Het is dus écht zo: als je geen televisie kijkt word je wereldvreemd. Vorige maand leerde ik Irène Vervliet kennen, wereldberoemd in Vlaanderen door het programma Benidorm Bastards, en ik kende haar niet eens. Het was de ochtend na Prince, we waren aan het filmen voor Circus Bulderdrang in een megagroot en toch verwarmd huis ergens in Borgerhout en er tikte een oudje op het raam. We waren het ondertussen al gewend dat er passanten staarden naar ons, wat wil je ook, met een camera en verklede circusartiesten achter het raam in een megagroot huis, maar dat een oudje op het raam ging tikken vond ik toch wel erover. En ik lachen: "Kijk, die oude vrouw!" en Vital: "Ja, maar dat is Irène. Dit is haar huis." Ik: "Ow."
Een paar seconden later stond ze binnen, en ik stelde me beleefd aan haar voor en sprak beleefd met haar. Zij, plat Aantwaarps. Natuurlijk, zoals het hoort. Ze keek toe hoe we filmden en Vital en Bert en Dominique kwamen op het geweldige idee haar in ons Circusfilmpje een rol te geven. Fantastisch. Toen ze gefilmd werd was ik er niet bij omdat ik toen liever een Panosbroodje wou eten met veel mayonaise en met veel dorst een Cola Light wou drinken. Maar ik wist wel dat ze geweldig zou zijn.
Achteraf las ik dat Vital met haar getrouwd was, voor hij Luv leerde kennen, en dacht: tof, ik heb de ex-vrouw van Vital leren kennen. En pas onlangs las ik op zijn blog dat ze beroemd is door Benidorm Bastards. Dat was wel effe schrikken. En ik denk dat de anderen ook wel dachten toen ik lachend riep: "Kijk die oude vrouw!": herkent ze haar nu echt niet? Ach wat, misschien wel beter zo want anders had ik vast zoiets gezegd als: "Proficiat met Benidorm Bastards." ofzo, en daarna niets meer durven zeggen omdat je zoiets stoms hebt gezegd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten