erkennen

 Ik ben eindelijk aan een boek begonnen dat ik al wou schrijven toen het uitraakte met mijn psychopaatje. We zijn nu maandenlang verder en ik merk alsmaar milder voor hem te zijn. Ik ben ervan overtuigd dat hij zijn gedrag niet kan helpen, als je kijkt naar zijn verleden. Daar heb ik het ook nog niet zolang geleden met een psychologe over gehad, die jongen kan er eigenlijk niks aan doen. 

Lang, toen we nog een intens contact hadden zei ik: « Ik laat hem niet vallen. » omwille van die reden, later besefte ik dat het contact niet meer dragelijk werd. 

Hij kan er eenvoudigweg niks aan doen, psychopathie is een overlevingsmechanisme. Met aanleg, gebeurtenissen en omgeving kan je dit ontwikkelen en ik durf gerust schrijven dat het bij hem onvermijdelijk was, daar heeft zijn omgeving wel heel goed voor gezorgd (sarcastische toon). Het zou heel bizar zijn moest hij dit niet ontwikkeld hebben. 

Als ik kijk naar z’n leven: zelfs in de volwassenheid gaat het misbruik onverminderd verder op een of andere manier. Zaken die absoluut niet door de beugel kunnen. Dus ja, dat zal niet helpen om dat psychopathische masker af te gooien, het wordt er alleen maar erger op. 

En ja, dan maak ik me kwaad: het had niet gehoeven. Als hij goed behandeld was geweest dan zou er in de plaats zo’n enorme lieve gevoelige mooie genereuze topkerel hebben gestaan met een bodemloos vat aan kwaliteiten. Hoe kan het toch dat iemand met an sich zo’n topkarakter helemaal verwoest wordt? Wraakroepend is het. 

Ondertussen heb ik ook eindelijk durven toe te geven nog altijd verliefd op hem te zijn. Mijn psychologe zei me dat het niet eerlijk en onrealistisch is als mensen je zeggen: « Vergeet hem. » Ook een belachelijke domme uitspraak waar ik me heel kwaad over kan maken. Niemand kwelt zichzelf graag met liefdesverdriet. 

Ertegen vechten helpt bij mij niet, met het toe te geven en aanvaarden kan ik het pas voorzichtig loslaten. Ook is het ontzettend moedig toe te geven nog verliefd te wezen. 

Het is ook verschrikkelijk moeilijk voor me hem los te laten: als een magneet werd ik naar hem toegezogen, heel raar. Afgezien van die psychopathie is hij als het ideale beeld waar ik sinds m’n negende mee bezig was, zo iemand vergeet je dus niet.