drie beruchte Amerikaanse moordzaken

We naderen Halloween, tijd om iets luguber. Ted Bundy, Charles Manson zijn alombekende seriemoordenaars. Hier zijn beruchte moorden die de grondvesten in Amerika deden daveren maar nooit echt nieuws werden in Vlaanderen. 

Christa Pike: 

Christa Pike was destijds de jongste vrouw ooit op death raw. En in tegenstelling tot de jongste ter dood veroordeelde in de Amerikaanse geschiedenis zo schuldig als je schuldig kan zijn, schuldiger wordt het niet. 

Ze groeide op als probleemjongere in West Virginia, werd daarom als laatste redmiddel naar een instituut in Tennessee gestuurd alwaar jongeren een stiel leren. There she met the wrong people. Is het louter een geval van ‘de verkeerde personen ontmoet’? Eerlijk gezegd, helemaal niet. Men beweert als ze na haar eerste moord niet gearresteerd was geweest, ze een vrouwelijke seriemoordenares zou zijn geworden. 

In Tennessee werd ze verliefd op haar stud, Tadaryl, die haar tot het Satanisme bekeerde, nooit een goed idee, zeker niet in combinatie met haar hoge dosis paranoïa: Christa had het ongegronde waanidee een liefdesrivale te hebben. Onder het voorwendsel haar ingebeelde rivale een lesje te leren lokte ze het slachtoffer samen met haar stud en een medepartner in heinous crime het park in « Let’s smoke some weed » zei ze tegen het nietsvermoedende kind. Het liep geheel uit de hand, al heeft men een sterk vermoeden dat Christa de uitkomst op voorhand in gedachte had: a gruesome murder. De details bespaar ik u. Er is een reden waarom men geen genade kende en Christa de jongste vrouw ooit op death raw werd. Op achttienjarige leeftijd vloog ze de gevangenis in, op haar twintigste in death raw. 

In de gevangenis hield ze zich niet koest: plande er een mislukte ontsnapping en viel, zelfs op death raw, in haar oude gewoonte: een mislukte moordpoging, het scheelde niet veel of het ze had een tweede moord op haar geweten. Ze zit nog steeds in de dodencel, al haar appeals zijn uitgeput. 

Tiffany Cole: 

Tiffany Cole kwam uit een liefdeloos gezin in South Carolina maar werd met veel liefde opgevangen door haar buren: een bejaard koppel, ze vingen haar op al was ze hun dochter. De jonge Tiffany trok later in bij haar vriend, Jackson, een kerel op het slechte pad. In geldnood dacht Jackson (het verkeerde pad, schreef ik): laten we het koppel ontvoeren om hen volledig leeg te roven. Tiffany ging akkoord, een crimineel plan, doch, niet een waar je voor naar death raw gaat. 

Het oorspronkelijke plan groeide uit tot een van de misselijkste dubbele moorden waarvoor ook zij als jonge vrouw een death sentence kreeg. Na de ontvoering, het leegroven werd het bejaarde koppel levend begraven. 

Kort erna namen Tiffany, Jackson en een medeplichtige lachend selfies al feestende met champagne. 

Een misselijkmakende, brutale, onmenselijke dubbele moord van het kaliber ‘you have no soul’. 

Haar toenmalige vriendin (ongerelateerde moord) op death raw heeft inmiddels een life sentence gekregen. Tiffany zit nog er nog steeds, 27 was ze toen ze haar death sentence vernam.  

De moord op Shanda Sharer: 

Dit is de beruchtste van deze drie moorden, er is een boek over geschreven, documentaires over gemaakt, in een vierdelige serie raffelde een YouTube vlogger het relaas uiteen. Het hield destijds ook Amerika in de ban. 

Shanda Sharer was een twaalfjarige, guitige, vrolijke meid uit Kentucky, na een scheiding kwam ze op een middelbare school in een small town in Indiana terecht. Een small town waar normaal letterlijk niks gebeurt. 

Op die middelbare toonde er een medeleerlinge al vrij snel een romantische interesse voor haar, een leerlinge die een relatie had met Melissa Loveless, een bloedmooi meisje toen. 

Zeker is het niet of Shanda die gevoelens helemaal beantwoordde, wat wel zeker is: er ontstond een toxische driehoeksverhouding tussen die drie scholieren: Shanda wist niet goed of haar gevoelens écht waren of niet, haar verleidster kon niet kiezen tussen Shanda en de bloedmooie maar jaloerse en bezitterige Melissa. Haar rivale, je kan het al raden: kon Shanda’s bloed wel drinken. 

De moord op Shanda Sharer. Het was een plan van Melissa om haar, alweer, af te schrikken, en ook hier zegt men dat ze goed wist dat de dood het gevolg zou zijn. Ze vond mededaders, de een al happiger dan de ander in het ‘hou je gedeisd’-plan. En ook hier geen details: het jonge meisje werd gemarteld op een manier, neen. Levend verbrand.

Daarna gingen ze fastfood eten. 

De aftermath: ze waren minderjarig, allen hebben ze hun straf uitgezeten. De moeder van Shanda was zelfs zo, zo, zo nobel een hond te schenken ter nagedachtenis aan Shanda aan de gevangenis die Melinda dan zou opleiden tot een dienstenhond . Ze zag in een video hoe Melinda veranderd was via zo’n opleiding: ze kon werkelijke liefde geven. 

Daar stopt het zelfs niet bij: Shanda’s moeder had ingezien dat haar dochter werd vermoord door tieners uit veelal huishoudens die hadden geleden onder zware kindermishandeling, ze doét er ook iets aan te doen dit te voorkomen. Respect. 

Een bitter verhaal dat een heel mooi verhaal werd.