Onlangs ontdekte ik tot mijn grote vreugde op social media dat er toch een hele hoop mensen zijn die graphic novels lezen. In mijn omgeving ken ik nauwelijks mensen die net zo hard door het virus zijn gebeten als ik ben, al 25 jaar lang! Literatuur die ik niet goed vind, lees ik niet uit, graphic novels wel. En van de verfilmde graphic novels zou ik ten stelligste aanraden om het boek te lezen. Afgezien van Sin City is de graphic novel altijd 100 000 keer beter. Ik weet nog hoe verwonderd ik was toen men Sin City op het witte doek wou brengen, ik dacht: hoe kunnen ze dat verfilmen, het leek mij een bijna onmogelijke taak om die sfeer op het grote scherm te brengen. Wat overigens keihard is gelukt.
Het is ook leuk om te zien dat er zowel vrouwen als mannen zijn die graphic novels lezen, het leek altijd meer een mannenbastion te zijn. Persoonlijk ken ik slechts een dame die verzot is op het genre.
In Brussel worden manga’s, graphic novels en strips meer gelezen, daar kom je de ene boekhandel na de andere tegen, daar is het niet zo vreemd (wél is het moeilijker om er Nederlandstalige werken te vinden). In Antwerpen moet je al meer je best doen om goeie striphandels te vinden. En veel mangareeksen hebben ze niet. Soms kijk ik bij gebrek aan naar de animéversie (wat overigens geen straf is).
Ik grijp nog wel heel vaak terug naar Westerse graphic novels, zo las ik onlangs kort na elkaar Prison Island van Colleen Frakes en This One Summer van Mariko Tamaki (die onbegrijpelijk in sommige scholen in de VS is verboden 😳) maar probeer toch meer graphic novel manga’s te lezen. Natuurlijk een genre dat nog moeilijker te vinden is en nog minder mensen lezen. Ja, zo ben ik weer.
En huh, ik wist niet eens dat er een animé van Barefoot Gen is. Maar lees toch maar de manga. Bestaat uit 10 delen, je zal nooit meer hetzelfde zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten