Het heeft lang geduurd, echt heel lang geduurd, eer ik mijn roots wou erkennen. Tijdens m'n studententijd was ik er wel met bezig, min of meer. Ik ben Rwandees. Geadopteerd. En ik weet niet wie mijn biologische ouders zijn.
Ik heb er geen problemenen mee, mijn ouders steunen me in alles wat ik wil, en meer dan dat: ze verzetten vanalles om hun kinderen goed te doen voelen. Maar toch ja, is er dat gevoel: ik weet niet wie ik ben. Ik heb zelfs geen foto, niks. Het is dubbel: enerzijds wil ik iets biologisch weten, anderzijds totaal niet. Ik heb heb genoeg aan mijn lieve ouders.
Maar Rwanda blijft wel special for me.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten