zondag 30 november 2008

de waarheid van een horoscoop

Een horoscoop, ooit door mij geschreven. 

Ram: hou je horens klaar voor de strijd want op vakantie zult u te maken krijgen met lawaaierige buren. Aangezien u zelf liever voor al het lawaai zorgt zal u zich bedreigd voelen op uw terrein. En dat kan u niet verdragen. Op het werk verloopt alles vrij rustig omdat u op dat moment niet aanwezig bent: u verblijft op de camping. Rammen die een relatie hebben zullen op 11 juli een onverwachts geschenk van hun partner krijgen. Eigenlijk is het een verrassing maar we verklappen het u graag: jawel, de Lotus waar u al jaren van droomt zal voor uw deur staan. In een vlaag van woede en onvrede met de wereld omdat u zich niet begrepen voelt zal u die de volgende dag in de vernieling rijden. 


Stier: de Stier gaat niet op reis, onderneemt niets en houdt, wat de eerste helft van de maand betreft, vakantie in z'n tuin of terras of kijkt gewoon wat vaker uit het raam. Een grote verandering vindt plaats op 11 juli wanneer u door uw oude vertrouwde luie stoel zal zakken en u aldus een nieuwe zal moeten kopen. Dit brengt u even uit evenwicht maar uiteindelijk besluit u om niets te ondernemen, u gaat gewoon in bed liggen. Met andere woorden: u houdt uw vakantie verder in bed. 


Tweelingen: de tweeling vertrekt naar Mexico maar zijn gedachten zitten in Parijs en zijn gevoel in New York. U zaait verwarring rond u wanneer u de weg vraagt naar de Champs Elysées, waar het allemaal gebeurt, omdat u daar het Vrijheidsbeeld wil beklimmen. Niemand zal u die weg kunnen tonen dus start u een discussie over het legaliseren van heroïne. Ongeacht het standpunt van uw gesprekspartner, u blijft steevast de tegenpartij. Na enige tijd begint u in gedachten te discussiëren en het bevalt u prima. 


Kreeft: Kreeften gaan op vakantie naar een familielid, naar de ouders of naar een van de kinderen. Een verhuiswagen wordt geregeld want de Kreeft neemt heel z'n huisraad mee: hij wil het gevoel wil hebben 'thuis' te zijn. Het familielid zal zich verplicht voelen de eigen meubels in de garage op te stapelen, zoniet zet de Kreeft het op een huilen. U staat op en u gaat slapen met een gekwetst gevoel, eigenlijk loopt u heel de vakantie gekwetst rond omdat u elk woord, elke zin, elke opmerking als een persoonlijke aanval beschouwt. 


Leeuw: de Leeuw gaat avonturieren in de Afrikaanse jungle met als doel de leeuwen duidelijk te maken wie er nu de echte leeuw is. Het loopt slecht af.


Maagd: de maagd houdt deze vakantie grote kuis wat voor de maagd eigenlijk al een vakantie is. Verder is dit gegeven bitter weinig boeiend om hier nog meer woorden aan vuil te maken.  


Weegschaal: Weegschalen dansen de vakantie door van pashokje naar spiegel naar pashokje naar spiegel naar badkamerspiegel naar kleerkastspiegel naar huiskamerspiegel naar de achteruitkijkspiegel naar het weerspiegelend glasraam. In Knokke heeft u alleen maar oog voor de spiegels, in Madrid kijkt u alleen maar naar uw weerspiegeling in de spiegel. Uiteindelijk ontdekt u een spiegelpaleis en het is onnodig te vermelden dat er een politiepatrouille voor nodig is om u van die plek te verwijderen.      


Schorpioen: de Schorpioen richt deze vakantie zijn angel op de buren. Waarom? Omdat de Schorpioen er vreugde in schept om burenruzies te stoken. Hoe dichter het drama hoe liever u het hebt. En dan vooral met het  peuterdochtertje van de buren dat zich niet kan verdedigen omdat ze nog geen enkele taal machtig is. Peuters pesten. Hoe gemakkelijker het prooi hoe liever u het hebt. Uiteindelijk zal de politie tussenbeide komen wat u een omgangsverbod oplevert dat u vervolgens aan uw zwarte laars lapt. U belandt in de gevangenis. En dat was dan uw vakantie. Al bij al nog beter meegevallen dan vorig jaar.  


Boogschutters: Boogschutters worden deze vakantie verliefd. Jawel. Niet op uw vrouw, niet op uw vriendin maar op uzelf. Wanneer u dit ontdekt verlaat u uw bestaand gezin omdat u meer tijd met uzelf wil doorbrengen. Uiteraard. U wordt ontslagen op het werk omdat u het niet kan laten alle spiegels te omhelzen en men daar met reden denkt dat u nog gekker bent geworden dan uw nog net houdbaar bizar gedrag sinds u daar begon. Voor u een geluk want u wil geen tijd meer verliezen met uzelf. U gaat dus een vreugdevolle vakantie tegemoet.


Steenbok: Steenbokken houden vakantie op het werk. Welsiwaar krijgt u betaald verlof maar met geen stokken bent u weg te krijgen van uw grijze accountantstoel. Ook al hebt u gedurende twee weken geen enkele opdracht u zit daar maar. Uw eigen bankbriefjes na te kijken. Jammer voor uw collega's die al een heel jaar hadden uitgekeken naar twee menselijke weken zonder u. Op het werk. Dat is uw vakantie.        


Waterman: Watermannen brengen hun vakantie door op een heel ver eiland waar ze proberen op eigen houtje een bende kleuters een sterk vereenvoudigde taal aan te leren: een nieuw taalsysteem dat u heeft uitgevonden bestaande uit twee woorden en een grammaticaregel: "Ikke, Jij", die twee woorden moeten naast elkaar staan. Het is dé uitdaging om alles te kunnen benoemen met die twee woorden en een grammaticaregel zonder gebruik te maken van de lichaamstaal. We zullen het maar op voorhand zeggen: uw experiment mislukt. Wat de liefde betreft ziet het er niet zo gunstig uit: uw partner zal u verlaten omdat hij/zij vermoedt dat u alle gevoel voor realiteit heeft verloren. Wij geven uw partner gelijk.      


Vissen: Vissen gaan diepzeeduiken in de oceaan en ontdekken daar dat ze geen echte vissen zijn. U hebt immers zuurstofflessen nodig. U bent zwaar teleurgesteld want u geloofde dat astrologie letter voor letter klopte. Vervolgens gaat u twijfelen aan astrologie en uw zelfbeeld dat u had gevormd door astrologie. Misschien gaat u zichzelf niet meer voorstellen met "Dag, ik ben Vissen." en in de plaats daarvan uw werkelijke naam zeggen. Uw kinderen Maagd en Tweelingen krijgen een normale niet astrologische naam. Voor u breekt een verwarrende maar heldere vakantie aan. 

  

absolute humor

'k Vind het wel grappig dat buiten mijn Alain Delon m'n obsessies m'n blog lezen. Hoe zou ik me daarbij voelen, betrapt? Dat, mensen, is absolute humor: gewoon gek doen en geen rekening houden met de gevolgen. Doe eens wild, hak je kop af... 

de nood die parfum heet

De vrolijkheid is ver te zoeken in voorgaande berichten. Laat ik ombuigen naar een andere richting. 

Ik heb een panische angst om te stinken, jawel. Niemand ruikt graag onwelriekende geuren. Sommige mensen zijn zo grof dat ze zich in al hun gestank naast je zetten, hun armen meermaals op en neer wapperen waarbij er uit hun oksels een dagenlange zweetgeur vrijkomt die je niet minder dan murw slaat. Meermaals heb ik een tramrit lang met m'n neus toegeknepen gezeten. Zo'n vrije-weë-geuren-iemand durf ik niet te zijn. Al op afstand ruik je mijn parfum en meer zal je niet krijgen. Ooit heeft een klasgenote me op m'n zeventiende licht geïrriteerd gezegd "Jij stinkt altijd.", sinds dan kom ik het huis niet uit zonder ondoordringbare wolken parfum. Alleen wassen en deo was blijkbaar niet voldoende om m'n kwalijke lichaamsgeur te verdrijven die alleen kan bestreden worden met zeep, deo  en liters parfum. Parfum als een wapen tegen mezelf. 

Nu, meer dan tien jaar later zou ik het soms wel willen, hoor. Gewoon durven stinken, voor een dagje.
   

Sinterklaas en de grote illusie die wij waarheid noemen

Je wordt geboren en je gaat dood. Punt. Dat is het. 

Je wordt geboren en je gelooft. Sinterklaas, de kerstman, de paashaas bestaan. Hoe verder de dagen komen hoe minder waarheden je overhoudt. Je bent niet wie je denkt te zijn, je vrienden zijn anders dan ze zich voordoen, ik ben zeker niet diegene die je misschien vermoedt,...  Waarheden zijn slechts een illusie, een houvast. 

Je wordt geboren en je gaat dood. Punt. Dat is het. Je weet niets.   

maandag 24 november 2008

de mens en zijn perspectief

Terreur in België, de climax van een bewogen jaar? Laat het nu niet voor een comeback van het Vlaams Belang zorgen.  Alsjeblieft niet. Partij die onschuldigen schuldig maakt door te goochelen met gezichtspunten ... 


new maniac on the blog, making a list like she never did before!

Ontzettend oninteressant maar we gaan ons toch aan onze zwakte overgeven: lijstjes, lijstjes, lijstjes. Lijstjes, lijstjes, lijstjes! 
Favoriete muziek (in volgorde):

-Funk : and you know my child's name will be Funk. 
-Disco: and don't you say a bad word about it!
-Soul: I'm not surprised...
-House: are you surprised?
-Classical: can't resist that nasty rythm! ;-)
-Hiphop: Hiphop Bebop, hiphop don't stop!
-Jazzdance: every freakin' night and every freakin' day, we dig this stuff in a cool Jamiroquain way
-Jazz: when the real thing comes along, I'm also there
-Techno: love the dzji, dzji, dzji! 
- Triphop: think Björk, think Massive Attack,..., or don't. 
- Singer/Songwriter:  doelende op Neil Young, Kate Bush,..., ingetogen liedjes al dan niet op de piano.    
-Pop: Popart, popmusic, they can count me in!
-Rock: especially old skool rock from the Beatles, the Rolling Stones, David Bowie,...
-Blues: just lay back, relax and feel miserable!

Punkklassiekers kan ik ook heel, heel goed verdragen. En van de reggae van Marley en Cliff word ik gewoon wild, vrolijk, ...

Zo! Love it: lijstjes, lijstjes, lijstjes! Lijstjes, lijstjes, lijstjes!  


 

lees alsjeblieft dit zoekertje

Kennen jullie ook dat wanhopige, dat je al jarenlang iemand zoekt van wie je slechts een vaak voorkomende voornaam weet en verder enkele heel algemene clues? Mijn 'iemand' is Eric met een c of een k, vijftien jaar terug een knappe surfleraar (Hazewinkel) en de allereerste jongen die mij zag staan, ondanks mijn toenmalige vergaande molligheid (Katie heeft elke vorm en maat gekend, jawel). Het enige wat ik over hem weet is dat hij vijftien jaar geleden psychologie studeerde in Gent, 1e of 2e kan, in juli '93 19 jaar was en dus windsurfte. Het klinkt misschien vreemd maar dit verlegen meisje hier heeft de volstrekt onschuldige gewoonte om met al haar 'crushes' op de een of andere manier een zeker contact te willen houden. Om daar dan verder bijna niets mee te doen. Onschuldig dus, doch voer voor psychologen. In ieder geval, Eric staat op m'n lijstje. Als iemand iets meer weet, graag, héél graag, een reactie.

En bij deze heb ik me hier weer onwaarschijnlijk belachelijk gemaakt: ik doe het toch maar, op m'n eigen blog op m'n bek gaan.

zondag 23 november 2008

prinsesje heeft het land

Er was eens niet lang geleden, in de tijd van het Heden, een prinsesje. Ze woont in de stad waarin jij woont en niet ver van het huis waarin jij woont. Eigenlijk woont ze maar een paar huizen verderop. Soms zie je haar lopen, op een gewone namiddag in de week, alleen, je hebt nog nooit met haar gesproken dus zeg je haar geen gedag. Prinsesje is niet groot, best wel klein maar wel veel groter dan het dubbele van de lengte die je kleine teen meet. Om helemaal eerlijk te zijn is ze geen echt prinsesje maar ze noemt zichzelf graag zo, dan lijkt ze iemand. 
Prinsesje moet elke dag uit, gaan werken. Weliswaar is ze niet gulzig maar voor  het beetje eten dat ze in huis haalt heeft ze geld nodig. Daarom juist. 2 straten verder waar zowel jij als prinsesje wonen staat er een heel groot gebouw met daarbinnen niets. Of toch. Met daarbinnen zand, aarde, bodem,.. Het is een landje. Aan de buitenkant zie je dat niet, lijkt het net een heel serieus stenen gebouw maar eenmaal binnen beland je meteen op drassige, stugge aarde. Wel, daarbinnen gaat prinsesje werken, elke dag, op dat landje. Samen met een paar heel normale mensen is het haar taak het land te bewerken zodat er een mooie bloementuin uit groeit waar iedereen wat aan heeft. 
Heel vaak heeft prinsesje het land aan het land: ze moet er haar hoofd altijd goed bijhouden want als ze een plek vergeet mislukt de mooie bloementuin. Het zand is moeilijk te betreden, regelmatig valt ze in een kuil wat dan telkens weer uitdraait op een gevecht tegen dat drassige zand om recht te komen. Thuis moet ze systemen bedenken om het land zo efficiënt mogelijk te bewerken want eenmaal daarbinnen is het direct de handen uit de mouwen steken, geen tijd voor vergissingen. En heel  vaak zit het weer ook niet mee: stortbuien, wind tegen, ijskoude lucht,... Werkelijk, vaak heeft prinsesje het land aan het land.
Ooit hoopt ze uit werken te gaan in een echt gebouw, waar geen drassig zand haar ten dele valt. Op een stenen vloer, zonder putten. Met alleen heel normale mensen en geen zand dat haar telkens weer in die putten doet vallen. Maar ik weet niet of dat ooit zal gebeuren want als ik naar de dag van morgen kijk zie ik haar nog steeds ploeteren op het landje waar ze heel vaak het land aan heeft.               

het leven als in een dagdroom

Er zijn van die dagen waarin ik raas in een slecht humeur en niet goed weet waarom. Vandaag is zo'n dag. Het liefst zou ik een feestje voluit willen schelden of in m'n bed gaan liggen om deze dag te vergeten. Of het uitschreeuwen wat ik werkelijk denk: ik ben 28 en nog steeds alleen aan het freewheelen. Waar is mijn Richard Gere? Waar is mijn creatieve uitdaging? 

Over het jong zijn klaag ik niet alleen de zoektocht is wel erg lang...

Het leven zou zo moeten zijn als in een zelfverzonnen verhaal: iedereen ziet er fantastisch uit en jij nog het meest. Armoe bestaat niet, of tenminste, jij lijdt het niet. Elke dag is rijkgevuld, interessant en je hebt de energie om daar volop van te profiteren. Daarbij word je nog omringd door massa's echte vrienden en over liefde heb je verder niet te klagen : naast je familie word je iedere dag wakker naast de liefde uit je dromen. Meer dan je ooit had kunnen hopen. 

Als ik ooit eens een kleine portie van zo'n leven zou mogen leiden ... Of mag het niet meer dan een dagdroom blijven?   

Om de soms ietwat grijze realiteit tegen te gaan verzin ik nu al 19 jaar mooie verhalen, die warm aanvoelen, die voor mij een tweede thuis zijn, die mij doen vluchten in een wereld die loopt zoals ik het wil. Ik zou niet weten hoe ik zonder ze verder moet.     

donderdag 20 november 2008

what it means to be an unpopular teenage girl

Aan al die onpopulaire jonge schoolmeisjes die om oppervlakkige redenen niet de kans krijgen om jong gekust te worden: luister... 


Katie had ook liever een andere waarheid gekend op haar zeventiende. Maar wees gerust: iedereen wordt wijzer. 

dinsdag 18 november 2008

M.I.A. as ever

M.I.A. bewijst weer dat ze het waard is om gevolgd te worden. Big shouts!

M.I.A/Blaqstarr

maandag 17 november 2008

Reeks: Vergeten hits: deel 7 al ondertussen

Fairground Attraction

 

Malcolm McLaren

Sister Sledge

 

Veuillez installer Flash Player pour lire la vidéo

 


Me together with Beyoncé

Volgens Last Fm luister ik te veel naar Beyoncé. Ja, dat is zo. Zij is mijn guilty pleasure. En dan eigenlijk maar een nummer: Green Light in de remix van de Freemasons. Je zou niet willen weten hoe vaak ik dat ondertussen al beluisterd heb. Echt niet, hoor. Noem het een ondertussen toch wel langdurige zware verslavingsfase waarin ik zo vol van het spul ben geweest om Beyoncés finest moments te knippen, te plakken en daar mijn eigen Green Light van te maken. Met mezelf in een kleine rol.



zondag 16 november 2008

The Artist Formerly Known as Alpha Big Prince

I'm very excited to present you Prince newest protegé. Ik heb net van hem gehoord alhoewel hij al minstens sinds vorig jaar oktober op YouTube staat. De beste tune die ik sinds maanden heb gehoord. Oh, I'm so excited. The Test Drive, klinkt heel erg Prince en dat vertelt mij dat het goed is. Fanatic & The Alpha Big Mamma Revue, The Test Drive. So Excited. 



Ik kan verkeerd zijn maar iets zegt me dat het een stunt is van de grootmeester zelf.  


Ooh and I just can't get enough of him ... This is for my black sisters out there. Don't let anybody tell you that you're ugly because of the colour of your skin!

 




I Like Punk!

Disco en Punk, gezworen vijanden.. En toch er moet er maar een zo gek zijn om ze te willen verzoenen. En die een... Ja, tuurlijk, Katie (wat zou er anders na zo'n zin volgen? Die een ben ik niet. Lijkt me vrij kinderachtig... en die fase zijn we bijna voorbij.) Dus Disco en Punk. Over Disco heb ik het wel es een ander keertje. 

De Punkliefde begon rond m'n 5e, jawel, 5 was ik. Het waren de jaren '84-'85, elk jong meisje wou roze prinsessenjurkjes aan maar ik, ik wou stoere zwarte puntschoenen, m'n haar naar alle kanten en enkel zwarte kleren aan. Een beetje New Wave eigenlijk (wat een milde punkvorm is). Tuurlijk mocht ik dat niet. Je zou je vijfjarige kleuter even rebels laten rondlopen: "Ja, straks gaat ze met haar oudere vriendjes in een kraakpand blowen. Ach, wij laten haar zichzelf ontdekken want als het misloopt heeft ze het toch maar zelf gedaan.". Dus die liefde werd veilig in de kast opgeborgen tot die er op m'n 16e weer uit kwam, naar aanleiding van een jaarwerk, over mode.  
Begrijp me niet verkeerd, ik hou niet van punkmuziek: ik hou van disco! Met uitzondering van The Clash, Patti Smith, Iggy Pop & the Stooges, the Ramones, the Sex Pistols en die (Marquee  Moon dacht ik) Televisionsong kan het me echt niet zo bekoren. Het is meer de attitude, de 'do it yourself', de punkfashion, de punkart die me aanspreekt.  Wij beseffen vaak niet, let op want nu wordt Katie heel erg belerend, hoe een grote invloed punk heeft gehad op wat wij nu  dragen. Punk betekende een nieuwe estethische en maatschappelijke revolutie. Zomaar uit het blote hoofd: het feit dat jij morgen niet nagewezen wordt in je zwarte versleten kleren heb je aan de punkers te danken. Jawel, want vanaf midden jaren '70 had het lieflijke bekoorlijke wel zwaardere katten te geselen dan alleen die zwarte versleten kleren van je. Veiligheidsspelden door de neus enzo. Al die punkers van het eerste uur hebben voor al die contemporaine vreemdsoortige flashy gekleurde koppen het pad geëffend. Dus, stel een daad en trek morgen maar je slechtste broek en schoenen aan. We owe it to the punk. 


   

Bestemming overal

Omdat ie fantastisch is en niet op YouTube is te vinden en ik hem er ook niet ga op zetten. Destination overal naartoe, jij bent een soulful geheimpje.



zaterdag 15 november 2008

voor de mens die iets nieuws maakt

Aan allen die de aandrang voelen om hun werkelijkheid te herscheppen... Aan allen die niets anders kunnen dan hun eigen realiteit te hervormen.  Hetzij door nieuwe muziek te maken, nieuwe portretten te schilderen, nieuwe lectuur te schrijven,... Aan u allen vertel ik waarschijnlijk niets nieuws dat u gevoeliger bent. U voelt prikkels die de niet-scheppende mens niet voelt, ziet dingen scherper en hoort dingen veel fijner. De atmosfeer kan soms drukkend zijn. Uw gemoed kan u de keel uithangen. Mijn werkelijkheid, beseft u maar al te goed, kan beter en u bent dan zo een die op de koop toe dan nog de handen uit de mouwen gaat steken om ze te verfraaien. Creativiteit is wat maakt wat u bent. U steekt uw nek uit en vangt de meeste wind, u wordt soms onbegrepen, soms uitgelachen om wat u zegt en denkt. Maar u bent diegene die iets verandert. U bent diegene die de menselijke evolutie een feit maakt. Daarvoor dank. Voor uw muziek, voor uw tekeningen, voor uw teksten, voor uw uitvindingen,... Gewoon voor uw schitterende vondsten. Dank. 

  

vrijdag 14 november 2008

Obsession!

I had my share. En natuurlijk, zoals doorgaans, voor Het Onbereikbare. Niet zo heel erg lang geleden was er die Hollandse DJ, dan was er die Vlaamse ingenieur en nu is er die Franse Alain Delon die eigenlijk de ultieme obsessie mag heten: hij is zo oud en zo veraf... De kans dat ik die krijgen kan bestaat gewoon niet. Obsessies zijn zo gemakkelijk: je idealiseert je object tot iets wat niemand kan zijn en omdat je er zo mee bezig bent hoef je nooit met een realiteit om te gaan. Je leeft in Fantasia waar alles kan en alles mag omdat jij het denkt. Dat is een obsessie.
Nu ben ik wel geen gevaarlijke gek met een obsessie... Volgens mij behoor ik tot de groep der geobsedeerde idioten: wij zijn gewoon een beetje vrolijk gek en maken onszelf onverbiddelijk belachelijk ... meermaals ... per dag.
All it takes om mij vrolijk gek te maken zijn een paar onvervalste sprekende ogen, intelligente woorden, interessante interesses en de allerliefste persoonlijkheid. Gelukkig voor mijn geestelijke gezondheid is die combinatie zeer zeldzaam. Gelukkig.
Een obsessie is zoiets als een berg onverpakte repen Côte d'Or praliné die voortdurend voor je neus ligt te zweven. Afblijven, afblijven, wegkijken, wegkijken,... Lukt je toch niet.

(nog zo'n vergeten hit)


lees mij!

I'm a sucker voor reclame. Ik wil dat iedereen, overal mijn blog leest. De dag dat het Nederlands mijn eerste taal werd staat geboekstaafd als de Dag der Grote Beperking want ik zie de Angelsaksische wereld nog niet met een woordenboek in de hand achter mijn blog: "What's kebowkstawfd? Book I know... ". Waarom wil ik dat iedereen een blog leest die ik puur voor mezelf schrijf? Ijdelheid? Ga ik achter de internetcelebritystatus aan? Nee, moest ik voor die leegheid gaan zou ik wel onder mijn echte naam schrijven: Stefanie .....  .En dat doe ik niet. Ik schrijf, wat men noemt, in de veilige anonimiteit. Ik ben zo iemand die het op een podium wil uitschreeuwen maar dat niet durft. De mensen recht in het gezicht kijken, wat eng. Op het web hoef ik alleen de strijd aan te gaan met het toetsenbord en m'n scherm. En dat durf ik wel. Dus voorlopig:

 

Everywhere I go (Everywhere I go) People have to know (People have to 

know)

About my blogspot (About my blogspot)

Because it's so hot (Because it's so hot)

And if you don't think so (And if you don't think 

so)

That's just like your opinion, bro'

(That's just like

 your opnion, bro')

And oh so noo! (And oh so noo!)    


donderdag 13 november 2008

over schrijvers van kleine woorden met een grootse taal

U zal misschien, als u zo iemand bent die daar op let, gemerkt hebben dat m’n woordgebruik niet erg breed is. Voor mij geen krolse metaforen als een sfeerscheppende versiering. Geen sfeer, kort en krachtig. In zo weinig 

mogelijk woorden de werkelijkheid proberen te vatten. Daar ga ik voor.   

Grootse bewondering heb ik voor Annie M.G. Schmidt: typisch Hollands vlot ironisch schrijven. Van haar kregen we de prachtige zin: “Daar komt Janneke met haar hoofd om de hoek.” mee. Creatief met eenvoud zijn. Campert wordt hier ook graag gelezen: “haar heupwiegende heup” , zelden iets mooiers gelezen.

Wiens schrijven me helemaal plat krijgt is Boon, ons ouwe getrouwe Aalsters literair kanon. Boons woorden zijn bommen, effectief afgevuurd op je sociaal geweten: “Schop de mensen een geweten” . Kan dit beter? “Tussen droom en daad” moet er al heel veel gebeuren om dit te overtreffen. 

Van Annie M.G. Schmidt heb ik verder nog een poëtica gelezen die de mijne zou kunnen wezen. Vrij geparafraseerd: "In je verhaal mag je gerust roze olifanten laten rondvliegen zolang het maar klopt in die werkelijkheid.” Dit is vrij geprafraseerd want Annie verwoordde de dingen altijd veel beter dan ik doe. En zojuist heb gedaan. Dat gegeven trek ik door naar taal en je krijgt wat ik wil gaan zeggen: voor mij werkt het geschrevene als een dans, die moet kloppen. 

voor heel veel mensen geschreven

Weet je wat het is, het is een afwijking. Een mentale ziekte. Je loopt heel gewoon rond: poetst 's morgens je tanden, net als iedereen doet. Dan eet je je brood op, want ontbijten moet je, net zoals iedereen dat moet. Je gaat werken en je komt weer thuis, heel normaal. De volgende dag begint het allemaal weer opnieuw. En zo loop je rond: heel gewoon, heel normaal.
Tot je iets opmerkt: je weet niet waarom precies, dat kan je niet zo goed uitleggen maar je weet wel dat het vanaf dan je leven gaat bepalen. Je werkt de nachten door, dat vind je heel normaal. Je voelt je slim, opgelaten, want de wereld die is nu van jou. En net omdat het jouw wereld is hoef je nauwelijks te slapen want je hebt energie genoeg voor die vijf dagelijkse ontzettend interessante verplichtingen die je ertussendoor maar even doorneemt. Elk moment benutten van de voortdurende opwinding, dat telt. 
Tot je op een dag met een andere blik wakker wordt en ziet dat het allemaal nutteloos was. Alles wat je hebt gedaan is onzin. Alles wat je doet is verkeerd. En alles wat je denkt te doen, teveel. Om vreugde moet je huilen maar dan ook weer: huilen is onzin.  Vanuit een verre herinnering weet je dat je te ver bent gegaan, anders zou je nu niet zo diep vallen. Vanuit een verre herinnering weet je dat, alleen komt ze altijd wanneer je daar al ligt.    

Ik voelde die tekst in me opborrelen en wou hem gewoon maar schrijven. Hopelijk neemt niemand hier aanstoot aan. Vanaf morgen gaan we gewoon weer door met de Vergeten Hits en zus en zo omdat het zo plezant is!

woensdag 12 november 2008

moments in movies

Moments and movies, movies and favorite moments. Weer van 1 t/m 3. 

dinsdag 11 november 2008

The last of the mellow. Hello, singers and movies. My fave top 3:

van 1 t/m 3 


 

ben je mee op congee?

Katie komt pas op donderdag terug uit de mentale vakantie. Leve de zalige onwetendheid waarin je je enkel slecht voelt om wat je zelf niet doet. Gemakkelijk. Mag dat? 

Disseni

Time for another cheesy post. M'n top 5 favoriete Disneysongs: let the magic live on!

van 1 t/m 5

maandag 10 november 2008

lievelingsOz

Wow. Een lange tijd op nonactief gestaan en nog steeds nog niet echt in een actieve status. Dat heet dan vakantie hebben... Lekker lui. Ideaal om te doen wat ik normaal niet zo snel zou doen: Wiz-filmpjes plaatsen... Mijn favoriete sprookje. 

vrijdag 7 november 2008

Politiek incorrect internetdaten: erg leuk als je flauw wil doen

Soms ben ik in een balorige bui en dan ga ik echt stom doen. Via Google ontdekte ik dat er een dating site voor uitsluitend  hoogopgeleiden bestaat, voor Nederlanders en Belgen. Een hoogopgeleid onderonsje want onze opleiding, ja die staat nogal hoog aangeschreven. Me Einstein, you Curie en dat soort fratsen. Nu ik heb ik me daar geregistreerd maar al snel kreeg ik spijt wegens mails van te oude kandidaten. Is dat zo’n internetwet dat 40+ twintigers achterna zitten? Veilig vanachter het scherm achter jonge meiden aan gaan, lekker stoer.

Erg vervelend, dus heb ik me aangemeld bij Mooie Mensen. Het idee is krankzinnig: als je mooi genoeg wordt bevonden mag je op de site. Benieuwd. Doch: wanneer het verstand komt bovenduiken merk je al na een minuut of geen dat het voornamelijk een gelduitmelkerij is. Ja, je bent mooi en geef ons dan nu 75 euro, jij lekker ding.

Erg vervelend, dus heb ik applicaties lopen bij internationale Beautiful People dating sites waaronder eentje zich heel verstandig aan het Darwinisme linkt, een andere je ook toelaat mits je een miljonair bent en er zelfs een the Rich and Famous een veilig onderdak biedt. ... noem het golddiggen vanuit de luie sofa... Zodra een panel van leden me na een dagenlange inspectie over de grootte van m’n neus (kansloos dus) heeft toegestemd zou ik jullie heel graag onderhouden over wat je zoal kan vinden in het virtuele internationale Beau Monde wereldje. Zoniet dan zal het helaas bij deze post blijven en ben ik voorlopig aangewezen toch nog even op straat rond te kijken tot er weer een andere gelijksoortige dating site oprijst. Voor mensen onder de 50 kilo ofzo... 

Vergeten Hits: Deel 5

Matthew Wilder

 Nana Mouskouri

 

Gianna Nannini

 


 


 

reclame, ga effe lopen, wil je

Bij het bewerken van m’n eigen berichten op m’n blog krijg ik steevast de suggestie reclame aan m’n blog toe te voegen. Ja, luister es, ik heb een hékel aan reclame waarom zou ik mezelf treiteren met ook hier reclame op te zetten? Kom er maar gezellig bij irritante advertenties! En maak het hier maar goed vervelend op m’n blog. Tuurlijk. Ik word achtervòlgd door reclame tot zelfs op m’n mobiele telefoon toe. M’n blog betekent een moment van rust: eindelijk, even geen reclame. Waarom zou ik hier dan ook schreeuwerige reclame toevoegen? Denk daar es over na.

Natuurlijk zou het wel prettig zijn als ik daar zelf een cent aan zou kunnen verdienen want als het op geld aankomt heb ik geen principes meer. Of toch, alleen niet zo veel. Dan komen we aan de belangrijkste vraag: welke adverteerder zou er geïnteresseerd zijn in een Nederlandstalige blogster – klein bereik -  die, alleen aan het stemgedrag te zien, voor tot nu toe al 3 mensen schrijft – uiterst klein bereik dus-. Welke adverteerder zou er zo wanhopig zijn?  "Luister, de zaken gaan superslecht, we hebben alleen nog ons imago te verliezen dus laat we dat ook maar opgeven en op Katie's blog gaan." Dat zou nogal eens wat zijn, hé: hier een who's who van onsuccesvolle firma's.  Mensen zouden hier in grote getale komen om al die bedrijven uit te lachen. En hopelijk gaat het stemgedrag hier dan ook meteen de hoogte in gaat... Zucht. Misschien komt er hier wel reclame op m'n blog.  

donderdag 6 november 2008

about Afro American History

Nog altijd in euforie. Vanaf zaterdag pik ik de draad weer op maar nu zijn we nog volledig in de Obama-mood.


woensdag 5 november 2008

Obama's first presidential speech

Barack Obama’s first presidential speech deel 1 en 2

 

 

(later toegevoegd rond 7h)

En nu neemt Katie een dagje blogvrij om te bekomen. :-)


 

Thank you, America!


Historisch 

moment: Barack 

Obama heeft 

gewonnen! 

Thank you 

America, 

thank you, 

thank you,.... 

X






Message for the USA


MESSAGE TO THE PEOPLE WHO HAVE TO VOTE TODAY: AMERICA, DO THE RIGHT THING!


 

lachen met de mensen

Een tijdje terug heb ik gemerkt dat na m'n post waarin ik de slechtste muziekvideo's uit de YouTube-doos trok m'n profiel vaker werd aangeklikt. Het bezoekersaantal ging plots de hoogte in. Zo dus. U houdt van andermans mislukkingen. U lacht wanneer anderen uit de bocht vliegen.  U lag krom toen Lindsay Lohan weer in rehab ging. U lachtte tranen met tuiten toen Lindsay Lohan daarna nog maar eens herviel. U schaterde het uit toen de zestienjare Jamie-Lynn Spears  ongepland zwanger bleek te zijn. En u kwam niet meer bij toen Paris Hilton de gevangenis in vloog. Schadenfreude, so, you like it? Wel dan, in afwachting op de allerbelangrijkste mislukking van vandaag, die van McCain, dit: 


Discodancing with Finnish Guy, leuke pasjes op het einde!

 

Geniet van Indian Superman in de superbelachelijke dans 

   

Petra zat even zonder goede tekstschrijver     

 

 

En groot in Nederland, straks in België ... 

Herman, omdat ie het waard is. J

 

maandag 3 november 2008

mislukte poëzie

Ik ga een nieuwe uitdaging aan. Ik wil het slechtste gedicht ter wereld schrijven. Waarom? Omdat het beste gedicht me vrij moeilijk lijkt: moet ik Goethe en Shakespeare enzo verslaan, no way dat ik die badass litf*ckers aankan. Maar het slechtste gedicht ... dat heb je zo geschreven. Denk je.  Niet dus.  Voor het slechtste gedicht ter wereld gelden er een aantal criteria:

 

  1. Het moet rijmen. Ja, hoor. Als het niet rijmt is het experimenteel en daarom interessant. Nu moeten we ons ver houden van alles wat interessant is.
  2. Het thema moet zo cliché zijn als wat. De liefde bijvoorbeeld. Of de geboorte van een kind. Heeft inmiddels velen onder ons aangezet tot het maken van mislukte poëzie.
  3. De taal en stijl moeten zo vergezocht, gekunsteld zijn dat je niet weet wat je leest. Letterlijk.

 

Zo. Ik heb gevonden:

 

Bij de eerste vertoning der frisse ziele

 

O jij, die als een pijl uit de minneschede kwam geschoten

Pijn, pijn, pijn!

O jij, die nu uit de binnenste moederwoonst werd verstoten

Ja, jij, jij, jij!

Bevangen in de allerrazendste vreugde bezing ik jouw zijn

Laat ons zingen! Laat ons zingen!

Dit is jouw gedicht, jouw vers, jouw lied maar geen kwatrijn

Laat ons dansen! Laat ons dansen!

Dans met ons op de vreugde van het kind!

Dat lacht, dat mmmmt, door ons bemind!

 

Dit kan nog slechter. Véél slechter. Om te beginnen is het thema maar al te duidelijk. Het is dus te goed om echt slecht te zijn. Een wedstrijd tegen mezelf zal ik (to be continued) 

Reeks: Vergeten hits: deel 3

Eigenlijk weet ik niet of onderstaande hits zo vergeten zijn. Aangezien ik nooit luister naar de radio en nauwelijks nog kijk naar muziekkanalen ben ik niet echt bevoegd om te bepalen wat vergeten is (nieuwe muziek ontdek ik op het internet)... Niettemin: vet fun deze reeks. 

Labi Siffre

 

Beverly Craven

 

 C+C Music Factory


 

who's afraid of criticism?

Tegen beter weten in zeg ik vaak al glimlachend, grootmoedig "Ik kan best tegen kritiek. Zeg het maar, hoor. Wat is er mis?" Glimlachje. Zich niet bewust van mijn ware aard, meent m'n gesprekspartner vrijuit te kunnen gaan in z'n commentaar, zonder de nodige kinderachtige conflicten achteraf. Achteraf krijgt hij ... Mokken, razernij, huilbuien, weglopen, het vernietigen van m'n  werkstuk,... Alles wat m'n grootmoedige woorden tegenspreekt volgt. Pas als m'n criticus de opmerking "Ik dacht dat je toch tegen kritiek kon?" tussen m'n onbezonnenheid kan plaatsen, bedaar ik. Oh ja, ik mag me niet zo laten kennen. 
In dit geval ben ik niet zozeer woedend omdat een enkele ziel m'n blog de *** vindt. Moet hij/zij zelf weten  en vervolgens moet hij/zij hier ook niet meer komen. Niet iedereen kan alles goed vinden wat je doet en in de eerste plaats schrijf ik hier omdat ik er zelf plezier aan beleef. Voor mij meer dan een reden genoeg om door te gaan. M'n woede lag eerder in het feit dat het de eerste stem was. De eerste stem, een negatieve... 
Maar weet je, een van m'n grootste idolen kreeg aanvankelijk ook de wind tegen. Hij werd uitgejoeld door een hele concertzaal en ging vervolgens huilend op de pot zitten. Tot op de dag van vandaag zijn er nog een hele hoop mensen die nooit wat in hem hebben gezien. Dat heeft hem echter nooit tegen gehouden mij ondermeer te verblijden met z'n muziek, lyrics, een prachtig optreden,... Voor mij nog een grotere reden om hiermee door te gaan. En er is altijd wel een persoon te vinden die goed vindt wat ik hier doe. Ikzelf.           

zondag 2 november 2008

biecht aan Alain Delon

Gisteren stootte ik op Facebook op het profiel van Alain Delon. Of nee, liever: gisteren zocht ik op Facebook naar het profiel van Alain Delon, vond vervolgens tientallen imposeurs die ik geduldig een voor een afging tot ik bij een Alain Delon kwam die me Alain Delon leek. Dan voltrok er zich, zoals men dat in het Engels zo mooi zegt, een aanval van goosebumps all over. Dit is Alain Delon. Op Facebook. Alain Delon op Facebook. Een vreugdevol moment.

Ik besloot m’n Frans boven te halen en hem een klein persoonlijk berichtje te sturen:

Hallo Monsieur Delon,

Je m' excuse pour vous déranger mais j'étais justement curieuse. Êtes-vous vraîment Alain Delon? Parce que pour moi, c'est un peu spécial que vous êtes ici car je suis un grand fan!

Bonne journée,

Minutenlang voelde ik de spanning van een schoolmeid die haar allereerste liefde opbiecht. Dankje, Facebook. Dankje voor mij zulke momenten te bezorgen. 10 minuten later kwam ik erachter dat het toch een imposeur betrof.

Inmiddels heb ik het ware profiel van Alain Delon gevonden. Maar hem een briefje sturen, durf ik niet meer. Wel ben ik een fan van hem geworden, al betwijfel ik of hij z’n fanberichten leest want enige reactie van hem op z’n prikbord kan ik niet terugvinden.

Alain Delon. Al kan ik niet precies zeggen waarom, hij is me heel dierbaar. Natuurlijk vind ik hem een goede acteur: intenser dan Sean Penn, charmanter dan Julia Roberts, het acteertalent van een Seymour Phillip Hoffman. Verenigt in hem zowel het demonische van een Jack Nicholson als de angelicaanse schoonheid van een Johnny Depp. Alain Delon ìs gewoon elke rol die hij speelt, die hij speelt met z’n handen, z’n stem, z’n hart, z’n ziel. En z’n ogen, die alles zeggen. En meer : dat wat woorden vaak niet kunnen uitdrukken…

Alain Delon, een zeer goede acteur dus maar da’s niet de reden waarom hij me zo dierbaar is. Het verhaal met mij en Alain Delon is ongeveer zoals een bliksemschicht die inslaat waarna je nooit meer hetzelfde bent. Want je hebt ‘het’ gezien. Je weet dat ‘het’ bestaat. Pure, ontroerende, fascinerende, verstommende, ja, zelfs dé schoonheid bestaat echt. Alain Delon, de Platoonse vorm Schoonheid. Verzamel alle uitzonderlijke mooie dingen bij elkaar en je krijgt Alain Delon. Naar hem kijken is een genot waar je nooit moe van wordt, dat je keer op keer opnieuw wil beleven. Geboeid door de manier waarop hij praat met alleen z’n ogen doet hij mij alle besef van tijd en ruimte vergeten… En soms laat ik wel een traan, als bij het horen van een wonderschone aria.

Alain Delon, als ik het weer aandurf stuur ik je een briefje.


(filmpje is niet van mijn hand)