van veel wat

Hello!

Wees welkom op deze pagina. Hij is nog jong, hij is nog fris. Maar we gaan er keihard tegen aan! 


donderdag 30 oktober 2008

Even persoonlijk worden: mensen als planten

 Weken geleden vulde ik na een sollicitatiegesprek een verplichte psychologische test in die m’n rol in een team helemaal uit de doeken zou doen. De uitslag zou geen rol spelen bij m’n aanwerving, verzekerde men mij, maar naderhand zag je toch dat ik niet werd aangenomen. Snel doch zo correct mogelijk –ik heb niets te verbergen- zoefde m’n pen tijdens de test vlot van kruisje tot kruisje om tenslotte ermee te eindigen dat ik voor m’n eigen plezier het resultaat ging berekenen. Zonder daarvoor de uitslag te weten kunnen komen. Ik heb vreemde hobby’s, weet je.  

Weken geleden kreeg ik in m’n inbox de mededeling dat ik een plant ben. Hèh? Volgens de psychologische test uitgevoerd op een datum begin september ben ik een plant. Snel tikte ik de letters B-e-l-b-i-n in op m’n Google startpagina, in de hoop dat het om een amateuristische belachelijke te verwaarlozen niveau Flair test zou gaan. Nee dus, meneer Belbin is een psycholoog, professor, theoreticus en zijn test wordt in meerdere bedrijven gebruikt. Slik. Tussen al die belangrijke namen als brononderoeker, voorzitter, vormer, bedrijfsman, monitor, groepswerker en zorgdrager heb ik dus de karakteristieken van een plant. En tussen al die gegeerde rollen (bedrijfsman, brononderzoker, voorzitter,...) moest ik het plantgedeelte downloaden. Boeiend.

Tja, zo erg bleek het niet te zijn. Eigenlijk ben ik inderdaad wel een plant. Planten hebben een heleboel eigenschappen waaronder creativiteit het meest opvallende is. Een creativiteit wel die vaak het daglicht niet mag zien.  En dat ben ik.  Duizendeneen ideeën per dag en zelden een die uitgevoerd wordt. M’n interesse hebt je razendsnel gewekt en nog veel sneller verloren. De nacht doorwerken om een idee uit te werken om dan een ochtendje te slapen en het idee vervolgens onafgewerkt te laten liggen. Is me te vaak overkomen. En dan die onzekerheid. Dingen laten liggen omdat je niet weet of ze goed zijn. Of omdat je niet tevreden bent. Of omdat je - hoe erg - kritiek hebt gekregen. C’est moi qui est la plante.

Omwille van m’n hoedanigheid als plant hecht ik zeer veel belang aan deze blog: beschouw hem als een persoonlijk gevecht met m’n onzekere persoonlijkheid die het te snel laat afweten. Hier en nu zal ik mezelf bewijzen.   

 

Geen opmerkingen: