dat hoorde ze, terwijl ik niet eens thuis was.
Ze stond ook urenlang in het donker voor m’n deur. Of op de trap, om naar me te kijken. En ze zei geen woord. ‘s Nachts schreeuwde ze op de gang en smeet met de lift. Klopte op de muur. Ze schoof cadeautjes onder m’n deur. Ze stotterde door haar psychose, knipte haar haren af op een vreemde manier, ze waste zich niet.
Ze heeft zich een keer vrijwillig laten opnemen in de psychiatrie toen ze in een helder moment inzag dat ze hallucineerde. Haar buurvrouw en ik hebben haar toen gebracht.
Later kwam ze terug maar het liep algauw weer mis omdat ze haar medicatie niet meer nam.
Toen ik heb zelf beslist om te verhuizen.
En nee, het zit TOTAAL NIET tussen je oren. Iedereen die in deze situatie zit, wordt verteld dat die overdrijft. Maar stalking is een misdaad. Een misdaad dat jammer genoeg niet serieus genoeg wordt genomen. En het laat littekens na.
Dag en nacht in een machteloze onveilige situatie zitten, laat een trauma na.
Een reactie posten