Een vooravondje zappen. Je blijft even hangen, previews van wat er vanavond op de zender is: een divan met daarop een aantal gezichten die drie weken geleden ook al op die sofa zaten. Samen met een gast die er gisteren ook al bij was. Hij heeft niets wezenlijks te vertellen maar hij kan wel leuk doen alsof en daarbij lacht hij vrolijk mee in harmonie. Want de honderdeneerste variatie op de uitbundige lach zal het weldenkend Vlaanderenland horen! De: “Haha Haha!”-programma’s. Niets dan lachen.
De bijdrage van de bijzondere intelligente gast van de avond die normaliter iets wezenlijks te melden heeft wordt herleid tot een aantal anekdotes, want het moet om te lachen zijn. Ja, “Haha Haha!” Misschien voor morgen alle gasten van vandaag allemaal opnieuw in de show? “Haha. Haha!” Wat hebben we het toch gezellig in je beeldbuis. “Hé Dirk.” “Ja, Pascale?”. “Haha, Haha!” Dit is “Haha. Haha!” de zogenaamde “Haha.Haha!”betere “Haha. Haha!” televisie “Haha.Haha!”. “Haha.Haha!” Niets dan lachen.
Buiten woeden er oorlogen, worden weerloze kleuters neergestoken en wat doe ik? Ik schrijf over boysbands. Ja. Destijds, jaren geleden, baalde ik omdat Elle enkel schreef over gegeerde front rowzitjes, Anna Wintour terwijl de oorlog in Irak op het punt stond door te breken. Misselijk vond ik dat. Gewetensloos zelfs. Net om die reden ben ik gestopt met Elle te kopen en heb ik m’n ambities als modejournaliste opzij gezet. Die reden dus waar ik me nu zelf schuldig aan maak: triviaal en banaal doen in zware tijden.
Actualiteit. Je kan je kont niet keren of je hoort wel slecht nieuws. Het doet me wat, àlles, àlles wat ik hoor, lees vind ik gewoon v.e.r.s.c.h.r.i.k.k.e.l.i.j.k. en juist daarom: mag het even? Mag mijn blog een rustpunt zijn in deze crisistijden? Waar trivialiteit hoogtij viert en we ons nog even de illusie kunnen maken dat we ons kwaad mogen maken over onbelangrijke zaken. ‘Ik ben het zat, kom we gaan Katie Morosky’
Even pauzeren van de wereld. Straks springen we weer in het onrecht.
Immuun was ik voor de Clouseaumania, immuun was ik voor de New Kids on the Blockrage,… Vond het vreemd dat meiden zo konden opgaan in een bandlid, die ze niet eens persoonlijk kenden, die vaak o zo veraf was. Tja, dat was niets anders dan idioot aanstellerij meende ik, ongeveer tien jaren oud toen. Tot ik iets over twaalf jaren oud de Joepie (hehe) opensloeg en hen zag staan: Take That. Ik was meteen fan. Ik was fan zonder ze ook maar een noot te hebben horen zingen. Die leuke kopjes deden al het werk voor mijn Nieuwe Bezetenheid, dat meer bepaald Robbie Williams heette.
Ik was fan van een boysband die nog niet was doorgebroken in eigen land, Engeland. Ongeduldig wachtte ik op het grote moment dat ze hun eerste hit te pakken zouden hebben want dan zou ik een clip te zien krijgen en, niet onbelangrijk, eindelijk hun muziek horen. En dat moment kwam al snel. Could it be magic.
De song vond ik vrij teleurstellend en later ook de volledige CD maar desondanks bleef ik een grote fan. Om Robbie. Ja, ik was een ware tienerfan: had een fotomap, een video en een paar vriendinnen die m’n Take That-passie deelden. M’n leven bestond voor een groot stuk uit Robbie Williams.
En dat heeft zo’n dik jaar geduurd. Kort nadat ze hun grote doorbraak in België beleefden en een paar maanden voor hun concert in Vorst Nationaal ben ik afgehaakt. Sloeg de Grungeweg in, al bleef ik wel een boon voor Robbie behouden.
Inmiddels is Robbie Williams allang mijn Robbie niet meer. Dat heeft te maken met ouder worden enzo, van onze beide kanten. Maar die Robbie van weleer die koester ik nog. Dat haar, die ogen, die moves,…
En nu mag iedereen op z’n hoofd gaan staan en keihard ‘Beuh!’ roepen maar die Robbie vind ik nog steeds sexy. Vandaar heb ik bij uitbreiding een video gemaakt met een ode aan de populaire boysbands. Want ook al stelt hun muziek niet zoveel voor, lekker zijn ze wel.
Just brilliant! Tony Award winner Broadway musical Avenue Q:
KATE Finally, I get to teach a whole lesson all by myself. And I'm going to teach something relevant, something modern. The internet! The internet is really really great TREKKIE MONSTER For porn KATE I've got a fast connection so i don't have to wait TREKKIE For porn KATE Huh? There's always some new site, TREKKIE For porn! I browse all day and night TREKKIE For porn! KATE It's like i'm surfing at the speed of light TREKKIE For porn! KATE Trekkie!
TREKKIE The internet is for porn KATE Trekkie! TREKKIE The internet is for porn, KATE What are you doing!? TREKKIE Why you think the net was born? Porn porn porn
KATE Treeekkie! TREKKIE Oh hello kate monster KATE You are ruining my song TREKKIE Oh me sorry, me no mean to KATE Well if you would'nt mind please being quiet for a minute so i can finish? TREKKIE Me no talkie KATE Good
I'm glad we have this new technology TREKKIE For porn KATE Which gives us untold opportunity TREKKIE For por-oops, sorry KATE Right from you own desktop TREKKIE For --- KATE You can research browse and shop Until you've had enough and your ready to stop TREKKIE FOR PORN!!
Trekkie! TREKKIE The internet is for porn! KATE Noooo TREKKIE The internet if for porn! KATE Trekkie TREKKIE Me up all night honking me horn to porn, porn, porn!
KATE That's gross you're a pervert TREKKIE Ah, sticks and stones Kate monster KATE NO really, you're a pervert Normal people don't sit at home and look At porn on the internet TREKKIE Ohhhh? KATE What?! TREKKIE You have no idea Ready normal people?
NORMAL PEOPLE Ready--- ready ----ready
TREKKIE Let me hear it!
TREKKIE AND GUYS The internet is for porn! PRINCETON Sorry kate TREKKIE AND GUYS The internet is for porn! PRINCETON I masturbate! TREKKIE AND GUYS All these guys unzip their flies For porn, porn, porn!
KATE The internet is not for porn!!
TREKKIE AND GUYS PORN!, PORN, P---
KATE HOLD ON A SECOND!
Now i know for a fact that you, Rob, check your portfolio and trade stocks online
ROB That's correct.
KATE And Brian, you buy things on Amazon.com
BRIAN Sure!
KATE And Gary, you keep selling your possesions on Ebay GARY Yes I do!
KATE And Princeton, you sent me that sweet online birthday card
PRINCETON True!
TREKKIE Oh, but Kate- What you think he do . . .after? hmm?
PRINCETON . .yeah
KATE EEEWWWWW! TREKKIE AND GUYS The internet is for porn! KATE Gross! TREKKIE AND GUYS The internet is for porn! KATE I hate porn TREKKIE AND GUYS Grab your dick and double click KATE I hate you men! TREKKIE AND GUYS For porn, porn, porn! (harmonizing) porn, porn, porn, porn KATE I"m leaving! TREKKIE AND GUYS Porn, porn, porn, porn porn, porn, porn, porn KATE I hate the internet! TREKKIE AND GUYS Porn, porn, porn, porn
TREKKIE The internet is for TREKKIE AND SOME The internet is for
Voor diegenen die dit leuk vinden: ik heb in november ongeveer 7 reeksen gepost maar was daar om een onverklaarbare reden mee gestopt. In de november sectie meer dus.
Ik merk dat ook op Facebook het Gaza-/Israëldebat in alle hevigheid woedt. Aanvankelijk had ik ervoor gekozen om daarin geen enkel standpunt te nemen door me bij geen enkele groep aan te sluiten, tenzij de algeme vredesgroepen. Dit deed ik om niemand voor de borst stuiten: ik heb mensen van verschillendende religieuze strekkingen tussen m'n vrienden staan en wou niemand kwetsen. Dus bleef ik maar op de oppervlakte. Laf vond ik dit van mezelf, tot voor kort.
Vandaag heb ik me gerealiseerd dat modder gooien van de ene partij naar de andere partij niets oplost. Het wordt er alleen nog maar erger op. We weten allemaal hoe WOII is begonnen... Duitsland die de schuld van de gehele WOI in de nek kreeg en klein maar wrokkig achterbleef. Of je nu de Palestijnen klein wil krijgen of Israël... Het blijft unfair. Daarom de enige manier is vrede. En vrede is een aanvaardbare rechtvaardige oplossing voor beide kanten: samenwerking. In harmonie naast elkaar leven, in harmonie door elkaar leven, op, onder, maakt niet uit als het maar een harmonieuze samen-leving is. Ik weet dat er aan beide kanten onnodig veel tranen en bloed is gevloeid en dat is gewoon een verschrikkelijk menselijk drama. Maar om niet nog meer tranen en bloed te laten vloeien: peace. Werk samen aan een oplossing. You both deserve it!
Ooit al een toneelstuk gezien waarvan je zou willen dat het nooit eindigde? Overkomt mij zelden. Op een hand te tellen: Bernadetje van Victoria, De Shakesperiaanse Romeinse Tragedies van de Toneelgroep Amsterdam,... en gisterenavond overkwam het me weer: Date Me! door Salomee Speelt (een toneelgezelschap waarvan Noemie Schlosser de drijvende kracht is).
Een Sex And the Citygewijze voorstelling vol memorabele dialogen, one-liners en 'real-life-mislukte-date-verhalen. Zo herkenbaar, zo hilarisch en zo goed gespeeld door Noemie Schlosser (Naomi de tacky nuchtere vriendin), Sura Dohnke (Sara, de onverbetelijke naïeve nymphomane) en Axel Daeseleire (de DJ schoonbroer en onverbetelijke asshole). Art imitates life (en ja, da's in het engels geschreven. Waarom? Omdat ik het kan! :-) )
Ik denkt dat zowel u als ik het gevoel van tijd tot tijden bekruipt liever op een eilandje te zitten ver weg van alle verplichtingen die ons dagdagelijkse leven hier van tijd tot tijden beklemt. Of je nou veel geld hebt of weinig, koning bent of dienstknecht... Iedereen wil wel es zorgeloos kunnen leven. Vanaf dat je geboren wordt krijg je verplichtingen mee ... en zorgen ... al mag men al bij al blij zijn met zijn of haar eigen geboorte. Stel je voor dat je die vreugdevolle momenten in het Eftelingpark zou moeten missen ... En andere. Ondertussen weet ik wel dat je het jezelf makkelijker kan maken: gewoon gaan voor die banaan ... alleen soms zit je jezelf soms zo in de weg. Je wil wel maar je kan even niet. Omdat je gewoon jezelf bent.
Sinds jaren ben ik gefascineerd door de rijke Amerikaanse families, de oudgeldfamilies. We kennen allemaal Paris Hilton van de Hiltondynastie, wel, dat soort oudgeldfamilie alleen, Paris is een heel slecht voorbeeld omdat ze zich tegen alle regels in als nouveau riche gedraagt. Not done.
Hier schrijf ik enkele kenmerken op:
-Boven alles zijn ze socialites. Wat dat betekent? In Amerika heb je zoiets als een social list waar iedereen in staat die iets voorstelt. Sta je in de social list dan mag je binnen in bepaalde clubs, feestjes waar de doorsnee burger uren voor in lijn moet staan om vervolgens buitengewezen te worden. De hoofdactiviteit van socialites zonder baan is charity, benefietetentjes enzo. Carrie en haar vrienden uit Sex & The City zijn socialites.
- East Coast gericht. De Amerikaanse East Coast is het wallhala van het oudgeld. En met East Coast bedoel ik: Connecticut (een van de rijkste staten, zoniet de rijkste van de VS), Massachusetts, New Jersey (ook zo'n rijke staat) en de steden Philladelphia, New York City (vnl Manhattan) en de gebieden rond New York City: Long Island (met de Hamptons) en Westchester County.
De Amerikaanse West Coast (California en met name LA dan) is eerder voor de nouveau riche. West Coast is protserig in vergelijking met de East Coast. Praten over geld is taboe.
-Ivy Leage en de juiste scholen: Oudgeldkinderen kennen elkaar en niet alleen omwille van de benefietetentjes, ook de schoolbanken hebben ze met elkaar gedeeld. Dat gaat van the Daltons in Manhattan tot een chique boarding school in Connecticut of zelfs Zwitserland om dan later met z'n allen samen naar Yale, Harvard, Princeton,... te trekken waar ze makkelijker binnen raken omdat ze het geld en de juiste contacten hebben.
-Summeren: "Waar summer jij?" is een gebruikelijke vraag in het oudgeld milieu. Net zoals bij ons de rijken hun vakantie in Knokke doorbrengen hebben de oudgeldfamilies ergens een enorm landhuis staan alwaar ze gaan summeren. Typische plekken om te summeren zijn The Hamptons (Long Island), Martha's Vinyeard (Massachusetts) en Florida. Winteren doen ze natuurlijk op de skipiste van Aspen (Colorado) of St Moritz (Zwitserland).
-Debutante Ball: een keer per jaar komen alle huwbare meisjes uit de upperclass op een (benefiet)bal met de bedoeling daar de juiste echtgenoot te leren kennen. Zo blijft het geld netjes binnen de familie.
-Sport: oudgeld zal je niet zo snel professioneel voetbal zien spelen. Oudgeld doet aan hockey, paardrijden, tennis, zeilen, schermen en natuurlijk golf ... als het maar duur en exclusief is. Voetbal is voor het plezier en niet om je bij een club aan te sluiten.
Het oudgeldmilieu is voornamelijk heel erg gesloten, daar kom je niet zomaar in. Wil je er toch binnen geraken dan moet je naast de juiste etiquette, gebruiken, zeker de juiste mensen kennen ... en dan nog. Jamie Johnson, erfgename van het Johnson & Johnson fortuin maakte een documentaire over het leven van zijn milieu, die van de ultrarijke families, Born Rich, en dat kostte hem een paar vrienden. Over het fortuin wordt niet gepraat.
Enkele ronkende namen: Het meest tot mijn verbeelding spreken is de familie Vanderbilt. Een schatrijke familie wier faam teruggaat tot de negentiende eeuw, vele, vele bekende socialites heeft voortgebracht en die zowat Manhattan hebben gebouwd. Verder ook de Rothschild familie, een bankiersfamilie met een lange stamboom die over de hele wereld verspreid is. Verder heb je ook natuurlijk nog de Trumps, de Whitneys, de Johnsons, de Hiltons, de Kennedys, de Bushes, de, de, de,...
Na m’n post over m’n favoriete tv-tunes kan u allerminst besluiten dat ik op heel jonge leeftijd al vrij veel series had bekeken. En toch waren we thuis geen beeldbuiskinderen: voor Tik Tak mocht de TV niet op maar wat er daarna gebeurde ... En daarna gebeurde het allemaal. Er zijn maar weinig (jeugd)series uit die tijd aan me voorbijgegaan...
M’n eerste soap moet Dallas geweest zijn. Ik was nog heel klein en kan me herinneren dat ik af en toe vroeg “Wat zeggen ze, wat zeggen ze?” . Ja, lezen kon ik toen niet. Heb zo tamelijk wat Amerikaanse series voor het eerst bekeken, niet wetende wat er eigenlijk echt gebeurde. Niettemin, ik had een kleine schattige crush op Bobby. Was dat even schrikken toen ik hem jaren later in Step By Step zag. “Hey, da’s Bobby! Neéé!”
In de jaren ’80 wist iedereen waar het was. Iedereen keek naar de Cosby Show, iedereen keek naar Ter Land Ter Zee en In de Lucht. Je had nauwelijk Nederlandstalige kanalen dus keken we allemaal hetzelfde. BRT1 (BRT2 was niet voor kinderen, eerder een voorbijzapkanaal) NED1 en NED2. 3 Kanalen dus waarvan we de meeste televisietijd besteedden aan de Nederland. “Op den Holland” zeiden we toen. “Ze spelen ne goeie film op den Holland.”Veronica was jong, snel, wild en VARA was leuk om “Zeg ‘ns Aaa” en omdat Kinderen Voor Kinderen daar ieder jaar weer opnieuw kwam. In ’88 kregen de drie toffen er VTM bij (heb nog de openingsshow gezien met Lynn Wezembeek en Marlène de Wouters met een einde 80's afdak frou frou) en dat betekende dat men in Vlaanderen alsmaar minder naar den Holland keek. Hoe meer kanalen erbij kwamen hoe minder iedereen wist waar het was. Vroeger keken jong en oud hetzelfde, nu is dat niet meer. Een gedeelde tv-nostalgie zal je alsmaar minder en minder tegenkomen.
Een repostje omdat het moet ... Nee, niet omdat ik weer die weg opwandel. Nee. Met die song wil ik net een periode afsluiten. Het is anders dan toen ... Als ik bedenk hoe diep ik zat ten tijde van die post, hoe ik daarna nog dieper ging en nog dieper ging. En public. Hoe ik het uiteindelijk toch van me heb kunnen afschudden en nu gewoon verder kijk, net als ieder een. Verdriet om hetgene wat ik niet kon krijgen heeft me twee keer voor lange tijd knock out geslagen en uiteindelijk ben ik toch twee keer langzaam overeind kunnen krabbelen ... om al die pijnlijke last achterwege te laten. Om oprecht blij te zijn voor een ander.
Er zijn weinig dingen die zo leuk nostalgisch zijn als 80's themes van sitcoms en tv-series. Het leek wel of men in die jaren meer aandacht besteedde aan de introsong oftewel maakte het vanwege m'n jonge leeftijd gewoon een diepere indruk op me. Ik heb al m'n favoriete 80's themes opgezocht en hier post ik ze, allemaal. En pas op, 't zijn er veel.
En ... alweer een jaar voorbij. En ... wat gaat het snel. En ... al die dingen die je hoort en leest als er alweer een jaar achter jou ligt. Ieder jaar opnieuw neem ik me voor: dit jaar gaat het gebeuren. En begin ik er ook aan, alsof het dat jaar gaat gebeuren... Spannend want het gaat gebeuren. Wat er gaat gebeuren weet ik niet precies... Alleen, iets gaat er gebeuren zodat het mijn jaar zal worden. Dat denk ik, ieder jaar weer opnieuw.
Graag zou ik nog meer willen schrijven. "Wat zaag je nou? Je hebt een blog. Schrijf. Ga wild." Mmm. Met de moed van duizend leeuwenzielen en de energie van duizend opgefokte turbomotors ben ik hieraan gestart en ik merk na een maand of anderhalf dat niet elke dag een "Yeah! Bloggen!"-dag is. Soms heb ik echt geen zin, nee. Ik schrijf gaarne maar bloggen is nog een ander soort schrijven. Ik kan bijvoorbeeld niet helemaal m'n zin doen want 'Oh, stel je voor dat ik iets shockerends zou schrijven.' Ik wil niet te veel mensen voor de borst stuiten, begrijp je. Wellicht heb ik hier al wel een paar mensen raar doen opkijken maarrreuh... Da was ni voor iedereen z'n bokes mé honing zo doorzichtig, om een zelfverzonnen idioom te bezigen. Shockeren wil ik hier dus allerminst, dus helemaal voluit kan ik niet gaan... Niet dat er een De Sade in mij verschuilen zit, hoor... Nee, om dat idee moet ik nu even lachen.
Een grote bewondering heb ik voor kunstenaars die gewoon hun eigen ideeën achterna durven gaan. Voor mijn tweede blog heb ik niet toevallig een foto van Nan Goldin gebruikt. Zij is wat het moet worden. Gewoon eigenzinnig en eerlijk je ding doen. Gewoon voluit op je bek durven gaan, rechtkrabbelen en opnieuw beginnen. Nan Gold. Of Patti Smith, eigenzinniger heb je 't bijna niet. Zij ging ervoor, wat een dame.
Ik heb een boek geschreven, hij is klaar en ik durf het alweer niet naar de uitgever te verzenden. Gewoon, bang om op m'n bek te gaan, bang om mensen te shockeren,...