Ik zeg vaak tegen vrienden: « Als je mijn moeder ziet, zie je mij. » We hebben dezelfde smaak qua kleren: Petit Bateau, APC, eenvoudige dingen. Goeie snit, weinig franjes (alhoewel Martin Marghiela mijn favoriete designer is). Goeie makelerij die jaren meegaan en je kan combineren until forever. Misschien een Steenboksmaak, I dunno.
Ik lijk ook op m’n vader: we gaan van hoogtes naar laagtes, passionele mensen. We gaan fanatiek in onze interesses en een maand later zijn we diezelfde interesses alweer vergeten. Maar we gaan door! In wat we geloven. En het leed van de wereld, daar worden we triest om.
Best voos, KUT (ik ben er nog steeds kwaad om), dat ik m’n ouders een jaar niet heb gezien.
Na zelfs een jaar elkaar niet te hebben gezien besefte ik: ik ben écht een kind van mijn ouders! Iets klein hierom bijvoorbeeld: lang (voor de kat van Marie) was ik bang van katten. Dat zat blijkbaar in de familie van moeders kant. Thanks to Marie in Amsterdam (cat sitting) ben ik over die angst heen geraakt. Maar het is iets van moederskant. Recent ontdekt dat het een families kantje is.
Ik lijk op m’n beide ouders, een jaar ertussen wist dat niet weg. Mijn broer is ook een goeie mix.
(In Kigali met Vicky en Asma)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten