proces De Pauw

Een openmondige stijgende verbazing. Het interview met Sofie De Pauw, zus van Bart, vond ik volstrekt van die aard: hoe kan een journalist dit verhaal aan de massa brengen? Het is onder de gordel, er wordt een grove leugen verteld en er wordt zodanig rond de pot gedraaid om van Bart De Pauw een slachtoffer te maken. Hallo? 

Wat er totaal over ging - en vanaf dan wist ik al: niet serieus nemen dit interview van een wrokkige zus - is dat er gesuggereerd werd dat de dames een snelle dood van hun vader op hun geweten hebben. Dat. Doe. Je. Niet. Ryan O’Neal, de grootste klootzak van Hollywood, verweet zijn dochter Tatum op televisie de kanker van Farah Fawcett op haar geweten te hebben. Ja, dan maak ik me kwaad. 

Alweer werd de leugen fijntjes over gedaan: dat Bart zogenaamd van niks wist. Zonder enige scrupule wordt dit telkens maar herhaald door hem, zijn vrouw en nu dus ook zijn zus. Op het proces is wel duidelijk gebleken dat hij bij Woestijnvis al op het matje is geroepen. Zijn vrouw lachte er nog om toen hij in de auto zat (bleek uit documenten van een afgeluisterd gesprek). Onbegrijpelijk dat dit telkens wordt herhaald, alsof mensen achterlijk zijn. 

Bart De Pauw is er zelf als eerste mee naar buiten gekomen, de VRT wilde dit aanvankelijk discreet afhandelen, als hij dit niet had gedaan, had hij nu geen proces aan z’n broek. En dan durven verwijten maken dat het de dames zijn die het leed hebben berokkend. Het lef. 

Ik vond het belangrijk om hiervoor in m’n pen te kruipen. Dit gaat niet over de schuldvraag, dat weten tot nu toe alleen De Pauw, die dames en de rechter zal er over beslissen. Dit gaat over het feit dat iemand die zich belaagd voelt het récht heeft voor zichzelf op te komen. Dat zijn nét moedige vrouwen. 

Ik heb het zelf meegemaakt: de psychopaat probeerde telkens van zijn daderrol een slachtoffer te maken, desnoods met grove leugens. Hij is daar vaak in geslaagd, met behulp van z’n moeder. Zum kotsen gedrag. Ziek. Het is vals, het is laf, het is laag, het is voldoende om op een metershoog podium voor the wall of SHAME te staan. Look at me, I’m a loser. Een dader is alleen slachtoffer van zijn eigen gedrag.