Ik ga een nieuwe uitdaging aan. Ik wil het slechtste gedicht ter wereld schrijven. Waarom? Omdat het beste gedicht me vrij moeilijk lijkt: moet ik Goethe en Shakespeare enzo verslaan, no way dat ik die badass litf*ckers aankan. Maar het slechtste gedicht ... dat heb je zo geschreven. Denk je. Niet dus. Voor het slechtste gedicht ter wereld gelden er een aantal criteria:
- Het moet rijmen. Ja, hoor. Als het niet rijmt is het experimenteel en daarom interessant. Nu moeten we ons ver houden van alles wat interessant is.
- Het thema moet zo cliché zijn als wat. De liefde bijvoorbeeld. Of de geboorte van een kind. Heeft inmiddels velen onder ons aangezet tot het maken van mislukte poëzie.
- De taal en stijl moeten zo vergezocht, gekunsteld zijn dat je niet weet wat je leest. Letterlijk.
Zo. Ik heb gevonden:
Bij de eerste vertoning der frisse ziele
O jij, die als een pijl uit de minneschede kwam geschoten
Pijn, pijn, pijn!
O jij, die nu uit de binnenste moederwoonst werd verstoten
Ja, jij, jij, jij!
Bevangen in de allerrazendste vreugde bezing ik jouw zijn
Laat ons zingen! Laat ons zingen!
Dit is jouw gedicht, jouw vers, jouw lied maar geen kwatrijn
Laat ons dansen! Laat ons dansen!
Dans met ons op de vreugde van het kind!
Dat lacht, dat mmmmt, door ons bemind!
Dit kan nog slechter. Véél slechter. Om te beginnen is het thema maar al te duidelijk. Het is dus te goed om echt slecht te zijn. Een wedstrijd tegen mezelf zal ik (to be continued)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten