van veel wat

Hello!

Wees welkom op deze pagina. Hij is nog jong, hij is nog fris. Maar we gaan er keihard tegen aan! 


zondag 12 juli 2009

Madonna in concert

De meesten onder ons hebben zo hun muziekidolen. Ook ik. (In afdalende volgorde) George Clinton (Parliamant, Funkadelic), Prince, Stevie Wonder, Sly & The Family Stone, Daft Punk, The Rolling Stones, Bach, Michael Jackson, Björk, Madonna, Diana Ross met en zonder The Supremes, The Beatles, Kylie Minogue, Bob Marley, Billie Holiday, Janet Jackson, Jamiroquai, Frank Sinatra, Erykah Badu, Eric B & Rakim, George Michael (ook met Wham!), Andre 3000 en Alicia Keys zijn de mijne. Als je dan naar een van hen gaat kijken gebeurt er iets magisch, net omdat ze zo speciaal zijn voor je (als je een muziekliefhebber bent tenminste). Gisteren ben ik naar een van hen, Madonna, gaan kijken, en ik verwachtte dus veel maar ik kreeg nog zoveel meer. Madonna was marvelous and even more.

Het eerste wat me opviel was, vergeet de tabloids, vergeet de roddels: ‘in het echt’ is Madonna knapper dan op foto’s, dan in haar videoclips. Ze is niet lelijk te gespierd, te mager. Ze is gewoon een buitengewoon aantrekkelijke vrouw met een prachtig afgetraind figuur. Mensen rondom me maakten alsmaar de opmerking dat ze er buitengewoon knap uitzag voor een vrouw van vijftig jaar en het is waar. Madonna heeft een mooier figuur dan de meeste twintigers, tieners. En haar gezicht mag dan gebotoxed zijn, ze is gewoon mooi.

Wat me verder opviel was haar stem. De mix van playback en live stak ingenieus in elkaar maar je kon ze wel van elkaar onderscheiden en dus goed horen wanneer haar stem live stem was te horen en dat viel verre van tegen. Totaal niet. Een vrij intieme song bracht ze live en het was good, good! Maar het mixen ging verder dan alleen tussen live en playback. Elk nummer werd in een nieuw verrassend geniaal kleedje gestoken, van Latin tot hippe Techno, en het klonk good, good!

Persoonlijk kon ik haar ode aan Michael Jackson (als Michael Jacksonfan) enorm appreciëren: een Jackson imitator deed Billie Jean (zijn beste solonummer). Ik huilde en het publiek werd uitzinnig op dat moment. Mooi en met respect gedaan.

Ook over het dansen kan ik kort zijn: Madonna is van opleiding een danseres dus dat zou flawless moeten zijn. En dat was het dus ook. Maar toch, een vrouw van vijftig die danst als een tiener, twintiger... Ze deed het toch maar. Maar daarnaast waren haar dansers ook ongelooflijk: knappe mensen met uitzonderlijke skills die, net als haar, er echt plezier in leken in te hebben: ze hadden voortdurend een (niet geforceerde) glimlach op de mond van entertainers die er echt plezier in leken te hebben op te treden. Op een gegeven moment zei Madonna ook tegen, ons, haar publiek voor de avond (met een glimlach) “You rock!”. Wij, een zeer dankbaar publiek, aten uit haar hand.

Het was een onderhoudende show aangevuld met prachtige videobeelden, kostuums, ..., het duurde bijna twee uur maar zo onderhoudend als het was leek het echt veel te snel voorbij te zijn: het was pas begonnen en dan was het al gedaan, zo’n gevoel had je, Madonna mocht gerust nog een uur of vijf, zeven, twaalf doorgaan. Ik vond het echt heel erg jammer dat het voorbij was (na bijna twee uren vol) maar ik weet wel dat ik bij haar volgende wereldtournee er zeker bij zal zijn. Gotta love her.

Geen opmerkingen: