alweer een serie

En ik blijf maar doorleuteren over series. De nieuwste ontdekking van de week heet My So-Called Life. Weet ik veel waar het te volgen is maar ik heb het hele eerste seizoen (het is cult omdat het goed en weinig bekend is), langer mocht het niet duren, op m'n macboogie staan.

Het is Amerikaans en tegelijkertijd ook helemaal niet: geen overbodige sentimenten, geen jaloersmakende mooie en net iets te slanke mensen maar wel twintigers in de rol van tieners (maar het is nooit verkeerd om naar Jared Leto te kijken. Wist u dat Jared en ik dezelfde verjaardagdatum delen? Jippie!). Buiten tussen de haakjes genoemde Jared is dus niemand ongeloofwaardig mooi: Claire Danes in een pre Romeo and Juliette-fase (geen enkele meid was blij toen zij Leonardo DiCaprio kuste, het was een film maar toch) en buiten Jared allemaal onbekende maar goed uitgekozen acteurs.

Waar gaat het over? Realisme: overspel, opgroeiende puberzorgen, gayisme en meer. Waarschijnlijk kreeg de serie geen tweede seizoen omdat het net iets te echt is. Amerikanen willen dromen als de televisie opstaat (sorry voor het cliché). Jammer. Natuurlijk kan niets meer Gossip Girl verslaan maar My So-Called Life is het waard om bekeken te worden. Al was het maar om de ogen van Jared Leto. Zucht. Jared.