De Fabeltjeskrant zou het beste zijn wat de Nederlandstalige televisie qua jeugdprogramma’s heeft voortgebracht. Daar ben je dan toch mooi mee opgegroeid, denk ik stiekem bij mezelf. Geniaal programma die drie reeksen kende: de eerste liep van ‘68 tot ‘72, de tweede van ‘85 tot ‘89 (mijn reeks dus) en de derde van ‘89 tot ‘96) (op RTL 4). Heerlijk om nostalgisch te doen met mijn kindertijdgeneratiegenoten, allen naar dezelfde programma’s kijken. “Merlina!” “Jaaah!”, zo gaat dat dan. Heel mooi bezongen in Krvraagetaan van de Antwerpse Fixkes.
Waar ik me wel over verbaas, het lijkt alsof ik echt heel veel televisie keek. Best vreemd aangezien ik nog veel andere zaken deed. Misschien had ik toen de gave om drie levens in een te stoppen. Naast school, verslond ik boeken. Een boekenwurm werd ik genoemd, verslond massa’s strips, tijdschriften, bijzonder veel naar de radio geluisterd, ik zat jarenlang op ballet, later atletiek, ging op woensdagmiddag en zaterdagochtend naar de tekenschool, heel veel het theater, bioscopen, zondagochtend scouts, scoutskampen, sportkampen (atletiek, zeilen, windsurfen, kajak), Antwerpse Sportweken (zwemmen, jazzballet), speelplein, zaterdagen in muziek- en boekenwinkels rondhangen, dictie, voordracht, bibliotheken, videotheken (kent iemand nog de destijds beste, gi-gan-tische videotheek van Antwerpen, de Video Library? Waarvoor je heel veel lidgeld moest betalen. Ik ging erheen voor het betere arthouse werk dat je nergens anders vond), vakanties met m’n ouders, enzovoort enzovoort. Veel, veel, VEEL dus. Waar haalde ik die tijd vandaan?
Misschien helpt het dat ik als kind makkelijk twee zaken tegelijkertijd kon: deed m’n huiswerk, terwijl ik naar de radio luisterde (radio Antigoon natuurlijk, Antwerpen, hé. Later Studio Brussel. Minerva speelde bij m’n grootouders), las een boek terwijl ik televisie keek (hoe ik dàt deed, begrijp ik niet). En blijkbaar keek ik dus veel televisie, het lijkt wel of ik zowat alle programma’s heb gezien, wat natuurlijk onmogelijk is.
Dat soort jeugdsentiment is als een aangenaam dekentje: je wordt helemaal warm wanneer je die intro’s bekijkt. De intro van ‘Hey, kom naar smurfenland’ doet me niets want die is van ‘na mijn tijd’. ‘Ergens hier ver vandaan waar paddenstoelenhuisjes staan, daar woont een volkje vrij en blij.”, dié is em. Daar ga ik vrolijk van knikken.
Een leuke greep:
De Smurfen
Vrouwtje Theelepel
Bouba, werd ook gewoon Nederlands gesproken, hoor.
De meer dan fantastische Jem and the Holograms
The Freggelrock
En altijd, altijd, altijd de Tovenaar van Oz
Geen opmerkingen:
Een reactie posten