▼

woensdag 30 september 2009

Honey!

Erykah Badu's award winning honeyclip is een ode aan all the great American records. Het leek me leuk om van elke plaat in de video (en ik zal eerlijk zijn) die ik meen te herkennen een video te plaatsen.




















clip He Ya! - Outkast


Annie Leibovitz' Rolling Stone cover van John Lennon en Yoko Ono

en ze gaat precies gekleed als Sly Stone (van Sly and the Family Stone)

Verbetering:










Enzo hebben we weer wat muziek ontdekt.
Geen opmerkingen:

over the importance of being blackness

Binnen de Afrikaanse/AfroAmerikaanse gemeenschap wordt er altijd nogal moeilijk gedaan over skin lightners, hair straightners, weaves, eigenlijk alles wat zwarten 'blanker' zou maken. Het is een politieke kwestie. Met de jaren merk ik dat de felste tegenstanders later ook hun haar laten straighten of een weave nemen. En dat is niet altijd omdat ze onder druk buigen van de gemeenschap. Ik ben niet eens opgegroeid in een zwarte gemeenschap en met elk kapsel waar ik mee naar buiten kwam (en believe me, dat zijn er veel) kreeg ik complimenten. Niks druk dus om m'n haar te straighten en toch zou het mij niet uitmaken om dit al dan niet te doen. Want de enorme tegenkanting is gewoon belachelijk, alsof je haar je zelfbewustzijn uitdrukt. Je wil gewoon een mooi kapsel, meer niet, en sinds blanken ook aan de permanents, rasta en typische AfroAmerikaanse haarkapsels gaan, waarom mag een zwarte dan z'n haar niet straighten? Sterke zelfbewuste ladies als Erykah Badu en Lauryn Hill hebben dit ook begrepen. Thank you Erykah, thank you Lauryn.

Dan de skin bleaching. Als Beyoncé of een of andere AfroAmerican ster lichter op een magazinecover staat wordt er meteen door de AfroAmerikaanse bevolking "Verraad!" uitgeschreeuwd. En ja, dat is het ook. Ik vind het misselijkmakend dat al die sterren ermee akkoord gaan mega gefotoshopt te worden, een beetje cellulitis mag weggewerkt worden maar verder: "Hallo? Wij zijn allemaal mensen." Ik kan me er erg kwaad over maken hoe de media een onbereikbaar ideaalbeeld in stand probeert te houden en al die beroemdheden daar stupide aan meewerken. Totaal geen respect van mijn kant.
En dan die Beyoncé die haar AfroAmerikaanse features laat minimaliseren voor een Loréal reclame (ik boycot Loréal al jarenlang en ik weet wel waarom). Totaal geen respect voor iedereen die aan die campagne heeft meegewerkt. Het doet mij, als Afrikaanse, gewoon pijn om al die gebleachte vrouwen aan te schouwen. Het trekt op niks. Hun natuurlijke kleur is zoveel mooier. Ikzelf behoor niet tot de donkerste Afrikanen maar in de zomer word ik ook gewoon bruiner en zie ik er zoveel gezonder uit. En die pikzwarte Senegalezen met hun fijne trekken zijn toch gewoon on-weer-staan-baar.
Een aantal jaren terug met de OJ Simpsonzaak ontstond er oproer omdat een Amerikaans opinieblad OJ donkerder had afgebeeld dan hij eigenlijk is. Dark skin zwarten worden door blanke Amerikanen namelijk als bedreigend ervaren en dat opinieblad wou het publiek op die manier beïnvloeden. Op zich is die houding natuurlijk, na al die jaren zonder apartheid, vrij zielig en verder ook geen respect voor iedereen die aan die editie van dat 'kwaliteitsvolle' opinieblad heeft meegewerkt. Ik ben er dus geen voorstander van dat men (ook Indiërs) hun skin gaan bleachen al kan ik het wel begrijpen: in the States en Indië wordt een dark skin als 'ongepast' ervaren. Maar in Europa (tenzij England misschien ofzo) is er niemand die daar zo bekrompen over denkt. Dus hier hoeft het niet. Moriaantje.

1 opmerking:

dinsdag 29 september 2009

waarom twitter?

Eerlijk, ik zou het niet helemaal kunnen zeggen. Ik heb het nu ongeveer een jaar en ik behoor tot een van die vele Twittermensen met een inactieve account. Ik heb werkelijk nog nooit een Tweet geplaatst. Volgens studies blijkt dat slechts 10% van alle Twittermensen verantwoordelijk is voor 90% van de Twitterberichten. Daar heb je het. Een klein groepje actieve users maken Twitter. En die users bevinden zich veelal in de States. Dus wat doe je dan als Vlaming die slechts een handvol mensen op Twitter kent? Celebrities opzoeken! En dàt is net het leuke aan Twitter: je kan er celebs volgen en dat is al wat ik daar doe, berichtjes van de Hollywoodsterren lezen. Zo volg ik de beroemdheden waar ik naar opkijk, de coole sterren, de mega mega sterren, de schandaaltjes, de roddels, de nostalgieën, de overactieve vrijpostige Twitters (u mag gerust weten dat Ashton Kutcher, Demi Moore en John Mayer volgen lòònt), en om er nog enigszins enige serieux in te leggen: ook enkele politici worden gelezen.
Maar in feite log ik er zo zelden in dat ik pas op een of andere roddelsite de schandalen van Twitter moet lezen.

2 opmerkingen:

zondag 27 september 2009

Michael Jackson

Geen opmerkingen:

get down and boogie on sunday





Geen opmerkingen:

still rocking the house on sunday!







Geen opmerkingen:

zaterdag 26 september 2009

if something's hard to do, then it's not worth doing - Homer Simpson quotes now!

- If something goes wrong at the plant, blame the guy who doesn't speak English.
- Alright Brain, you don't like me, and I don't like you. But let's just do this, and I can get back to killing you with beer.
- Asleep at the switch? I wasn't asleep, I was drunk!
- If something is too hard, give it up. The moral, my boy, is to never try anything.
- Heh heh heh! Lisa! Vampires are make believe, just like elves and gremlins and eskimos!
- Son, when you participate in sport events, it's not wether you win or loose, it's how drunk you get.
- Hello? Operator! Give me the number for 911!
- Oh Lisa! You and your stories! Bart is a vampire! Beer kills braincells! Now let's go back to that ... building ... thingy ... where our beds and tv ... is.
- Kids, if he (grandpa) starts acting weird, lead him down into the basement.
- This donut has purple in the middle, purple is a fruit.
- A hundred bucks for a comic book! Who drew it, Michaelmelangelo?
- If you really want something in this life, you have to work for it. Now, quiet! They're about to announce the lottery numbers...
- So they have internet on computers now.
- Bart, with 10, 000 dollars, we'd be millionaires! We could buy all kinds of useful things like ... love!
- I'm normally not a praying man, but if you're up there, please save me Superman.
- Well, it's 1 a.m. Better go home and spend some quality time with the kids.
- Maybe, just once someone will calling me "Sir" without adding, "You're making a scene."
- When will I learn? The answer to life's problems aren't at the bottom of a bottle, they're on tv!
- (Meeting aliens) Please don't eat me! I have a wife and kinds. Eat them!
- What do we need a psychiatrist for? We know our kid is nuts.
- Kids, you tried your best and you failed miserably. The lesson is, never try.
- Getting out of jury duty is easy. The trick is to say you're prejudiced against all races.
- It's not esay to juggle a pregnant wife and a troubled child, but somehow I managed to fit in eight hours of TV a day.
- I want to share something with you: the three little sentences that will get you through life. Number 1: cover for me. Number 2: oh, good idea, boss! Number 3: it was like that when I got here.
- (looking at the globe map ... country being Uruguay) Hee, hee! Look at this country! You-are-gay.
- I think Smithers picked me for my motivational skills. Everyone says they have to work a lot harder when I'm around.
- I'm in no condition to drive... wait! I shouldn't listen to myself, I'm drunk.
- 'To start press any key'. Where's the any key?
- Rockstars... is there anything they don't know?
- (Homer the food critic) The food was not undelicious.
- Who is Fonzy !?! Don't they teach you anything at school?
- Bart, you're saying butt-kisser like it's a bad thing!
- Marge, you're paintings look like the things they look like.
- (Giving a lecture on marriage) What's a wedding? Webster's Dictionary defines a wedding as 'the process of removing weeds from one's garden.'
- Hey, I asked for ketchup! I'm eating salad here!
- I am so smart, I am so smart, s-m-r-t ... I mean s-m-A-r-t.
- Now Bart, since you broke grandpa's theeth, he gets to break yours.
- Son, being popular is the most important thing in the world.
- When I first heard that Marge was going to the police academy, I thought it would be fun and zany , like that movie Space Balls. But instead it was dark and disturbing like that movie, Police Academy.
- We live in a society of laws. Why do you think I took you to all those Police Academy movies? For fun? Well, I didn't hear anybody laughin', did you?
- I am 26 hours late for work. No time for Maggie.
- Kids are great, Appu. You can teach them to hate the things you hate and they practically raise themselves now-a-days, you know, with the internet and all.
- Bart: "Gee ... Sorry for being born." . Homer: "I've been waiting for so long to hear that."
- Pffft, English. Who needs that. I'm never going to England.
- Back your robots! Nobody ruins my family vacation but me! And maybe the boy.


Geen opmerkingen:

vrijdag 25 september 2009

clown terror

Ik ben bang van clowns. Ik heb nooit iets gehad met die geschminkte wildemannen, ook als kind vond ik ze niet grappig, niet leuk, en later ben ik gewoon ronduit bang van ze geworden. Iedereen heeft recht op zijn irrationele angsten. Maar nu zie ik dat mijn angst voor hen belachelijk wordt gemaakt op het internet in woorden als "Hèhè, van die mensen die clowns eng vinden omdat ze It zagen." Ja, ik zag It en ja, toen pas zag ik in hoe eng clowns eigenlijk wel zijn. Daarna is die angst omwille van portreteringen in de media alleen maar groter geworden. En ik wil niet hip doen, tot een uur geleden wist ik niet eens dat het zogenaamd trendy is om coulrofobisch (angst voor clowns) te zijn.
Ik heb geen hekel aan clowns: ik ben blij dat ze bestaan om kinderen vrolijk te maken, zolang ze niet in mijn buurt zijn deel ik in die euforie. En Krusty is altijd oké.

Geen opmerkingen:

donderdag 24 september 2009

Prince favorites

Omdat ik in het verleden al een top 25 Michael Jackson heb samengesteld en ik heel erg veel, echt zoveel van Prince hou dat hij in deze topverwerkingslijstjes niet zou mogen ontbreken: hierbij dus een top 25 Prince (later zal de P-Funk volgen). Het was moeilijk te selecteren en als je weet dat er topsongs als Why You Wanna Treat Me So Bad en zoveel meer niet aanwezig zijn besef je pas hoe geniaal Prince wel is. En integenstelling tot bij Michael kan ik hier niet altijd een video geven, Prince is internet savvy, helaas. En voor hen die het nog niet wisten: Nothing Compares 2U en I Feel For You zijn van zijn hand, het zijn de anderen die zijn liederen terecht willen zingen.

1. Uptown (Dirty Mind)
2. Lady Cab Driver (1999)
3. Private Joy (Controversy)


4. She Loves Me For Me (The Rainbow Children)
5. Diamond and Pearls (Diamonds And Pearls)


6. Dirty Mind (Dirty Mind)


7. I Wanna Be Your Lover (Prince)


8. I Feel For You (Prince)
9. When Doves Cry (Purple Rain)

- When Doves Cry
Geüpload door tressage. -

10. Nothing Compares 2U


11. . Melody Cool (Graffiti Bridge)
12. Baby, I'm a Star (Purple Rain)
13. Computer Blue (Purple Rain)


14. Chelsea Rodgers (Planet Earth)


15. Free (1999)
16. Sign O' The Times (Sign O' The Times)


17. Kiss (Parade)


18. Pop Life (Around the World in A Day)


19. Soft And Wet (For You)
20. All The Critics Love You in NY (1999)
21. Jam of the year (Emancipation)
22. Get off (Diamonds And Pearls)
23. Just As Long As We Together (For You)
24. We Can Funk (Graffiti Bridge)
25. I love You But I Don't trust U anymore (Rave Un2 the Joy Fantastic)

Geen opmerkingen:

woensdag 23 september 2009

thanx to the hiphop pioneers

Vandaag kwam ik erachter dat, tot mijn grote verbazing, de werkelijke hiphop genieën, de pioneers, vandaag hun waarde noch in respect noch in krediet zien. Wie er wel met al het geld gaat lopen zijn de 50's, de hiphop clowns met hun infantiele rijmpjes op een simpele gejatte beat. Soulja Boy, gimme a break, that ain't hiphop. Daar kan ik me dus écht kwaad over maken. Thanks to Afrika Bambaataa, Grandmaster Flash, DJ Kool Herc hiphop exìst. En voor de uitvinding van die huidige multimillion dollar business krijgen zij dus weinig voor terug, buiten het respect van een kleine groep hiphop kenners. It's just not fair.



Geen opmerkingen:

dinsdag 22 september 2009

the sound of smooth

Als je moe bent of gewoon zin hebt om rust te cultiveren moet je rustige klassiek luisteren. Bollinger en Sjampan!



Geen opmerkingen:

maandag 21 september 2009

schrijvers

Nog aan het natrillen: omdat ik me gisteren op Zuiderzinnen omringd heb gezien door schrijvers ben ik nog ietwat aan het nagenieten. Alsof praten met een schrijver het hoogste genot is. Ja, dat is het ook. Ik bedoel: ik heb de neiging schrijvers op een voetstuk te plaatsen, als kind wist ik niks anders dan dat ik boeken zou schrijven en dus, schrijvers leven mijn jeugddroom. Ik wou jeugdboeken schrijven: Joke Van Leeuwen achterna. Nu heb ik in het verleden al met zangers, acteurs, modeontwerpers, kunstenaars, fotografen gesproken, met een schrijver praten is toch iets bijzonder.
Het kan cliché zijn maar schrijvers zijn doorgaans slim. Slimmer dan het gemiddelde, hebben een bovengemiddelde kennis. Om creatief te zijn met woorden moet je ook een hogere intelligentie hebben. IQ 133 (zo begon een hoofdstuk van Jan Cremer). Om maar te zeggen: al na de eerste kennismaking werden er boeiende onderwerpen aangesneden, en niet over de kater van de buren die de laatste tijd wel heel erg veel is bijgekomen.
Doorgaans minder blasé dan sommige tv-coryfeeën. Een schrijver heeft minder gezichtsbekendheid, van de meeste schrijvers weet ik niet eens hoe ze eruitzien. De arrogantie van Mulisch is legendarisch maar verder vind ik hen helemaal niet 'kijk mij es uit de hoogte doen'. Misschien voelen ze ook wel aan dat ik van literatuur hou, om literatuur geef en dat ze daarom vriendelijker zijn. Precies kan ik het niet zeggen, maar ik vond hen wel meer benaderbaar dan sommige mensen op tv. Een schrijver is ijdel op z'n boeken, minder ijdel op z'n doen en laten, vermoed ik. Ze gaan niet boos kijken als je wat tegen hen zegt zoals ik sommige tv-mensen al heb zien doen. Het idee.
Met dit stuk doel ik wel op schrijvers, niet iemand die het wel grappig leek om en passant es een boek te droppen. Ik weet wel dat de echte literatuur moeilijker verkoopt, ik heb toch een oneindig groter respect voor hen die ervoor kozen hun ding te doen zonder zich als een commerciële melkkoe te gaan gedragen.
Geen opmerkingen:

zaterdag 19 september 2009

doek op het hoofd

Normaal gezien doe ik niet aan politiek op m'n blog: ik wens aan tijdloos bloggen te doen en politiek is zo vluchtig dat de waarheid van vandaag de leugens zijn van morgen (waar heb je dit ooit al gelezen?). Zoiets. Bovendien ken ik te weinig van politiek om m'n mening daarover uit te spreken, ik ben geen insider, en ik hou niet van in onwetendheid m'n mening te geven. Ik ben ooit heel erg kwaad geworden op een vriend van me die een ongegronde mening had over Marilyn Monroe; ìk ben de Marilyn Monroe-kenner. Dus ik ga niet dezelfde toer opgaan.
Doch: over de hoofddoek. Ook ik heb goedbedoelde e-mails gekregen waarin men mij vroeg een nee-stem uit te brengen over het hoofddoekverbod. Ik ben de eerste om een referendum, enquête te ondertekenen omdat ik het beschouw als m'n burgerplicht: get up stand up! Stand up for you right! And don't give up the fight. Bob Marley is way too good. Maar ditmaal hield ik me gedeisd en ging ik tegen m'n principe in door niks te ondertekenen. Dit heeft een reden: ik ben zeker niet tegen het dragen van een hoofddoek wanneer men er zelfbewust voor heeft gekozen. Maar een aantal jaren geleden gaf ik les op het atheneum van Antwerpen op de Roosevelt en daar heb ik gezien hoezeer de groepsdruk meisjes ertoe aanzet een hoofddoek op te zetten. Ik wist m'n eigen mening niet dus hield ik me liever neutraal. Tot vandaag.
Het kan zijn dat de groepsdruk te sterk is maar lees es: ikzelf heb op toenertijd de grootste snobschool in heel Antwerpen voor meisjes gezeten en ook daar was de groepsdruk te sterk om Chevignon en Chipie te dragen (in de lagere school daarna werden het 90's merken). Later op de Steinerschool, normaal gezien een alternatieve school, hadden toevallig in mijn klas en het jaar boven me ook de snobs het voor het zeggen, Calvin Klein-petjes enzo. Je droeg dit als je erbij wou horen. En de Millet-documentaire is imiddels al berucht in Vlaanderen.
Jongeren willen er gewoon bijhoren, is het niet met een hoofddoek dan is het met een Milletjas. Net daarom spreek ik me uit tegen het hoofddoekverbod. Een enkele die het z'n kinderen verplicht buiten beschouwing gehouden. Maar we leven niet in Afghanistan.

En een vrolijk noot: omdat Bert Lezy vandaag jarig is en z'n facebookprofiel vandaag onbeschikbaar is wens ik hem hier een happy birthday!

Geen opmerkingen:

vrijdag 18 september 2009

fucking amål

Fucking Amål staat helemaal met Engelse ondertiteling op Google Video. Hora! Hora! "Tada! Här är jag. Här är min nya tjej. Skulle ni kunna flytta på er? Vi ska gå och knulla!" (ik heb wel gemerkt dat het beeld en geluid niet helemaal synchroon verlopen)

Linkje omdat ik hem blijkbaar niet kan insluiten.


Geen opmerkingen:

goede leerkrachten, goede docenten mogen ook es wat

Goede leerkrachten, goede docenten blijven je eeuwig bij en kunnen soms een grote rol spelen in je studiekeuze en zelfvertrouwen. Natuurlijk heb ik net zoals iedereen m'n deel gehad van verbitterde te strenge leerkrachten maar laat ik op de goede focussen. Da's leuker.


De eerste nooit te vergeten leerkracht kreeg ik in het vierde leerjaar: mevrouw Serneels. Heel de klas droeg haar op handen. Zij was zowaar het type door en door toffe leerkracht die ook om wist te gaan met de meer onstuimige leerlingen. Later heb ik vernomen dat ze regentaat is gaan studeren en nu lees geeft in het middelbare. Wat een gemis is voor al die lagere schoolkinderen op de Dames.
In het zesde leerjaar kreeg ik weer een parel van een juffrouw: mevrouw Verlent. Afgezien van een paar anderen kon vrijwel iedereen goed met haar om en wonder boven wonder wist ze me te temmen tot een brave leerling die blij was met hoge cijfers. We kregen er dan ook veel voor terug: een tekenwedstrijd waarmee we een reis naar een pretpark wonnen, met een loopestafette vooraf. Ik zie haar ons nog aanmoedigen aan de zijlijn.
Afgezien van m'n excentrieke en bijzonder grappige leerkrachten Latijn (dat was nog voor ik de Steinerschool bezocht) had ik altijd wel 'iets' met m'n leerkrachten Nederlands in het middelbaar. De eerste was mevr Paeschuyzen-Symoens. Zij zat goed in het vlees en verzon de heerlijkste metaforen met voedsel als kernwoord. En daarnaast kon zij ons warm maken voor de pré-20e eeuwse jeugdliteratuur. Klasse dus. Ooit hebben we met z'n allen de Nederlandse versie van een Cats song gezongen tijdens de les. Haha.
Eenmaal op de Steinerschool was het de beurt aan Mevrouw Geerts om die inspirerende rol over te nemen. Mevrouw Geerts was een vrijwel saaie leerkracht Nederlands die de ondankbare taak had om de Klassieke en oude Germaanse literatuur over te brengen aan een bende ongeïnteresseerde pubers, maar zij had wel oog voor haar leerlingen. Ik denk dat zij de eerste leerkracht was die me zelfvertrouwen gaf in m'n intellectuele capaciteiten; ze vond m'n opstellen bijzonder. En om even buiten het vak Nederlands te stappen: de lessen Esthetica van mevrouw Wolfs waren zo boeiend dat ik in m'n vrije tijd geheel vrijwillig de wereld van de kunst en de klassieke muziek ging exploreren. Ik geloof dat zij ook diegene was die me het grote Barbarber-boek gaf: je leerkracht kent je als geen ander.
In het laatste jaar kregen we les van meneer Govaerts en over meneer Govaerts valt er zoveel te vertellen maar wat zeker is: hij was een fantàstische leerkracht Nederlands. Hij daagde ons intellectueel uit en als je er ontvankelijk voor was bracht hij je naar fenomenale hoogtes. Het type vrijdenker. Met een beschamend kleine groep geïnteresseerde leerlingen (we waren telkens met hetzelfde groepje van drie) bezochten we met hem en zijn vriendin moderne toneelstukken in Brussel en de Singel, dat deed hij dus gewoon in z'n vrije tijd.
Kers op de taart: in de laatste maanden van ons zesde jaar kregen we les van mevrouw Gruwez, zij behoorde tijdens haar studentenjaren tot de inner crowd van Herman De Conick. Nu was ik toenertijd sowieso al starstrucked een Germanist(e) voor me te hebben laat staan een die nog vriendschappelijk met Herman De Coninck mocht omgaan. Door haar ben ik Primo Levi gaan lezen, heb ik levendige herinneringen aan fragmenten van Brodsky. En en passant liet ze de schilderkunst passeren. Interdisciplinair les krijgen!


Op het unief kan ik gerust alle professoren van de vakgroep Nederlandse Taalkunde lof toezwaaien: Magda De Vos die syntaxis (zinsontleding) op de een of andere manier helder kon overbrengen. En zij kende je naam, ze kende gewoon je naam! Johan Taeldeman zag eruit als de kerstman en hij was ook de kerstman: strelend over z'n baard en dikke buik grappen vertellen om die zware materie toch wat luchtig te houden. En dan Johan De Caluwé, hij liet de kans niet onbenut om Antwerpenaren publiekelijk belachelijk te maken maar als ik dan als Antwerpenaar op het mondelinge examen verscheen was hij bijzonder aangenaam, menselijk en prees je uitdrukkelijk om je inzicht.
Binnen de vakgroep Nederlandse Letterkunde heb ik Anne Marie Musschoot al bewierookt en verder zijn daar Yves 't Sjoen en Werner Waterschoot die er telkens weer een vrolijke toon inbrachten. Yves 't Sjoen had de mooiste stem van Gent en omstreken (was ook een vriendelijk man) en Werner Waterschoot had humor. Ik bedoel maar, Van de Vos Reynaerde is al humor en als je prof dan ook nog een lolbroek blijkt te zijn plas je gewoon in je broek.
Van de vakgroep Scandinavistiek en Noord-Europakunde herinner ik me de lieftallige secretaresses, de schattige ondanks alles Zweedse Bodil Sommers en de immer vrolijke Zweedse gastdocente Anna-Lena Hållner nog. De secretaresses zagen, ondanks het nodige gestress, veel door de vingers. Bodil bracht het 'niet echt proper zijn' naar een andere dimensie, maar lachen kon zij als de beste. En Anna-Lena was zo opgewekt en zo boeiend toen ze ons het overzicht van de moderne Zweedse (jeugd)literatuur gaf. Sindsdien weet ik: Zweden zijn leuk!
De vakgroep Algemene Taalwetenschap bestond slechts uit een prof en twee assistenten en gelukkig maar voor ons waren ze alledrie one of a kind. Klaas Willems had een bijzonder droge humor: we lachten ons gewoon krom tijdens de lessen over de transformationele generatieve grammatica van Chomsky, ja, dat kan dus. Jeroen Van Pottelberghe was een schattige nerd (sorry, Jeroen) die stond te zweten om ons de dialogen van Plato en het Darwinisme toegepast op de taalkunde uit te leggen en dankzij Eline (ik weet haar achternaam niet meer) leerden we dankzij de opgelegde mondelinge presentaties veel bij over de taal in Lord of the Rings, het Esperanto en de gebarentaal. Iets waarover je toch niet elke dag leest, zoals je evenmin elke dag een boek openslaat over de transformationele generatieve grammatica.
Buiten m'n vakgroepen liepen er ook nog een paar onvergetelijken rond: Walter Prevenier bij wie het algemene vak Historische Kritiek ondanks een vrijdagochtend zo bomvol studenten zat dat we een keer zelfs op het podium achter de man plaats moesten nemen. Johan Braeckman die het eveneens algemene vak Overzicht van de Wijsbegeerte gaf, zelden zo'n arrogante professor gekend: met een ongekende humor maakte hij alle pseudowetenschappen met de grond gelijk, boeiende vent. Professor Van Schoor bij wie ik de keuzevakken Moderne Mediale Kunsten (videoart, fotografie en film) en Filmgeschiedenis volgde. Tijdens het mondelinge examen was hij zo enthousiast en zo boeiend dat we ver buiten de cursus gingen. En dan Luc De Grauwe, ik denk wel de meest excentrieke professor binnen toenertijd de Germaanse. Een bijzonder lieve, buitengewoon intelligente man die je er weer aan herinnert waarom er karikaturen over professoren bestaan.
Ik geloof dat al die leerkrachten en docenten mij op intellectueel gebied nog het meest hebben gevormd. Blame it on them, u hebt alle namen.

Geen opmerkingen:

donderdag 17 september 2009

als u niet van literatuur houdt


Zuiderzinnen zoekt nog vrijwilligers dus als u zich, zoals vanzelfsprekend altijd, geroepen voelt om mee te werken hier klikken.

Voilà, een nieuwe dag, een nieuwe zonneschijn (natuurlijk niet helemaal maar ik wens daar niet verder op in te gaan, het zou ons te ver leiden). Nu Zuiderzinnen bijna aanbreekt voel ik me best wel literair openbloeien. Ofschoon u misschien wel weet dat literatuur een niet verwaarloosbaar deel uitmaakte van m'n studie weet u wellicht niet dat literatuur ook een belangrijk deel van m'n jeugd uitmaakte. Ik las graag en net daarom ging ik taal- en letterkunde studeren, net als zovelen die met die ondoordachte motivatie aan die studie begonnen werd het een koude douche, en evolueerde ik meer richting taalkunde.
Ik ben waarschijnlijk de antireclame voor een studie taal-en letterkunde: ik was een boekenwurm toen ik eraan begon en nadien heeft het me jaren gekost om weer plezier te krijgen in het lezen, tot op de dag van vandaag worstel ik ermee. Er zijn weinig dingen die ik meer irritant vind dan een boek kapot te moeten analyseren. Ik heb niks tegen een gezellige reflectie en een onderhoudende analyse maar je moet daar ook niet te ver in gaan. Toen ik sommige analyses onder ogen kreeg kon ik m'n lach amper inhouden, waar halen ze het vandaan? Dit is gewoon belachelijk. En dan zie je dat zij net gewaardeerd worden wegens diepzinnig. Het is zelfs zo geweest dat we in de fossiele kandidaturen analyses door studenten gemaakt uit het hoofd moesten leren. Dat was bij een bepaalde prof die ik liever vergeet. Gelul vond ik dat allemaal, geef mij dan maar de hardere taalkunde.


Maar er was wel een prof in de vakgroep Nederlandse Letterkunde, Anne Marie Musschoot, toen het hoofd van de vakgroep (ik heb vernomen dat zij inmiddels met pensioen is) die me bij wijlen weer met plezier voor de literatuur deed vallen. Mondelinge examens bij haar waren verhelderend, zij had zo'n open blik op literatuur, haar studenten, literaire interpretaties, ik vond haar gewéldig. Al van het eerste college Algemene Literatuurwetenschap (een vak waar ik veel aan had) voelde je aan dat zij een bijzondere interessante heldere vrouw was. Jammer voor de huidige studenten taal-en letterkunde dat ze nu met emeritaat is, zij was zeer geliefd bij haar studenten.
En nu dus Zuiderzinnen. Het zal je misschien niet verbazen dat ik als geletterde tiener literaire festivals afstruinde en literaire tournees bijwoonde zoals Geletterde Mensen. Ik kreeg een appelflauwte als Tom Lanoye aan de overkant van de straat liep ofzo, bij wijze van spreken. Iedereen kiest zijn idolen. In m'n voorlaatste middelbaar had ik het ambitieuze plan opgevat om een spreekbeurt te geven over de literatuur na de Vijftigers, dus vanaf de jaren '60: Barbarber, de Neoromantiek, de Maximalen, en dies meer. Het was tamelijk veel. Ondanks het feit dat ik daar, wegens interesse, een heel lange voorbereiding aan had ging ik totaal de mist in, het was gewoon te veel. Een kwestie van onderschatting, niet van gebrek aan inzet. Als troost kreeg ik op de allerlaatste schooldag in het zesde middelbaar een boek met alle teksten van Barbarber: J. Bernlef, G. Brands, K. Schippers,... . O, wat hou ik van K. Schippers.

Geen opmerkingen:

woensdag 16 september 2009

Kanye, Taylor and Beyoncé

Oproer in showbizzland! Niet dat het zo belangrijk en wereldschokkend is maar tijdens de MTV VMA had Kanye West het aangedurfd om (met alcohol in het lijf) Taylor Swifts moment van vreugde te verpesten door tijdens haar acceptance speech het podium op te stormen en er fijntjes op te wijzen dat niet zij maar Beyoncé de beste vrouwelijke video heeft gemaakt. En niet alleen van het jaar maar "one of the best videos of all time", "one of the best videos of all time!" herhaalde hij het nog es. Daarna verliet hij het podium en Taylor liet haar acceptance speech maar voor wat het was. Na dit voorval viel heel de wereld over Kanye, tenminste de mensen die het belangrijk vonden om daar hun Tweet over te tweeten op Twitter. Of zij die zelfs de moeite namen om zichzelf te filmen en die video dan mét hun mening op YouTube achterlieten. Ik wil niet weten hoeveel video's daarover te vinden zijn op YouTube, ik bedoel maar, zo belangrijk is dat toch allemaal niet dat je jezelf moet liggen filmen?


Kanye West is een enfant terrible. Een getalenteerd enfant terrible dat het gewoon zegt zoals hij het vindt en vaak (niet altijd) moet ik hem nog gelijk geven ook. Net daarom zou ik hem niet kunnen afvallen, al geef ik wel toe dat hij wat meer rekening moet houden met andere mensen; andere mensen hebben namelijk gevoelens en het heeft geen zin om anderen brutaal tegen de borst te stuiten want zo wordt je boodschap toch vergeten. En een nieuwelingetje dat een eerste prijsje wint laat je beter genieten van het eerste gloriemomentje. Ik kan me ook nog goed herinneren dat ik als zesjarige m'n eerste beker voor een playbackshow won (ja, ja, dat is wat Katie graag deed), dat moment vergeet je noooit. Daarna werd het oké, what-ever, maar de eerste keer is een glorieuze overwinning: you just beat the world.
MTV VMA is een farce, in het verleden, toen ik nog de moeite nam het op te nemen, hebben al twijfelachtige artiesten gewonnen in categorieën waarin ze helemaal niet thuishoorden dus ik begrijp ergens niet waarom Kanye West zich zo druk maakte, geniet gewoon van de show en hecht er gewoon geen waarde aan.
En nu de vraag of Taylor Swift terecht heeft gewonnen van Beyoncé. Laat ik het zo stellen, bij de video van Taylor Swift val ik in slaap, met alle respect voor Taylor Swift maar zo niks nieuws onder de zon. En nu over Beyoncé's clip: toen ik hem voor het eerst zag was ik er zo enthousiast over dat ik hem een dag erna bewerkt heb. Ik bewerk doorgaans alleen maar dingen die ik echt heel leuk vind. Met alle respect voor Beyoncé.


Geen opmerkingen:

dinsdag 15 september 2009

mtv vma 2009 Michael Jackson tribute ft Janet Jackson

Geen opmerkingen:

nobody puts baby in a corner

Geen opmerkingen:

maandag 14 september 2009

funny youtube

Leuke jolige broekverscheurende video's (and be sure you watch the drummer in the last video), op youtube kan er gelachen worden, de lach is slechts een muisklik weg, klik als u durft te lachen, is this a cheesy picture you're shooting or are you just happy to see this?:




En dan de onvermijdelijke parodie:



Geen opmerkingen:

zaterdag 12 september 2009

cult movies

Laat ik es een item over cult movies schrijven, de interessante (veelal onterechte onbelichte) ondergrond van de cinema.

Ik kan niet precies zeggen wat iets tot een cultfilm maakt. Het moet natuurlijk wel een cultfollowing hebben: een bende fanatieke fans die de film haast kunnen citeren, maar verder is cult een nogal vaag begrip. Ik ga ze dus maar proberen onder te verdelen.

klasse cult 1: the classic too bad to be true movies:

De naam zegt het eigenlijk zelf al: gewoon heel heel heel slechte films die Costa! als een Citizen Kane doen lijken. Er is werkelijk niks in deze films dat je niet hilarisch slecht kan noemen: de dialogen, de acteurs, het scenario, de geloofwaardigheid, ... Werkelijk alles rommelt. Ed Wood is zowat de bekendste regisseur binnen het genre (Tim Burton maakte een hele mooie film over hem met een prachtige rol van Johnny Depp als Ed Wood) en zijn films zijn nog goed te bekijken ook. Dit in tegenstelling tot de allerslechtste film allertijden, Manos: The Hands of Fate. Ik heb hem liggen maar hij is zo saai dat een minuut wel een uur lijkt. Ook de titels kunnen voor onbedoelde lachsalvo's zorgen.
Classics: Glen or Glenda, Plan 9 from Outer Space, Santa Claus Conquers the Martians, Manos: the Hands of Fate, The Incredibly Strange Creatures Who Stopped Living and Became Mixed-Up Zombies, ook de Turkse Stars Wars is de moeite.


klasse cult 2: Trash Movies:

Bad taste movies, films die de morele, esthetische grenzen ver overschrijden en de burgerlijke waardes compleet onderuit halen, kortom: gewoon de hele slechte smaak cultiveren. Voor Peter Jackson helemaal acceptabel met Lord of the Rings ging maakte hij Meet The Feebles, een hilarisch voorbeeld van bad taste. Maar de master himself is natuurlijk John Waters, Pink Flamingos (wat hij zelf omschreef als 'an excercise in poor taste') is zowat de smerigste film die ik ooit gezien heb (als ik Cannibal Holocaust niet meereken, maar dat was niet echt om te lachen). Andy Warhol zou ook vooral Trash films hebben gemaakt, ik heb altijd heel erg van Andy Warhol gehouden.


klasse cult 3: the 'hello?' bizar movies

Het zogenaamde type film 'waarvoor je moet zijn'. De dialogen, de karakters, het verhaal is zo bizar, zo apart dat vele mensen gewoon zullen afhaken en het een bende gekken bij elkaar zullen noemen. Ik denk dan aan de bekendste voorbeelden: The Rocky Horror Picture Show en Little Shop of Horrors. Films die gewoon zalig lekker over the top gaan. Doe eens gek, dans op een banaan op de tafel op de stoel.


klasse cult 4: too violent too be true movies

horror B-movies, bepaalde Japanse films en low budget underground movies waarin koppen expliciet worden afgehakt, tenen worden uitgerukt, mensen voor de camera aan stukken worden gescheurd. Het eerder vernoemde Cannibal Hollocaust past daar helemaal in of de infamous Ilsa-reeks (o.a. Ilsa, Harem Keeper of the Oil Sheiks, een reeks die tegelijkertijd ook too bad en complete trash is).

(begrijpelijkerwijze geen voorbeeld in dit geval)

klasse cult 5: the cultural movies

De zogenaamde hardcore cinefiele verantwoorde films met veelal een filosofische, literaire inslag. De bekendste film (die steevast als een cult movie wordt genoemd) is Blade Runner. Blade Runner is een film die ergens in m'n top 10 beste films ooit gezien staat en ik dacht dat hij toch wel vrij toegankelijk was tot ik hem enkele jaren geleden aan een groep jongeren liet zien (van 16 tot 18 jaar, zelf was ik 19 toen ik hem voor het eerst te zien kreeg) en slechts een van al die jongeren vond hem goed. Dus ja. Verder is Peter Greenaway ook een goed voorbeeld van een high (soms zelfs helemaal ontoegankelijke) culture regisseur. The Pillow Book is wel een aanrader.


En dat dekt zo ongeveer de lading, vermoed ik. Tja, je hebt natuurlijk ook wel mensen die elke niet-Hollywoodiaanse, Arthouse, zwart/wit, Lynch, Cronenberg, Solondz en dies meer-film al als cult beschouwen, maar ik bedoel dus wat werkelijk voor cult mag doorgaan. Of wacht es even, na nadere inspectie worden volgens Wikipedia net die regisseurs ook tot cult gerekend. Laat ik m'n eigen visie hier dan maar cultiveren.
Geen opmerkingen:

even onbelangrijk doen

Waarom is het lettertype op Google om in te voeren veranderd? Ik zag het daarvoor ook gebeuren in de personal mail op facebook: te grote letters die alsmaar opnieuw verschijnen en mijn scherm ontsieren. Is het omdat, even onrespectvol doen, er nu meerdere senioren op het net zitten? En het klopt niet eens: de andere lettertypes zijn klein as ever, dus hoe gaan ze dat uitleggen? Weet wat je schrijft maar niet wat je leest? Efficiënt, goed over nagedacht.
En dan surf ik nog met Safari waarbij het lettertype sowieso al wat kleiner uitvalt, voorlopig heb ik het nog niet met Firefox gezien, en da's maar goed ook, vermoed ik. Don't attack me, ridiculous big letters. I sit here to write in peace!
Geen opmerkingen:

vrijdag 11 september 2009

Shannen Brenda Prue Doherty

Wat ik even kort geleden schreef klopt: ik weet veel te veel over Shannen Doherty. Ik volg haar carrière al een tijdje op het internet en vind haar een zwaar ondergewaardeerde actrice. Als je Heathers hebt gezien weet je waarover ik schrijf. In het charmante BH 90210 was ze (afgezien van Hillary 'zij die oscars kan uitpoepen' Swank) de beste van de cast. Okay, in Charmed was ze niet echt overtuigend maar was Charmed, excuseert u mij Charmedpeople, een goede serie?
Niettegenstaande het feit dat ze een van de meest private bekendheden is, spreekt haar privéleven van alle sterren nog het meest tot de verbeelding. Forget Paris Hilton, forget Lindsay Lohan: Shannen zorgde voor gebroken huwelijken, had een omgangsverbod opgelopen na een gewelddadig kortstondig huwelijk, moest anger management class volgen na een ander incident, had een compleet huurhuis vernield, maar als je haar in talkshows ziet zitten lijkt ze een goedgemutst sociaal klein frêle poppetje dat geen vlieg kwaad kan doen. Tot je haar op Acces Hollywood in volle actie ordinair ziet razen en moet tegengehouden worden tegen zichzelf. Op haar verjaardag. Denk Eline (uit Fucking Åmal) dronken in een slechte bui op speed. Daarnaast had ze een blitzhuwelijk met, misschien wel the worst choice na Tommy Lee, Rick Salomon. Ja, hij die een sextape uitbracht met Paris Hilton en even zich de echtgenoot mocht noemen van Pamela Anderson, ook inmiddels berucht om haar slechte intuïtie voor mannen.
Maar Shannen is nu kalmer geworden. En ze blijft ervoor gaan: ze heeft de 'I hate Brenda' (een laffe openbare nieuwsletter die zich vooral persoonlijk tegen Shannen Doherty richtte) nineties met opgeheven hoofd doorstaan, twee hitseries op haar naam staan, in een veelbekeken comeback als een volwassen Brenda Walsh gespeeld in de nieuwe 90210-serie (ik heb ook gekeken want ik wou ook Brenda Walsh weer zien),... En als Kevin 'Clerks' Smith van je houdt dan mag je er best zijn.

Nog een anekdote over haar:

Shannen is diepgelovig maar redelijk en tegen elk misbruik ervan. Toen ze als middelbare straight A scholier een schooldans wilde organiseren ging de directie niet akkoord omdat het tegen het geloof zou indruisen. Moet je net tegen Shannen zeggen. Ze nam een bijbel uit de kast van de directie, zocht zich een bijbelse passage uit waarin men vrolijk danste, las die plechtig voor waarna ze de bijbel op het bureau van de directie wierp met de gevleugelde woorden: "So what the f*ck is wrong with you?".

Geen opmerkingen:

donderdag 10 september 2009

vrouwen en hun figuur

De vrouw wordt opgemeten en gewogen en ik doe daar vrolijk aan mee. Meten dan, de weegschaal is taboe. Normaal gezien meet ik rond de 79 (miezerig)- 60-90 maar onlangs mat ik me na een langdurige meetpauze en het was 82 (is al beter)-63 (watskeburt?)-92. Ondanks het feit dat ik niet meer ben gaan eten, ik zou zelfs durven zeggen minder snoep, ben ik dus toch aan het uitdeinen. Het is waar dat je rond je dertigste uitzet, tenzij je Courteney Cox heet (ik ben net naar Friends aan het kijken, zelfs de honderdste herhaling bekijk ik opnieuw. En da's straf als je weet dat ik alles op dvd heb en dat ook elke dag opnieuw weer bekijk). Ik ben dus aan het uitdeinen.
Alleen m'n ledematen niet echt, ik heb slanke tot dunne ledematen: ik ben het meisje zonder kuiten en over m'n armen zei een relatie dat ze het lelijkste feature van me zijn en da's een statement als je weet dat m'n tenen net afgehakte worstjes lijken. Iedereen weet dat ik Angelina Jolie een bijzonder knappe vrouw vind maar haar armen zijn echt wel dun. En ik heb Angelina Jolie armen, als ze niet nog dunner zijn. Ergens las ik online, omdat ik altijd online ben, dat je het zwaarste wordt in je kortste gebied. Ondanks m'n kleine lengte heb ik een beenlengte die verhoudingsgewijs iets meer dan 5% boven de gemiddelde vrouw zit (ook gemeten en berekend, ik doe het maar toch) dus heb ik een korte romp. Short waisted. Zonder cijferwerk: als je elleboog op je heupen of lager reikt ben je short waisted. Ik hou wel van short waisted mensen omdat ik er zelf een ben: Angelina Jolie, Georgina Verbaan zijn heel short waisted, Kylie Minogue, Shannen Doherty en ik zijn doornsee short waisted. Het nadeel van een korte romp is dat de kraag van sommige truitjes, jasjes een meter boven m'n hoofd reiken. Zelfs de verkoopsters zeggen me dan dat ik dat absoluut niet mag kopen. Meestal luister ik tenzij ik het echt heel mooi vind. Dan loop ik maar wat belachelijk over straat.
Een korte romp dus en daar word ik dus het zwaarst. Ik kan me niet herinneren ooit geen buikje te hebben gehad. Oh ja, toen ik 38 kilo woog. Een vriendin van me is net omgekeerd, die heeft verhoudingsgewijs iets kortere benen en ze kan eten wat ze wil, een buikje komt er maar niet. Het zelfs zo dat haar romp zo dun is dat op een video, waarop je alleen ons dansende bovenlijf kan zien, ik wel een tientonner lijk naast haar. Verder is het een leuke video tot het moment dat ik m'n armen uitstrek en je denkt: leuke meid die daar, alleen wie is die aap ernaast?


Toch ben ik geen appel en aan m'n maten te zien eerder een peer. Maar geen echte peer want er loopt een loodrechte lijn van m'n schouders naar m'n heupen en ik heb nog altijd niet de benen van Hilary Clinton (verder niks anders dan respect voor Hilary Clinton). Voor een zandloper mis ik dan teveel in de bustestreek dus heb ik besloten dat ik nergens inpas. Ik heb wel een echt typisch Oost Afrikaans figuur, iedereen denkt dat ik van Ethiopië ben (als je Brazilië, Suriname, Indië en zelfs Pakistan niet meerekent. Verbaasd zijn ze dan als ze horen dat het niet zo is want ze kennen altijd wel iemand van die streek die helemaal op mij lijkt. Ook werd ik door echte Afrikaanse meisjes buitengesloten omdat ze dachten dat ik gemengd ben. Toen ik dat ontkende reageerden ze van "En toch is het waar!". Het allerstrafste was toen ik klein was iemand "Chinees!" naar me riep en vele jaren later dacht iemand dat ik van Oost Azië ben. Sommige mensen denken gewoon nooit na maar dat komt vooral door m'n ogen kreeg ik erna te horen). Ik ben dus niet van Ethiopië maar ik zou van mezelf ook denken dat ik van Ethiopië ben. En het is altijd m'n neus die voor verwarring zorgt omdat iedereen denkt dat negers platneuzen hebben. Toch vind ik het grappig als ik naar de nachtwinkel ga en die Indiërs extra vriendelijk doen omdat ze denken dat ik ook van Indië kom.

Geen opmerkingen: