Het Antwerpse Zuid moest ik noodgedwongen verlaten, had ditmaal weinig met tragiek te maken (het gebouw werd verkocht), al vond ik het destijds best dramàtisch: den Hopper, de Chatleroi, mijn Antwerpse vrienden.
Bewust voor Ukkel ben ik nooit gegaan: aanvankelijk had ik een appartement op het oog bij Schuman in de Brusselse Europese wijk. Een telefoon later bleek het niet vrij te zijn maar hij had wel iets in Ukkel. « Ok. ». Ukkel was me niet onbekend omwille logeerpartijen aldaar na nachtelijke escapades. Leuke herinneringen aan Ukkel dus. Reeds bij het bezichtigen wist ik: dit neem ik.
Het was colocation, samenwonen, heel populair in Brussel. De meesten van m’n vrienden daar woonden aanvankelijk op deze manier. Als je dan bij iemand op bezoek kwam, kreeg je er meteen een bende huisgenoten bij. Er werd regelmatig gefeest in zo’n huis, een soort post studententijd.
Voor mij was het de eerste keer samenwonen (in mijn studententijd had ik een studio) en net daarom maakten m’n vrienden zich zorgen: “Jij?” I proved them wrong. Met de eerste drie huisgenoten kon ik het voortreffelijk vinden, de laatste was er te veel aan: die heeft me aangerand.
Maar over de betere tijden: als je een Friends huis wilt in Ukkel, daar was het adres. Onwaarschijnlijk. We liepen elkaars deur plat: ‘s middags bij de tuin brunchen, ‘s avonds dineren op het terras van de eerste verdieping. Ooit kwam er een kerel uit Parijs het gebouw bezichtigen, zowel ‘s middags als ‘s avonds. Op beide momenten zag hij ons vrolijk genieten op een terras, alsof het een luilekkerleven was met food en wijn in de zon. Lang moest hij er niet over nadenken om zich bij het olijke zovelental te voegen.
Een van de zovele leuke momenten: drie huisbewoners hadden een vrij grote opblaasbare pool gekocht. Wat er volgde: pool party’s in en rond het zwembad, iemand had zelfs kreeft meegenomen van zijn werk. Cava en kreeft rond het zwembad. ‘s Avonds hielden we een dansfeest op de eerste verdieping. Een post studententijd.
Een vreselijke herinnering: de aanslag in de Brusselse metro, daarna steun vinden bij elkaar.
Op een uitzondering na zijn alle bewoners van het eerste uur inmiddels verhuisd. Van het uiterste zuiden, Ukkel, belandde ik in het uiterste noorden, Jette.
Samenwonen, het was een érvaring, alleen die aanslag, die aanranding hadden niet gehoeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten