Buiten woeden er oorlogen, worden weerloze kleuters neergestoken en wat doe ik? Ik schrijf over boysbands. Ja. Destijds, jaren geleden, baalde ik omdat Elle enkel schreef over gegeerde front rowzitjes, Anna Wintour terwijl de oorlog in Irak op het punt stond door te breken. Misselijk vond ik dat. Gewetensloos zelfs. Net om die reden ben ik gestopt met Elle te kopen en heb ik m’n ambities als modejournaliste opzij gezet. Die reden dus waar ik me nu zelf schuldig aan maak: triviaal en banaal doen in zware tijden.
Actualiteit. Je kan je kont niet keren of je hoort wel slecht nieuws. Het doet me wat, àlles, àlles wat ik hoor, lees vind ik gewoon v.e.r.s.c.h.r.i.k.k.e.l.i.j.k. en juist daarom: mag het even? Mag mijn blog een rustpunt zijn in deze crisistijden? Waar trivialiteit hoogtij viert en we ons nog even de illusie kunnen maken dat we ons kwaad mogen maken over onbelangrijke zaken. ‘Ik ben het zat, kom we gaan Katie Morosky’
Even pauzeren van de wereld. Straks springen we weer in het onrecht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten