Obsession!

I had my share. En natuurlijk, zoals doorgaans, voor Het Onbereikbare. Niet zo heel erg lang geleden was er die Hollandse DJ, dan was er die Vlaamse ingenieur en nu is er die Franse Alain Delon die eigenlijk de ultieme obsessie mag heten: hij is zo oud en zo veraf... De kans dat ik die krijgen kan bestaat gewoon niet. Obsessies zijn zo gemakkelijk: je idealiseert je object tot iets wat niemand kan zijn en omdat je er zo mee bezig bent hoef je nooit met een realiteit om te gaan. Je leeft in Fantasia waar alles kan en alles mag omdat jij het denkt. Dat is een obsessie.

Nu ben ik wel geen gevaarlijke gek met een obsessie... Volgens mij behoor ik tot de groep der geobsedeerde idioten: wij zijn gewoon een beetje vrolijk gek en maken onszelf onverbiddelijk belachelijk ... meermaals ... per dag.

All it takes om mij vrolijk gek te maken zijn een paar onvervalste sprekende ogen, intelligente woorden, interessante interesses en de allerliefste persoonlijkheid. Gelukkig voor mijn geestelijke gezondheid is die combinatie zeer zeldzaam. Gelukkig.

Een obsessie is zoiets als een berg onverpakte repen Côte d'Or praliné die voortdurend voor je neus ligt te zweven. Afblijven, afblijven, wegkijken, wegkijken,... Lukt je toch niet.

(nog zo'n vergeten hit)