Gisteren stootte ik op Facebook op het profiel van Alain Delon. Of nee, liever: gisteren zocht ik op Facebook naar het profiel van Alain Delon, vond vervolgens tientallen imposeurs die ik geduldig een voor een afging tot ik bij een Alain Delon kwam die me Alain Delon leek. Dan voltrok er zich, zoals men dat in het Engels zo mooi zegt, een aanval van goosebumps all over. Dit is Alain Delon. Op Facebook. Alain Delon op Facebook. Een vreugdevol moment.
Ik besloot m’n Frans boven te halen en hem een klein persoonlijk berichtje te sturen:
Hallo Monsieur Delon,
Je m' excuse pour vous déranger mais j'étais justement curieuse. Êtes-vous vraîment Alain Delon? Parce que pour moi, c'est un peu spécial que vous êtes ici car je suis un grand fan!
Bonne journée,
Minutenlang voelde ik de spanning van een schoolmeid die haar allereerste liefde opbiecht. Dankje, Facebook. Dankje voor mij zulke momenten te bezorgen. 10 minuten later kwam ik erachter dat het toch een imposeur betrof.
Inmiddels heb ik het ware profiel van Alain Delon gevonden. Maar hem een briefje sturen, durf ik niet meer. Wel ben ik een fan van hem geworden, al betwijfel ik of hij z’n fanberichten leest want enige reactie van hem op z’n prikbord kan ik niet terugvinden.
Alain Delon. Al kan ik niet precies zeggen waarom, hij is me heel dierbaar. Natuurlijk vind ik hem een goede acteur: intenser dan Sean Penn, charmanter dan Julia Roberts, het acteertalent van een Seymour Phillip Hoffman. Verenigt in hem zowel het demonische van een Jack Nicholson als de angelicaanse schoonheid van een Johnny Depp. Alain Delon ìs gewoon elke rol die hij speelt, die hij speelt met z’n handen, z’n stem, z’n hart, z’n ziel. En z’n ogen, die alles zeggen. En meer : dat wat woorden vaak niet kunnen uitdrukken…
Alain Delon, een zeer goede acteur dus maar da’s niet de reden waarom hij me zo dierbaar is. Het verhaal met mij en Alain Delon is ongeveer zoals een bliksemschicht die inslaat waarna je nooit meer hetzelfde bent. Want je hebt ‘het’ gezien. Je weet dat ‘het’ bestaat. Pure, ontroerende, fascinerende, verstommende, ja, zelfs dé schoonheid bestaat echt. Alain Delon, de Platoonse vorm Schoonheid. Verzamel alle uitzonderlijke mooie dingen bij elkaar en je krijgt Alain Delon. Naar hem kijken is een genot waar je nooit moe van wordt, dat je keer op keer opnieuw wil beleven. Geboeid door de manier waarop hij praat met alleen z’n ogen doet hij mij alle besef van tijd en ruimte vergeten… En soms laat ik wel een traan, als bij het horen van een wonderschone aria.
Alain Delon, als ik het weer aandurf stuur ik je een briefje.
(filmpje is niet van mijn hand)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten