donderdag 3 februari 2022

Parijs opnieuw te mogen omarmen

 “Ik mis het echt, reizen.” zei ik onlangs tegen mijn psychologe: “Ik mis het ÉCHT ÉCHT!”. “Wow,” zei ze: “dat klinkt best serieus.” “Maar ik meen het dan ook.”
Ik zeg enkel zaken die ik meen. Als ik iemand een compliment geef en die persoon vraagt me: “Vind je dat werkelijk?” “Tuurlijk anders zou ik dat niet zeggen. Waarom zou ik het anders zeggen?”  Anderzijds kan het ook de andere kant opwaaien: “Jij kan echt wel slecht tekenen. Ik heb zelden iemand zo slecht zien tekenen.” En dan volgt het ongeloof: “Jij dùrft wel om zoiets te zeggen.” “Maar ik meen het dan ook.” Alsof dat het niet erger zou maken. Eerlijk, ik ben me van geen kwaad bewust. 
Je kan het ook positief bekijken, jaren geleden zei een vriendin me: “Jij bent een van de mensen naar wiens mening ik vraag. Omdat ik weet dat die doordacht en oprecht is.”



Ik vertrek algauw naar Parijs, sinds augustus 2020 heb ik - afgezien van een zomertrip naar m’n ouders - geen reis meer ondernomen. Geen citytrip, geen langere reis, geen dagtrip in eigen land. Nada. Niente. Floccinaucinihilipilification. 
Een keertje wou ik nog es naar Amsterdam en toen ging die stad op slot. “Sinds de corona leef ik op een vitesse lager.” zei een collega/vriendin me, een normaal heel ondernemende meid die er haar hand niet voor omdraait alleen naar Rio de Janeiro, Kigali te trekken. “Ik ook.” moest ik beamen. Op het werk zijn we met vieren, de alleenreizigers. Een blijft wekenlang netjes binnen Europa, met z’n neus het avontuur achterna, drie van ons zoeken verdere oorden op. Het schept een bijzondere band als je weet: zij is ook alleen in Rio (net als ik zélfs in een favela!) en Kigali geweest, hij is ook alleen in Rio, Tokio en Seoul geweest. They know what it is. 

Vroeger had ik een soort deal met mezelf: minstens een keer per jaar in Parijs te vertoeven. Toen kwam corona. We gaan gewoon alles en alles op corona steken. Tja, corona, je hebt het dan ook mooi aan jezelf te danken dat de mensen je niet graag zien komen. 
Hopelijk heeft Parijs me net zo hard gemist als ik haar. 




Geen opmerkingen:

Een reactie posten