vrijdag 31 december 2010
en op het oude en nieuwe jaar!
Ik wens iedereen een gezellig oudjaar en een happy nieuwjaar! Nieuwjaar start over een paar uren! Maar eerst eten.
donderdag 30 december 2010
katie is nogmaals geyoutubed
Tot m'n aangename verrassing werd ik dus onverwachts geyoutubed. Een tweetal weken geleden ongeveer ontdekte ik dat ik in de videoclip zit van een Antwerpse band (slechts enkele seconden ergens op de achtergrond), op YouTube terug te vinden. En zonet kreeg ik een video doorgestuurd waarin ik ook een rolletje speel: een filmpje over het verjaardagsfeestje van vriend Bas. Ik kan me niet echt herinneren dat er gefilmd werd, en toen was ik me er zeker niet van bewust want ik lijk niet echt camera conscious. Anders had ik wel wat vaker gelachen. Maar 't is wel grappig om jezelf zo terug te zien zoals je bent op een feestje. Het was een leuk feestje maar aan het beeldmateriaal te zien verveelde ik me. En tòch heb ik me geamuseerd.
Video is van de hand van kunstenaar Bert Lezy.
(ik ben te zien rond 5 min 58 en rond 8 min 10)
En nu ik een paar keer naar de video heb gekeken, hoe stom staan wij er wel op (vooral het 8 min 10 stuk). Cobi, in groene trui, staat de hele tijd stokstijf voor zich uit te staren. No emotion showing. Raf doet mee op het ritme van de muziek met een voorwerp in de hand, duidelijk de vitaalste van de groep. Ans zit, denk ik, mee te fluiten. Heel serieus mee te fluiten. Ik denk dat de recorder net een leuk liedje speelde. En ik kijk dus alsof ik me verveel, er kan nauwelijks een lachje af. Toch wel grappig dat net zo'n moment wordt opgenomen.
Ravelse cafébaas wenst asielzoekers veel miserie toe
Dit gaat dus over het geplande asielscentrum dat in Weelde (Ravels) zou liggen en meneer de cafébaas, Steve Gabriëls, wenst alle toekomstige bewoners van het asielcentrum veel ellende toe. Wat een miserabele man! Dat men vandaag de dag zo weinig mededogen heeft is gewoon triestig, zo triestig.
De beste reacties tot nu toe: en zijn alle Vlamingen vergeten dat we vroeger, toen ons land in bittere armoede verkeerde, ons geluk gingen zoeken in Amerika? Danku plaatser van deze reactie. En nog een reactie over hen die de cafébaas goedpraatten: je kan zo de goedkeurders eruit halen aan de hand van de berichten met de meeste taalfouten. Aanpassen aan de Vlaamse taalnormen is blijkbaar niet nodig. En wat ik zelf graag zou toevoegen: wees maar dankbaar dat je in het Westen geboren bent zodat je zulke domme uitspraken kan doen.
goedkoop en toch lekker de feesten in
-aperitief: ga bij een Turkse winkel hapjes halen. De olijven zijn er bespottelijk goedkoop (de helft van elders) en de rest ook. Ik schrijf het u en wees me maar dankbaar.
- gerechten: Lemon & Garlic (Scheldestraat Antwerpen). Ik voel me genoodzaakt om reclame te maken. Lemon & Garlic is niet alleen lekker maar ook supergoedkoop. Prijzen waarvoor je het thuis niet kan bereiden. Gewoon gààn.
- dessert: zoete hapjes bij de Turkse winkel.
- wijn, alcoholische dranken: het Wijnhuis (Scheldestraat Antwerpen). Je kan er evengoed dure wijnen kopen maar als je zegt: "Ik heb een klein budgetje." of "Ik wil er niet veel aan geven maar ik wil wél een goede wijn." vinden ze wel iets voor je. Ondertussen megapopulair in Antwerpen. Ik vraag me niet af waarom.
- muziek: met wijn op ga je vanzelf zingen.
Steenbok van de dag: Tiger Woods (30 december 1975), Patti Smith (30 december 1946)
Tiger: weet je, Tiger Woods heet wel Tiger om een reden, hé. He's not to blame. Tiger is gewoon een knappe vent die een aardig golfballetje kan doen en z'n vrouw bedroog (de wondermooie Steenbok Elin Nordegren. 5 dagen jonger dan mij). Na hem kwamen vele celebrities uit de kast: "Ik heb mijn vrouw met meer dan tien andere vrouwen bedrogen." en werd seriebedriegen een trend in Hollywood. Dankje, Tiger. En ga nu maar golfen.
Patti Smith: is de coolste vrouw in de rockbusiness, naast Debbie Harry, en dankzij haar maakt Ann Demeulemeester zulke coole kleren. Ze begon als fabriekarbeidster in New Jersey (New Jersey is een grote suburb van New York City, of Philadelphia. Net als het Waasland een grote suburb is van de stad Antwerpen. Haha) trok naar New York City alwaar ze coole mensen als Robert Mapplethorpe leerde kennen. Fotograaf. Ze kwam terecht in een arty farty wereld, wich we like, in boekenwinkels en punkbandjes en de legendarische CBGB club. En daar was Patti Smith. Met Horses. En poëzie.
woensdag 29 december 2010
Awe for Jude Law
Steenbok van de dag: Jude Law (29 december 1972)
Wie is Jude Law? Jude is stipt een weekje jonger dan Vanessa Paradis en even leuk. Jongens vielen met bossen vol over Vanessa, meisjes vielen met volle overgave over Jude. En ik deed mee. Ik ben verslaafd geweest aan Jude: ik bekeek The Talented Ripley dagelijks, gedurende maandenlang dagelijks. Maar wie is Jude Law? Jude Law is een getrainde acteur, gevormd in een jeugdgezelschap en verliet vroegtijdig de schoolbanken om acteur te worden. En da's hem gelukt.
Wat vaak wordt vergeten (net als bij Leo. Leonardo DiCaprio, al wordt Leo nu wel gerespecteerd als acteur maar ten tijde van de Leo Mania niet) is dat Jude ook gewoon een goeie acteur is. Hij kreeg meer dan eens een oscarnominatie. Met recht en reden. Over zijn privédingen wil ik het niet hebben.
dinsdag 28 december 2010
de bioscopen van Antwerpen vroeger
Antwerpen telt nu drie cinemacomplexen: de Metropolis, de Gaumont en de Cartoon's. Ooit moet het anders geweest zijn: waar het nu vooral gaat om grote gebouwen met meer zalen dan je kan tellen zouden er vroeger in de stad her en der overal verspreid kleine cinemagebouwtjes zijn geweest. Ik heb niks tegen reuzecomplexen maar ik kan me nog vaag de romantiek van de kleinere cinema's herinneren en ergens, 't is wel jammer dat dit nu verdwenen is.
Het cinemakijken was beslist anders: Ciné Rex (op de De Keyserlei) en Ciné Astrid (op het Astridplein) waren veruit de populairste cinema's. Voor de meeste Disneyfilms moest je naar 'den Astrid' terwijl 'de Rex' in het algemeen de populairste films draaide. Je kan het je nauwelijks voorstellen maar dan stond er een ellenlange rij op straat te wachten voor een cinematicket. En ik kan me de geschilderde indrukwekkende reuzeaffiches ook nog herinneren.
Vandaag moet je de bioscoop binnenwandelen om al die filmfotootjes te zien maar vroeger gebeurde dit gewoon op straat. Ah ja, je kocht je ticket immers op straat. En tegenwoordig kijken we niet op van een bioscoop met meer dan tien zalen terwijl ik vroeger Ciné Calypso ('de Calypso' in de Quellinstraat) met z'n drie zalen al een megabioscoop vond (al lees ik nu dat dit eigenlijk toen al niet zo ongewoon was). Je kan dus begrijpen dat we niet wisten wat we zagen toen de Metropolis er kwam. Maar de lol was er al snel af: de Metropolis is zo vér.
Enige bioscopen die ik me nog herinner:
Ciné Rubens (Carnotstraat): Ik kan me eigenlijk enkel Ciné Astra herinneren in de Carnotstraat maar dat kan ook evengoed Ciné Rubens zijn geweest.
Ciné Astrid (Astridplein): was samen met de Rex veruit de populairste bioscoop. Het bevond zich op het Astridplein, vlak tegenover de Zoo, en ik kan me de magnifieke geschilderde affiches nog herinneren. En het keilang aanschuiven voor het Jungle Book of een andere Disney.
Ciné Savoy: naast Ciné Astrid. Het was er en da's zowat het enige dat ik nog weet.
Ciné Rex (De Keyserlei): razend populair dus en in de weekends zag je een lange rij staan op de De Keyserlei. Pretty Woman beleefde daar z'n Belgische première. Een reuzegrote Julia Roberts op de De Keyserlei.
Ciné Tijl, Ciné Brabo (in den Brabo) en Ciné Wapper (De Keyserlei): ik geloof dat ik in den Brabo de tweede Gremlins zag. "Ze spelen Gremlins in den Brabo." Later werden Brabo, Tijl en Wapper Ciné Century en de locatie was uniek omdat het zich bevond in de kelder van het Century Center (een Antwerpse shoppingscenter. Toenertijd heel hip en de grootste van de stad). Als je uit het prémetrostation Diamant kwam kon je recht de Ciné Century binnenwandelen.
Ciné Métro 1 en 2 (Anneessenstraat): hier werden ook wel de meer populaire films vertoond. Al waren Ciné Astrid en Ciné Rex de populairste 'de Métro' volgde hen op de voet. Ik zag er Who Framed Roger Rabbit (denk ik toch).
Ciné Ambassades (Aneessenstraat): alleen de naam zegt me nog wat. "Da's in den Ambassade."
Ciné Odeon (Aneessenstraat): als ik naar het YouTube filmpje kijk is het inderdaad nog een vage herinnering. Ik ben er ooit binnengeweest, meer weet ik niet meer. Ik denk dat ik er The Naked Gun zag maar ik durf er niet om te wedden.
Ciné Quellin (Quellinstraat): Ciné Quellin als in 'de Quellin'. Ik kan verkeerd zijn maar volgens mij speelden ze er Dances With Wolves. De film die je toen gezien moest hebben. En meer weet ik dus ook niet meer. Tenzij Harry and the Hendersons (we noemden hem gewoon Bigfoot) ofzo. Maar dat kan ook in den Brabo zijn geweest.
Ciné Calypso (Quellinstraat): Ciné Calypso heeft het het langst volgehouden van alle populaire cinema's, tot nog in m'n tienerjaren kon je er films kijken in een van de zalen. De Calypso was natuurlijk ontzettend mini in vergelijking met de Metropolis of Gaumont maar voor ons was het toen al een serieus complex. Meer dan twee zalen! Met het verdwijnen van de Calypso ging er ook een stukje Antwerpse geschiedenis weg: die van de kleine cinema's met z'n megaposters waarvoor je op straat diende aan te schuiven om een populaire Hollywoodfilm te zien. In het buitenland zie je dat nog. En dat heeft iets.
hot voodoo
Steenbok van de dag en gisteren en eergisteren: Sienna Miller (28 december 1981), Denzel Washington (28 december 1954), Marlène Dietrich (27 december 1901), Gérard Depardieu (27 december 1948) en Jared Leto (26 december 1971):
Sienna: Perez noemt haar sluttienna omdat ze met de getrouwde Balthazar Getty aanpapte die voor haar vrouw en kinderen verliet. Bad move. Staat vooral bekend als het liefje van Jude Law (ook een Steenbok) en is zo famous geworden. Jude en Sienna gaan het opnieuw proberen. Ik wacht rustig mijn beurt af om het ook met Jude te proberen.
Denzel Washington: handsome man Denzel is zo handsome en waardig. De ideale schoonzoon ofzo. De ideale schoonzoon straight from the streets of New York. Alleen liet die oscar wel wat lang op zich wachten: zijn z'n rollen doorgaans te goed vertolkt, ladies and gentlemen from the grand jury? Sort of, we geven het toe.
Marlène: Marlène, Marlène. Lili. Marlène. Straks meer.
Gérard Dépardieu: type gerespecteerde Franse acteur al heeft hij die reputatie wel vergooid door in Asterix en Obelix te spelen. Dépardieu als Obelix: "Ik heb honger!!!" Ik zag hem als Cyrano De Bergerac en als Rodin in Camille Claudel heel erg z'n best doen. Toen was hij nog serieus.
Jared Leto: de ogen van Jared Leto zijn de mooiste van Hollywood. Dat zie je al op foto. Zit vooral in heel serieuze alternatieve cultprenten indringend te kijken met die mooie ogen van hem. Jared Leto is jarig op mijn verjaardag. Hij was eerst.
Marlène Dietrich: Marlène Dietrich is zo'n legendarische actrice in een legendarisch mannenpak en met legendarische mooie benen. Betty Grabble en Marlène Dietrich zijn beiden 'the legendary legs from Hollywood'. Ondanks het feit dat ze doorbrak in de rol van frivole nachtclubdanseres 'Ich bin von Kopf bis fuss aus Liebe eingestellt' heeft ze een waardig imago en staat vooral bekend als de femme fatale met de diephese stem. On screen en off screen: ze heeft vast meer minaars gehad dan u en ik en iedereen die we kennen tesamen. She's a force.
maandag 27 december 2010
het hebben van knappe vrienden
Vandaag kreeg ik het te horen, dat ik echt wel knappe vrienden heb. Zo'n opmerking vind ik supergrappig want da's niet iets waar ik zelf bij stilsta. Ik weet wel dat mijn vrienden goed in de smaak vallen bij het andere en zelfde geslacht maar ik ga er dan niet zo bij denken: ja, dat is omdat ze knap zijn. En je krijgt wel es verhalen te horen over mensen die achter ze zitten en ze hebben wel knappe liefjes maar ook dan denk ik niet: dat is omdat ze knap zijn.
Maar ik kreeg het dus te horen: "Wow, jouw vrienden zijn echt wel knap!" en "Wow, een tafel met schoon volk!" en "Wow, is dat hij? Da's ne keiknappe gast! Ik begrijp wel waarom iedereen helemaal zot van hem is!", als je dat hoort denk je: tiens. In het verleden is het me wel al es een paar keer overkomen dat mensen te geïnteresseerd waren in vrienden van me zo van: "Wow, wie is dat? Ik wil een telefoonnummer, telefoonnummer!" en die geef ik dus nooit. Enkel achteraf zeg ik, om een goede daad te stellen: "Die gast of dame deed helemaal wild over je." en dan zeggen zij :"Ah ja."
Het is best wel raar om te beseffen dat je met aantrekkelijke vrienden omgaat, alsof het zo gepland is. Ik zeg het u: dat is het niet. En zij hebben dat ook niet gepland, ze weten het niet eens. Er is dus ook geen sprake van jaloezie als de een meer aandacht krijgt. En nu ik er toch bij stilsta: tussen m'n facebookvrienden zitten er een paar fotomodellen. Ik ging ooit es op stap met een van hen en haar fotomodellen vrienden. Da's best wel apart.
als dertigers jarig zijn
Het is gaaf, gaaf vet maar ik heb dus twee leuke verjaardagen op een rij meegemaakt. Ik dacht als twintiger dat dertig worden vreselijk moest zijn maar eigenlijk, ik had als twintiger niet eens zulke 'bewogen' verjaardagen. Let me tell you:
Dertig worden: m'n dertigste verjaardag heb ik drie dagen gevierd. Echt waar, drie dagen. De avond voor m'n dertigste was het namelijk kerstfeestje bij vrienden thuis dat tot na twaalven duurde. Na twaalven werd het dus mijn verjaardag en dat had ik geweten! Verjaardagsgezang. Een paar uur later in de ochtend zaten we in den Artist te brunchen. Heerlijk te brunchen. Achteraf ging ik nog mee met vriendin Valerie die nog wat moest werken en kreeg ik nòg een Cava. Nadien deden we een Hopper, traditsie, ging ik naar een bevriend koppel om daar foto's te nemen die niet voor publicatie zijn (foto's van te dichtbij zijn echt niet oké) en dan naar de ChatLeRoi alwaar een dj me meenam naar een hip privéfeestje alwaar ik een verjaardagszoen kreeg van Tom Barman. Tom Barman is een lieve man en dat wordt te vaak vergeten. De volgende dag in den Hopper nog wat verjaardag vieren en dat maakt dat ik drie dagen heb gefeest. M'n party was in januari. Dus eigenlijk drie en een halve dag gefeest. Als je 30 wordt moet je het groots aanpakken.
En dan gisteren: ik wou het gisteren bij een dag houden en da's wel ongeveer gelukt. Alleen was het de dag voordien alweer kerstfeestje, bij andere vrienden en ook dat duurde tot na twaalven. Alweer kreeg ik nachtelijk verjaardagsgezang. Het kerstfeestje was trouwens macrobiotisch en veganistisch en ja, dat kan lekker zijn. Boekwijtkroketten, mjam. Gisterochtend was het alweer den Artisbrunch, voor de tweede keer verjaardagsbrunchen in den Artist omdat brunchen in den Artist gewoon super is. Later ging ik met vriend Jonathan naar mij thuis zotte foto's trekken, kreeg ik een telefoontje van Vital om te vragen of ik mee kwam quizzen (Vital quizt. Quizt als zot want quizzen op tweede kerst is een beetje typisch Vital. En we weten allemaal dat Vital zot is. Maar wel lief. Overigens wist hij niet dat het mijn verjaardag was. Het was toeval) en dan naar den Hopper alwaar ik tegen iedereen vertelde dat het mijn verjaardag was. Kan goed uitpakken. En ik zag er de vaste Hopperbende. Verrry nice. Nadien naar den Artist wild eten want dat moet op m'n verjaardag, en de avond en nacht afsluiten in den Baron. De hele dag lang heb ik dus gevierd en dat deed ik niet toen ik nog een twintiger was: dertig is de nieuwe kindertijd want als je jarig bent, ben je koning.
zondag 26 december 2010
posten wat ik wil omdat ik jarig ben!
Mijn verjaardag dus vandaag post ik wat ik wil!
Duck Sauce-aNYway (Official Video)
Geüpload door HAPPY_MUSIC. - Muziek video's, interviews met artiesten, concerten en meer.
Duck Sauce-aNYway (Official Video)
Geüpload door HAPPY_MUSIC. - Muziek video's, interviews met artiesten, concerten en meer.
zaterdag 25 december 2010
Ava Lavinia Gardner
Gisteren helemaal geen tijd gehad voor de Steenbok van de dag maar dat betekent niet dat ik hem zomaar aan mij laat voorbijgaan. Steenbokken hebben het sowieso al lastig met jarig zijn tussen de feestdagen door dus dan ga ik mijn brothers and sisters absoluut niet vergeten. Een rechtzetting. Een Steenbok van de dag van gisteren.
Steenbok van de dag: Ava Gardner (24 december 1922):
Ava Gardner is een van die klassieke Hollywoodladies waarvan je zou denken dat ze in Hollywood geboren zijn. Of tenminste toch ergens in New York, Los Angeles, Philadelphia, Boston, een van de Amerikaanse liberale steden dus. Ze lijkt zo sophisticated. De waarheid is dat ze van the South komt uit een arme boerenfamilie en met een keiharde haast onverstaanbare Southern drawl sprak toen ze voor het eerst voor de camera stond. U weet wel: zo ga je spreken met te veel pruimtabak in je mond. Tuff.
Niks wees erop dat ze een filmster Hollywood old style zou worden tot ze haar zus in New York bezocht en daar ontdekt werd door de man van haar zus de fotograaf. Foto's als een ticket to Hollywood: een Hollywood scout spotte haar foto en nam haar mee in de filmstudio. Ze leerde haar Southern drawl af en daar was Ava Gardner. Madame Ava Gardner. Sophisticated on the outside maar volgens bronnen een amazone als ze kwaad werd. Our sister.
christmas boogie
Ik moet toegeven dat ik m'n actie: 'de Steenbok van de dag' best wel leuk vind, én nodig. Wat mensen vaak vergeten is dat het een aparte ervaring is om jarig te zijn tussen 23 december en 2 en/of 3 januari, in volle eindejaarsfeestenperiode. Ik ben een kerstekind, jarig op 26 december, tweede kerstdag, dus een kerstekind (al worden de 26 decemberjarigen wel es over het hoofd gezien als het gaat over kerstekindjes. Wij ook, hoor!) Maar eigenlijk zijn al diegenen die jarig zijn binnen die bovengenoemde data kerste- en nieuwjaarskindjes.
Steenbok van de dag: Humphrey Bogart (25 december 1899):
Humphrey is vast de coolste acteur ooit uit Hollywood. Hij werd geboren op kerstdag, groeide op in de Upper West Side van Manhattan en kwam voort uit een upper middle class artistiek gezin. Hij deed het niet goed op al die upper (middle) class prepscholen, ging dan maar naar de millitaire school (als rijke Amerikanen het niet meer weten met het kind sturen ze het naar de millitaire school), en ging niet naar 't leger maar naar Hollywood waar hij de leading man werd en Lauren Bacall huwde. Humphrey Bogart staat vaak in lijstjes op nummer een als het gaat over de grootste mannelijk filmster ever, jong, oud, iedereen vindt hem cool en citeert te pas en te onpas uit Casablanca: "Here 's looking at you, kid." Wat een lijn! Ik ga hem gebruiken!
En omdat het nog kerst is:
vrijdag 24 december 2010
donderdag 23 december 2010
Carla Bruni à moi
Vandaag is het weer een drukke dag en heb ik (naast het vorige bericht) enkel tijd voor het toemaatje: Steenbok van de dag, het extra'tje op m'n blog.
Steenbok van de dag: Carla Bruni (23 december 1967)
Carla Bruni en ik zijn hetzelfde: we delen hetzelfde Chinese en Westerse teken en dat betekent dat we eigenlijk inwisselbaar zijn. Ik voel me inderdaad net als haar: supermodel, populaire zangeres, mannenverslindster en presidentsvrouw. Ik weet wat ze doormaakt.
Carla Bruni kwam onder de aandacht als een van de supermodellen in de tijd van de supermodellen, begin '90's, met Cindy, Claudia, Naomi, Linda, Stephanie, Tatiana, Helena, Christy, Kate (drie laastgenoemden zijn ook Steenbokken. Vanzelfsprekend). Carla Bruni was ook een supermodel, van het rustige type al stond haar liefdesleven wel in de kijker: Mick Jagger, Eric Clapton. En we wisten ook dat ze kunstzinnig was. Supermodelbeu nam ze de gitaar ter hand en verraste ons met mooie intieme liedjes die ons tot geniale zinnen verleidden als: "Hey, supermodel heeft talent." Na de liedjeswending staat zij nu naast Sarkozy presidentsvrouw te wezen. Michelle Obama is ook een Steenbok. Dus het is niet alleen Johnny Depp, ook presidenten hebben het voor Steenbokken. Ik beschouw dit als bewezen. Dankje, Michelle en Carla.
En sorry Carla, je zal toch even de stage moeten delen met Kylie want ik heb tickets besteld voor Kylie en zag dit veelbelovende optreden op YouTube. Isn't she fabulous? Yeah, she is!
Steenbok van de dag
Gisteren de feestelijke opening van de maand van de Steenbok gemist and that's a shame. Ik wou hem inhuldigen met te veel toeters en te veel bellen omdat hij het waard is. En ik heb het gemist wegens: drukte. Ik durf iedereen uit te dagen die beweert dat hij het gisteren en eergisteren drukker had dan mij want ik weet dat ze liegen. Awoe to them!
Maar dus de maand van de Steenbok. Steenbok is een ontzettend leuk dierenriemteken, vast wel het beste dierenriemteken, ze zijn zo interessant en toevallig ben ik er een. Een eind december Steenbok, de oerSteenbok. Alle anderen zijn niet echt want zij krijgen niet te maken met: "Leuk dat je jarig bent maar we hebben familie waar we heen moeten." Buiten die van 1 januari gerekend natuurlijk maar we gaan ervan uit dat dan niemand jarig is. Grapje, de januariSteenbok hoort er net zo goed bij want een Steenbok is en blijft een Steenbok.
Ik was van plan om elke dag als toemaatje, extra'tje op m'n blog een Steenbok te belichten die dan jarig is 'de Steenbok van de dag' maar ik weet niet of ik daar elke dag wel tijd voor heb aangezien men van kerstavond tot nieuwjaar blijft doorfeesten. In ieder geval ga ik het vandaag wel doen. Ik ga vandaag schrijven wat er eigenlijk gisteren had moeten staan:
Steenbok van de dag:
Vanessa Paradis (22 december 1972):
Wij zijn heel blij dat Vanessa Paradis het Steenboktijdperk opent want sisters and brothers zijn trots op haar, our lady. Ze begon schattig met Joe Le Taxi op haar vijftiende, deed later maar nog steeds in haar tienerjaren een Gainsbourg (Tandem) en ging ook nog es naar de land of hopes and dreams (America! America: USA!USA!) alwaar ze Engelse liedjes zong van haar vriendje Lenny Kravitz, de boyfriend. Na het Amerikaanse avontuur (USA!USA!) kwam ze weer massaal onder de aandacht als het vriendinnetje van Johnny Depp. En Johnny Depp is, ik moet dit schrijven, totally into Steenbokken. Voor Vanessa was er immers Kate, Kate Moss. Ik have a shot with Johnny, neem ik aan. In elk geval wist Vanessa me twee 'op mijn lijstje' guys te ontfutselen (maar ik ben niet kwaad op haar. Ik zou hetzelfde doen) and that means only: respect. Vanessa Paradis, de eeuwige Lolita and our baby!
maandag 20 december 2010
winter whoholand
Ik neem m'n woorden terug: een paar dagen geleden zei ik nog: "Eigenlijk vind ik die sneeuw niet zo erg nu. Want dan krijgen we misschien een witte kerst." Ik neem die woorden volledig terug want de sneeuw is wel erg. Het is koud, het verkeer ligt in de knoop, je hebt moeite om niet te vallen op straat. Allemaal erg leuk. Heel erg leuk. En denk dan maar es aan al die oudere mensen die binnen moeten blijven. Sneeuw is alleen maar leuk voor kleine kinderen die dan een sneeuwpop kunnen maken. En achteraf huilen omdat hun vingers pijn door die koude. Ik heb overigens winterhanden, door de vrieskou ooit gekregen.
Er moet effe sneeuw zijn op kerst, van 's avonds tot 's nachts en dan weer snel weg. Zodat we met oudjaar op straat kunnen, jawel.
zondag 19 december 2010
niemand minder dan de geweldige Irène Vervliet
Het is dus écht zo: als je geen televisie kijkt word je wereldvreemd. Vorige maand leerde ik Irène Vervliet kennen, wereldberoemd in Vlaanderen door het programma Benidorm Bastards, en ik kende haar niet eens. Het was de ochtend na Prince, we waren aan het filmen voor Circus Bulderdrang in een megagroot en toch verwarmd huis ergens in Borgerhout en er tikte een oudje op het raam. We waren het ondertussen al gewend dat er passanten staarden naar ons, wat wil je ook, met een camera en verklede circusartiesten achter het raam in een megagroot huis, maar dat een oudje op het raam ging tikken vond ik toch wel erover. En ik lachen: "Kijk, die oude vrouw!" en Vital: "Ja, maar dat is Irène. Dit is haar huis." Ik: "Ow."
Een paar seconden later stond ze binnen, en ik stelde me beleefd aan haar voor en sprak beleefd met haar. Zij, plat Aantwaarps. Natuurlijk, zoals het hoort. Ze keek toe hoe we filmden en Vital en Bert en Dominique kwamen op het geweldige idee haar in ons Circusfilmpje een rol te geven. Fantastisch. Toen ze gefilmd werd was ik er niet bij omdat ik toen liever een Panosbroodje wou eten met veel mayonaise en met veel dorst een Cola Light wou drinken. Maar ik wist wel dat ze geweldig zou zijn.
Achteraf las ik dat Vital met haar getrouwd was, voor hij Luv leerde kennen, en dacht: tof, ik heb de ex-vrouw van Vital leren kennen. En pas onlangs las ik op zijn blog dat ze beroemd is door Benidorm Bastards. Dat was wel effe schrikken. En ik denk dat de anderen ook wel dachten toen ik lachend riep: "Kijk die oude vrouw!": herkent ze haar nu echt niet? Ach wat, misschien wel beter zo want anders had ik vast zoiets gezegd als: "Proficiat met Benidorm Bastards." ofzo, en daarna niets meer durven zeggen omdat je zoiets stoms hebt gezegd.
zaterdag 18 december 2010
donderdag 16 december 2010
katie brengt nogmaals k-pop onder de aandacht
Clazziquai Project is K-Pop (popmuziek uit Zuid-Korea) alleen zingen ze wel in het Engels. Vandaar ietwat toegankelijker voor mensen die het niet kunnen verdragen als er niet in het Engels wordt gezongen. Erg jammer want u zou beslist es naar Faeröerse a cappella muziek moeten luisteren. Gezongen door 100 jarige oude mannen want dat moet zo op de Faeröer eilanden.
Onderstaand nummer is al meer dan een jaar oud en ik vraag me af waarom ik het nu pas onder de aandacht breng, aangezien ik er maandenlang op repeat naar heb geluisterd: please come kiss my soul. You can dry me tears. Verslavende song.
dancing with the stars
Er zijn zo van die clips waarin popsterren de hele clip lang hetzelfde pasje uitvoeren. Hun eigen freestyle dance. Om dat te voorkomen hebben ze vast de choreografie uitgevonden want de hele clip lang naar een zanger(es) kijken die geen variatie brengt in zijn/haar bewegingen is een beetje raar. En soms wel lachen. Ik heb voor u geselecteerd een top vijfje van altijd 't zelfde. We gaan aftellen omdat het bijna nieuwjaar is:
Spice Girls - Who Do You Think You Are
Geüpload door EMI_Music. - Muziek video's, interviews met artiesten, concerten en meer.
sugababes - in the middle
Geüpload door loulouche68. - Muziek video's, interviews met artiesten, concerten en meer.
Rick Astley - Never Gonna Give You Up
Geüpload door trashfan. - Bekijk nog meer muziek video's in HD!
2 Unlimited - No Limit
Geüpload door Hakunamatata67. - Muziek video's, interviews met artiesten, concerten en meer.
5. Vanessa Paradis - Joe Le Taxi: toegeven, Vanessa was toen nog heel jong, amper een tiener dus ingewikkelde popdansjes kon ze vast niet brengen. En 't is best wel schattig. Elle, Lolita.
4. Victoria Beckham - Who Do You Think You Are: Victoria heeft er jaren van danslessen opzitten, ze was heel gedreven en heel fanatiek en toch doet ze telkens dezelfde bewegingen dat je eigenlijk amper dansen kan noemen, eerder poseren. In de choreografie is ze wel flawless. Sommige mensen zijn beter in het een, andere mensen in het ander dus geef Victoria alsjeblieft een choreografie!
Spice Girls - Who Do You Think You Are
Geüpload door EMI_Music. - Muziek video's, interviews met artiesten, concerten en meer.
3. Keisha Buchanan - In The Middle: Suagababe Keisha schudt de hele clip lang overtuigend met haar heupen. De hele clip lang.
sugababes - in the middle
Geüpload door loulouche68. - Muziek video's, interviews met artiesten, concerten en meer.
2. Rick Astley - Never Gonna Give You Up: zelfs in z'n handbewegingen zit er amper variatie. En net daarom een volwaardige nummer twee. The Rickroll.
Rick Astley - Never Gonna Give You Up
Geüpload door trashfan. - Bekijk nog meer muziek video's in HD!
1. Ray Slijngaard - No Limit: Ray danst niet, Ray shot en duwt tegen de lucht. Zelfs op de achtergrond zie je hem voortdurend shotten en duwen. In de 90's deden we z'n move na. Euhm. En dus niet ironisch, we meenden het.
2 Unlimited - No Limit
Geüpload door Hakunamatata67. - Muziek video's, interviews met artiesten, concerten en meer.
woensdag 15 december 2010
New York en onuitgegeven Prince luisteren
Naar aanleiding van het nieuws dat de Black Eyed Peas George Clintons (Funkadelic in dit geval) (Not Just) Knee Deep zouden hebben geplagieerd en het dus echt wel bij mij hebben verknald (bij George doe je zoiets niet, gewoon niet) ben ik wat gaan lezen over 'beroemde' plagiaatzaken. En deze viel me op:
Timbaland zou voor Nelly Furtado's Do It een Finse track hebben geplagieerd. Hij wou het niet echt toegeven, gedroeg zich als een eikel: "I'm the king!" en dat ze hem niks zouden kunnen maken omdat hij aldus de king is. Iedereen was onder de indruk. Not. Dat hij zich als een rotzak gedroeg interesseert me niet eens, ik was gewoon geschrokken omdat ik het nummer op m'n eigenste blog in mijn persoonlijke top 100 van de noughties had geplaatst. Een plagiaatnummer. En ik wist het niet eens.
Dit is het origineel. Azidjazzed Evening van Janne Suni. Fijn nummer en heeft de eerste prijs gewonnen in een wedstrijd voor muzikanten die uitsluitend met computermuziek werken. Timabaland had het nummer gedownload. Ah ja.
En dit is ook zo onuitgegeven gebleven. Weet je, Prince, wat heb je nog? Honderd schijfjes vol? Zet zelf es wat op YouTube.
dinsdag 14 december 2010
De Antwerpse mentaliteit. En nog es.
Een tegengewicht voor het vorige bericht: waarom u van Antwerpenaren zoù moéten houden.
Bij een Antwerpenaar weet je wat hij vindt. Hij is niet bepaald gesloten en ook niet terughoudend. Van buitenstaanders heb ik al gelezen dat Antwerpen bestaat uit kliekjes en dat het moeilijk is om in een kliekje binnen te geraken maar da's niet echt mijn ervaring. Natuurlijk heb je kliekjes, dat heb je overal, ook op de speelplaats. Maar zo moeilijk is het niet om contact te leggen: ik heb al meegemaakt dat mensen die ik niet goed ken me inviteren. En dat vind ik dan weer typisch Antwerps: kom erbij, 't wordt plezant. Zodra je hier een vriend hebt gemaakt gaat het balletje snel aan het rollen: "Mag ik uwe gsm nummer dan kunnen we es afspreken?" "Tof dat ik u heb leren kennen!"
Een Antwerpenaar heeft een hoog entertainend gehalte. Een vriendin van me die zich op een jeugdkamp negatief opstelde als de irritante Antwerpenaar had wel een publiek dat steevast om haar uitspraken moest lachen. De typische Antwerpse babbel is best wel humor. Peter Van Den Beginne en Axl Daeseleire drukken zich er vaak in uit, in die typische Antwerpse parole. Elke stad, streek heeft z'n eigen parole en als Antwerpenaren hun grote mond opentrekken tegen de bakker of de slager gaat de hele zaak lachen.
Alhoewel uit hun uitspraken anders kan lijken heeft een Antwerpenaar in feite niks tegen de niet-Antwerpenaren. Ze houden van Limburgers en Limburg dat ze steevast 'de Limburg' blijven noemen. Ze weten niet eens dat het gewoon Limburg is. Limburgers vinden ze heel aardige mensen, Oost-Vlamingen zijn wat gesloten maar ook heel vriendelijk, van een Brabantse mentaliteit hebben ze nog nooit gehoord want ze verwarren Vlaams Brabantse klanken steevast met het Oost-Vlaams, dus Brabanders zijn ook gesloten maar vriendelijk, alleen met een West-Vlaming ligt het wat anders. Ze houden van West-Vlaanderen: een pintje gaan drinken op den dijk, maar de West-Vlaming verstaan ze gewoon niet. Voor een Antwerpenaar klinken West-Vlaamse klanken als Chinees. Ik kan me herinneren dat in het populaire programma Schalkse Ruiters twee afleveringen lang een onbekende Vlaming centrale gast was, een West-Vlaming en ik begreep twee afleveringen lang niets van wat hij allemaal te zeggen had. Pas door in Gent te vertoeven werd ik vertrouwd met het West-Vlaams maar de gemiddelde Antwerpenaar komt niet zo vaak in contact met West-Vlamingen dus het blijft een kwestie van niet verstaan. Antwerpenaren hebben niks tegen West-Vlamingen, ze verstaan ze gewoon niet.
En dat is al een voldoende reden om van Antwerpenaren te houden. Bijna de hele Vlaamse bevolking is tegen hen en toch blijven Antwerpenaren van iedereen houden. Wat lief en schattig.
De Antwerpse mentaliteit. Nog es.
Antwerpenaren schrikken er doorgaans van dat ze niet erg geliefd zijn buiten hun eigen agglomeratie. Dat ze steevast 'het buitenland' of 'de parking' noemen van 'Antwerpen is 't Stad en de rest is parking'. "De parking moet maar zwijgen!" Nog een ontzettend populaire facebookgroep, heel snel heel populair geworden is: 'Antwerpenaren zijn niet arrogant, ze zijn gewoon beter.' Vele Antwerpse vrienden van me hebben zich enthousiast bij die groep aangesloten en de tegengroep 'Antwerpenaren zijn niet beter, ze zijn gewoon arrogant' trekt amper leden. Een Antwerpenaar maakte zich speciaal lid om de reactie te posten 'Jullie hebben ongelijk want kijk es hoeveel leden we hebben in vergelijking met jullie.' Tja, je vraagt je af waarom niet iedereen van ze houdt. Die arrogantie in de provinciestrijd 'We gaan da hier es rap winnen!' spreekt boekdelen. Kempenaars scheidden zich af en richtten een eigen groep op na de zoveelste 'Antwerpen is 't Stad en de rest is parking.' En na de sussende woorden van de oprichtster 'Het gaat hier wel over de provincie.', een paar minuten erna alweer een 'Antwerpen is 't Stad en de rest is parking.'
Ik moet toegeven dat ik het vroeger ook best raar vond dat Antwerpenaren niet populair waren in de rest van Vlaanderen maar ergens begrijp ik het wel. Het moet ongelooflijk irritant zijn om steevast te moeten horen dat Antwerpen de hoofdstad is van Vlaanderen (da's Brussel dus). Onze burgemeester zijn reactie op de vraag: "Wat zou u ervan vinden als Antwerpen de hoofdstad werd in Vlaanderen?" "We zijn het al." Onze burgemeester, ons voorbeeld. En Erik Van Looy steekt zijn voorliefde voor het 'Antwerpen is 't Stad en de rest is parking' niet bepaald onder stoelen of banken. "Ik moet toegeven dat ik hou van die leuze." was ongeveer wat hij zei. De televisiepresentator. Ik kan best wel begrijpen dat het irritant is voor anderen. Dat men massaal in West-Vlaamse, Gentse, Limburgse televisieseries ongegeneerd Antwerps spreekt. Een Limburgse fruitboer met een Antwerps accent. Yeah. De Gentse flikken die gewoon Antwerps spreken. Yeah.
Toen ik op jeugdvakanties ging met jongeren uit heel Vlaanderen waren het altijd de Antwerpenaars die het eerst opvielen. Omdat Antwerpenaren een groot bakkes hebben. Bij de kennismaking kwam er steevast het uurtje iedereen uitlachen die niet uit Antwerpen komt: "En is de beschaving bij jullie al doorgebroken?" "En hoe staat het met de koeien? Dat zijn je beste vrienden?" Alle Antwerpenaren lachten zich luidkeels een bult en de anderen natuurlijk niet. Na het uurtje smakelijk uitlachen had je twee mogelijkheden: ofwel werden ze ongemeen populair ofwel bleven ze irritant en iedereen uitlachen die met een niet-Antwerps accent sprak: "Die kunnen niet praten! Die kunnen écht ni praten! Leerd ies klappe!" (leer es praten) Als ze populair werden kon het gebeuren dat niet-Antwerpenaren mee enthousiast liedjes over Antwerpse café's zongen. Echt waar. Is echt gebeurd. En later moest er beslist worden afgesproken. In Antwerpen, natuurlijk. Ik heb al es zo'n onofficiële en officiële reünie bijgewoond. In Antwerpen. Dat spreekt vanzelf.
Nog een leuke eigenschap van Antwerpenaren is dat ze iedereen gaan verbeteren die niet-Antwerps spreekt. Op een taalkamp was er een meisje uit Oostende die vroeg: "Zie je mee?" (Ga je mee?"). Wij begrepen er totaal niks van, ze moest het een paar keer herhalen en vrij lang uitleggen wat ze eigenlijk bedoelde want we stonden verstomd. Wanneer we het eindelijk begrepen hadden wij: "Ah, zijde gij mee. Ge moet zijde gij mee zeggen." Ook het accent wordt verbeterd: "Het is niet dadde (met een open a, de correcte a eigenlijk) maar dà (met scherpe a)". Vreselijk eigenlijk. Als ze erop worden gewezen dat hun a te scherp klinkt willen sommige Antwerpenaren je niet geloven: "Dà kàn ni!", hun scherpe a is de enige correcte uitspraak en de rest van Vlaanderen zit fout. Ik kan me herinneren dat in het middelbaar de uitspraakles een heel gedoe was. We hadden er echt heel veel moeite mee dat onze uitspraak werd afgekeurd en we vonden het verschrikkelijk om onze a aan te passen. Sommigen weigerden gewoon. Zelfs niet voor een lesuurtje lang. En sommige Antwerpenaren beweren dat ze fysiek niet in staat zouden zijn om een minder scherpe a te fabriceren. Heel serieus: "Nee echt, ik kan dat niet. Fysiek lukt mij dat echt niet." Heb ik toch al een paar keer meegemaakt. Voor een West-Vlaming is het moelijker om de g/h correct te gebruiken en toch proberen ze het (ik had een West-Vlaming in mijn dictieklasje zitten en als hij z'n mond open deed en met moeite de g en h correct probeerde te gebruiken werd hij door iedereen uitgelachen. Including de dictieleraar).
Antwerpenaren zijn dus niet echt geliefd. Op forums lees ik soms, van mensen die een dagje Antwerpen hebben aangedaan: 'En bij deze was het de laatste keer dat ik in Antwerpen kwam. Antwerpen is een mooie stad maar wat een k*tvolk.' En dan een Antwerpenaar die snel reageert: 'Da's goe, want wij willen u ook niet in onze stad. Blijft maar weg. Uit gouden korenaren schiep God de Antwerpenaren. Uit het restant alle anderen van het land.' Ook zo'n leuze die het goed doet in Antwerpen. En Antwerpenaren willen altijd en overal es 'tegoei hun gedacht' kunnen zeggen. "Voilà, da vinkik ervan." (Voilà, dat vind ik ervan). Totaal ongevraagde meningen spuien lijkt wel een Antwerpse hobby. Siegfried Bracke, een Gentenaar, vertelde de anekdote dat hij in een Antwerpse bloemenwinkel zonder enige aanleiding werd uitgescholden door een Antwerpenaar: "Gij se klootzakske" en meer van dat moois. In het Antwerps. Natuurlijk. Omdat de man het niet eens was met iets wat Siegfried had gedaan op televisie. Die man wou es tegoei zijn gedacht kunnen zeggen. Steve Stevaert was behoorlijk gefrustreerd nadat hij vaststelde dat Antwerpenaren steen en been klaagden over de Leien (vier straten die van Noord naar Zuid gaan) en dat het echt niet meer kon en beschamend was voor een stad die vervelende kasseien en toen hij er eindelijk iets aan deed klaagden Antwerpenaren steen en been over de werken op de Leien en dat het eigenlijk niet meer kon en dat het niet goed is voor het toerisme en dat zo'n opgebroken straat vervelend is. Steve Stevaert was behoorlijk kwaad en had het wel effe gehad met de Antwerpse mentaliteit.
En Antwerpenaren zijn helemaal niet geïnteresseerd in wat er in de rest van het land gebeurt. De Gazet van Antwerpen is de populairste krant. De Frut. Een Limburgse vroegere collega van me vroeg of we op de hoogte waren van de verbouwingswerken in een zwembad in Tongeren, want dat kwam wel es in het nieuws. Wij zeiden natuurlijk: "Nee." lachten, keken al spottend en waren enorm verbaasd dat ze ons die vraag stelde. Het werd even een pijnlijke stilte en een van ons blaasde zelfs en draaide met haar ogen van "Alsof wij ons gaan bezighouden met het nieuws uit Tongeren." Iets wat we allemaal ongetwijfeld dachten. Wat een volk. Heel beleefd. Zo was er ook die keer toen een Brabantse vriend van me, die al een tijdje in Antwerpen woont, langs zijn neus weg zei dat hij niet uit Antwerpen kwam. Hij praat echt vrij mooi, met nauwelijks een accent. Zijn langs z'n neus weg boodschap werd beantwoord met een "Joa, dà hoeërde wèl." (Ja, dat hoor je wel), bijzonder plat uitgesproken door een vriend van me die afgezien van op het werk altijd en overal bijzonder plat Antwerps spreekt. Die "Joa, dà hoeërde wèl." werd gevolgd door een lachje naar mij toe en vervolgens zaten we hem een beetje spottend uit te lachen omdat hij niet in Antwerpen was opgegroeid en geen Antwerps accent had. Antwerpenaren, je vraagt je af waarom ze niet geliefd zijn. Oh ja, en de vroegere Limburgse collega werd ook wel es van tijd tot tijd met haar accent belachelijk gemaakt. Dat hoort er gewoon bij. En alle Antwerpenaren lachen dan.
Antwerpenaren kunnen inderdaad wel es irritant arrogant doen maar eigenlijk zwanzen (grappen maken, niet echt menen wat je zegt) ze gewoon. Dus als ze je uitlachen met je andere accent zwanzen ze gewoon. En je mag met hen ook best lachen alleen niet met de Antwerpse kathedraal. De kathendroal. Antwerpenaren zijn verbaasd als ze horen dat er nog kathedralen zijn buiten de Antwerpse. En dat de Schelde niet alleen door Antwerpen loopt. Een Gentse kerel moest dit ooit echt bewijzen aan een Antwerpse man die maar niet kon geloven dat de Schelde ook door Gent liep: "Da's straf da!"). Het is gewoon dé kathedraal, net als hét Stad. Maar veelal zwanzen Antwerpenaren dus. Alleen wordt die typische Antwerpse zwans niet echt begrepen buiten hét Stad. De botsing der culturen. Inburgeringscursus Antwerpenaar. En dit berichtje is met een knipoog bedoeld. Evengoed kan ik talloze positieve eigenschappen van ze opnoemen waarvan jovialiteit toch wel een van de leukste is. Samen een terraske doen en een Bolleke (populair Antwerps bier) drinken. Waarschijnlijk trakteert hij je nog want "Gij zij zene moat". (jij bent zijn vriend). Voor een Antwerpenaar in een goede bui op café of restaurant is iedereen zijn vriend. Fact.
zondag 12 december 2010
cava en brunch en jongens
De foto hier net onder werd getrokken de ochtend van m'n 30e verjaardag. Naar een idee van vriendin Marjolein ging ik cavabrunchen in den Artist. U ziet Ans, Stefanie, Raf, Marjolein, Paul en Valerie. Over twee weken word ik nog ouder. Afspraak Artist. De mensen die niet aanwezig zullen zijn zullen gemist worden. Ja, u dus ook. En ik nodig bij deze alle jongens uit op wie ik ooit zwaar verliefd ben geweest. Dat lijkt me best een goed idee.
En wie zijn al die mensen? Ans komt uit Deurne Centrum, is van opleiding een Filosofe/Antroploge. Haar gesprekken gaan diep! En ze studeert iets met kunst maken: schilderen enzo. Ook artiest dus. Ze heeft iets met boeken en kunst en andere belangrijke dingen en ik heb dat ook. Maar daar praten we eigenlijk nooit over. Af en toe passeert de vraag: "Ga je naar de Documenta?" "Nee, maar ik ga wel het boek halen." Stefanie is misschien de enigste Afrikaanse Germaniste ter wereld die Nederlands geeft. Onlangs vertelde ik iemand dat ik het liefste zinsontleding geef. No joke. Ik ben opgegroeid op de Jan Van Rijswijcklaan. Op twee seconden van het culturele centrum de Singel waar ik heel vaak naar Jan Fabre en anderen ging kijken, een meisje van de stad maar eigenlijk is het een buitenwijk. Raf is Burgerlijk Ingenieur en volgde in hetzelfde Gentse gebouw (de Rozier) les. Maar ik heb hem pas jaren later in Antwerpen leren kennen. Straight from Borgerhout. Borgerhout extra muros. En straight from 't Sint Jan Berchmanscollege. Onlangs was het trouwens weer een toevallige Dams en 't Sint Jan reünie, herinneringen ophalen van toen op de Wapper. Hij is ingenieur en getalenteerd muzikant in een band. En ook nog es Ans vriendje.
En we gaan verder met Marjolein die vloeiend Spaans en Frans spreekt omdat ze een vertaalster Spaans/Frans is. En ze blijft maar studeren voor allerlei extra examens. Af en toe krijgen we het nieuws dat we geen contact mogen zoeken omdat ze alweer aan het blokken is. Binnenkort dus weer. En ze komt uit Deurne Zuid. Paul is waarschijnlijk de beroemdste barman van Antwerpen. Hij komt uit Den Haag, studeerde criminologie in Amsterdam, werkte daarna op de unief aldaar en werd gevraagd als barman in Antwerpen. Hij ging. Iedereen die vaker in Antwerpen komt kent Paul. True fact. Valerie is de vriendin van Paul, komt uit Kontich, en ik leerde haar kennen toen ze in haar laatste jaar journalistiek zat. Op een terrasje van den Bato Batu en het gesprek ging al heel gauw over Prince. We love him. De benjamin van het gezelschap die drie jobs combineert: manager bij een uitgeverij, journaliste en barvrouw in een van de leukste cafés van Antwerpen. Valerie werkt. En heeft tòch een sociaal leven want dat ziet u bijvoorbeeld al op deze foto.
Onlangs ben ik trouwens ergens bitterballen gaan eten, en heb het verschil tussen België en Nederland gezien. Of liever: het verschil tussen beleefdheid en niet beleefdheid want ook de Belgen gingen er helemaal voor. De bitterballen lagen er heerlijk bij, vriendin Tine vraagt: "Mag ik er een?" ik zeg natuurlijk: "Ja." want waarom zou ik nee zeggen en vervolgens nam de hele tafel Belgen en Nederlanders, mensen die ik niet eens kende een, twee, drie, tot wel vijf bitterballen. Zonder me iets te vragen, het was shocking. En achteraf geen bedankje en gene goeiendag. D'r is nog altijd niks mis met vragen. Gewoon doen!
Later op de avond werd met vriendin Jessy een deal gesloten dat we naar Kylie gaan volgend jaar. Ik had mezelf beloofd dat ik buiten Prince (afgezien van als George Clinton nog es komt, en Aretha Franklin, en Stevie Wonder. En Björk ook) niet meer zou betalen voor concerten omdat ik al m'n concertgeld aan Prince wil besteden. Sly & The Family Stone wil ik trouwens niet meer zien: Sly is toch altijd too drugged out en z'n voormalige bassist Larry Graham gaf van z'n jetje met Sly & The Family Stone nummers op Prince Werchter. Zedus. En ik ga dus toch voor de tweede keer naar Kylie terwijl ik normaal gezien enkel Prince meer dan een keer wil toejuichen. Maar Kylie it is. Must be a fan.
Kylie Minogue - Better The Devil You Know
Geüpload door jpdc11. - Bekijk de laatste uitgelichte muziek video clips.
Greogory en Frederik
Gisteren naar Gregory Frateur en Frederik Meulyzer en de band van ze gisteren gaan kijken. Ik kan ze kussen zo goed waren ze.
zaterdag 11 december 2010
Katie is Afrikaans, Aziatisch en Europees
Laatst vroeg een Marokkaanse jongen me of ik Marokkaans was. Ik: "Nee, ik ben zwart Afrikaans." En zo gaat het telkens opnieuw: Marokkanen vragen of ik Marokkaans ben, Indiërs vragen of ik uit Indië kom, Ethiopiërs denken dat ik Ethiopisch ben, Europeanen zijn ervan overtuigd dat ik half blank, half zwart ben, Nederlanders vragen me of ik uit Surinamië kom en sommigen vertellen me dat ik wel uit Brazilië moet komen want hun Braziliaanse schoondochter lijkt als twee druppels water op me. Afrikanisten zeggen: "Jij hebt iets Arabisch en je lijkt op die mensen uit Eritrea.", waarna ik het land Eritrea ga opzoeken. En nadat men de buste van Nefertiti heeft gezien komt men me spontaan en enthousiast vertellen: "Hey, jij lijkt op die mensen uit het oude Egypte." De vraag of ik uit Pakistan kom is ook al voorbijgekomen en sommigen zeggen dat ik iets Aziatisch heb (in m'n jeugd heeft iemand es keihard: "Chinees!" naar me geroepen). Zwart Afrikanen schrikken als ik zeg dat ik Afrikaans ben: "Jij bent niet echt." Alleen Rwandezen knikken als ik hen vertel dat ik in Rwanda ben geboren: "Ja, dat zie je."
Het kan wel z'n voordelen hebben omdat iedereen me als z'n 'sister' beschouwt: Ethiopiërs komen lachend op me af: "Hey, yourrr frrrom Ethiopia?", de nachtwinkel Indiër is vriendelijk, doet een praatje me me en dan weer de vraag: "India?" Sommige blanken zien me minder als dat zwart meisje dat ver van hun cultuur staat want: "Jij hebt Europese trekken." En het feit dat ik mensen kan foolen door hen te vertellen dat ik uit Brazilië kom vind ik best wel cool want ik ben verliefd op dat land waar ik nog nooit ben geweest. En ik vind dat afgezien van Gisèle Bündchen alle Brazilianen iets gemeenschappelijk hebben: een beetje van dit, een beetje van dat. Denk Adriana Lima die je ook nergens op kan vastpinnen. En ik ben dus naar 't schijnt al vele jaren ook niet vast te pinnen. Sisters and brothers.
Yaya Da Costa die werkelijk a bit of everything is.
vrijdag 10 december 2010
le rythm du Français
Af en toe heb ik zin om een genre, artiest te tributen. Zoals nu: les chansons Françaises, les tubes Françaises. Ik denk dat we in België er een net iets grotere band mee hebben omdat het Franse lied tot halverwege jaren '90 hier best nog populair was omdat, niet vergeten, het land tweetalig is. Eigenlijk drietalig, maar ja. Er is een restaurant in het Antwerpse waar je heel vaak zo ontzettend veel Franse hits van toen hoort. Dat creëert meteen een ambiance dat je niet zo snel elders vindt: la magique, c'est magnifique!
Coeur De Loup - Philippe Lafontaine
Phillipe Lafontaine - Coeur De Loup
Geüpload door djoik. - Muziek video's, interviews met artiesten, concerten en meer.
Les Divas Du Dancing - Philippe Cataldo
Alexandrie Alexandra - Claude François
C'est Un Beau Roman - Michel Fugain
On Va S'Aimer - Gilbert Montagné
Hélène - Julien Clerc
Etienne - Patti Guesch
donderdag 9 december 2010
all things strips met favorieten
Er zijn een paar dingen waarop ik me kinderlijk kan verheugen en onder die paar dingen kan ik zowel een zak snoep als een nieuwe strip rekenen. Very much in love with both. Over een zak snoep kan ik niet meer zeggen dan dat het zoet is dus ga ik over op strips. S-T-R-I-P-S, het onderschatte medium.
Als je jong bent is het normaal dat je van strips houdt, Suske, Wiske, Jommeke enzo leest maar als volwassene kijkt men raar op als je zegt dat je van strips houdt. Vroeger verdedigde ik me wel es: "Ja, maar ik lees graphic novels, dat zijn literaire strips!" vandaag doe ik dat niet meer want werkelijk, ik lees alle soorten strips: van de meidenstrips 'Klaartje, Julie en Cécile' tot het cynische werk van Daniel Cloves. Wètte, ik vind het allemaal leuk. En het boeiende is dat de stripwereld net zo groot is als de boekenwereld zodat er telkens weer wat nieuws valt te ontdekken.
De échte liefde voor strips begon met Thorgal in m'n eind tienerjaren en na heel wat ontdekken en lezen (Thorgal, graphic novels, De Familie Doorzon, Little Nemo, manga, etcetera) ontdek ik 12 jaar later de superheldenstrips. Als kind las ik weliswaar elke week een Spiderman enzo (kwam toen zowat elke week uit. Net zoals De Donald Duck), superheldenverhalen dus, maar eenmaal in de tienerjaren verloor ik ze wat uit het oog en zulke weekbladen bestaan niet eens meer. Pas na het geweldige Watchmen te hebben gelezen ben ik weer geïnteresseerd geraakt in de stripwereld van de Superhelden met hun Superpowers en hun Supervijanden. Ergens hoop ik dat iemand op zolder nog zo'n dozen vol heeft met zulke weekbladen want ik zou ze graag willen ruilen voor een zak snoep. En u weet hoezeer ik aan snoep gehecht ben.
En dan nu m'n favorieten (keilang lijstje, keilang lijstje!):
- jeugdstrips:
- avonturenstrips: Asterix en Obelix (Goscinny), Piet Pienter en Bert Bibber (Pom), Suske en Wiske (Willy Vandersteen en Paul Geerts), Urbanus (Urbanus, Willy Linthout)
- comic strips: Casper en Hobbes (Bill Watterson), Garfield (Jim Davies), Guust Flater (Franquin), Jan, Jans en De Kinderen (Jan Kruis)
-Volwassen strips:
- avonturenstrips: Blake en Mortimer (Edgar P. Jacobs), Isabelle Avondrood (Tardi), Little Nemo in Slumberland (Moeubius), Thorgal (Van Hamme, Rosinski)
- comic strips: Cowboy Henk (Herr Seele, Kamagurka), De Familie Doorzon (Gerrit De Jager, Wim Stevenhagen), De Kronieken Van De Onlogica (Prado), Lava (Kamagurka), het oevre van Boucq (De Pedagogie Van Het Trottoir en meer), Peter Van Straaten
- graphic novels: Alack Sinner (Muñoz, Sampayo), Black Holes (Robert Burns), Dropsy Avenue (Will Eisner), Ghostworld (Daniel Cloves), Hoeraland (Tronchet), I Love Paris/I Hate Paris (Maarten Vande Wiele, Erika Raven, Peter Moerenhout), Joe's Bar (Muñoz, Sampayo), Maus (Art Spiegelman), Palestine (Joe Sacco), Sin City (Frank Miller), Watchmen (Alan Moore, Dave Gibbons), het oeuvre van Marjane Satrapi (De Muzikant, Kruisjessteek, Persepolis) het oeuvre van Tardi (veel!)
- manga pockets: Fruits Basket (Natsuki Takaya), Marmelade Boy (Wataru Yoshizumi), Nana (Ai Yazawa)
- manga grapic novels: Barefoot Gen (Keiji Nakazawa)
