the project to get someone

Ik ben nu 35 en het wordt tijd dat ik me es ga afvragen hoe het komt dat ik ALTIJD op onbereikbare types val. Echt ALTIJD. Ik heb het serieus meegemaakt dat ik op iemand viel en vanaf het moment dat hij ook interesse in mij toonde haakte ik af. Wtf, Katie! Op een Club Med vakantie had ik een crush op de tennisleraar die we, dankzij mijn verzoek, the ass noemden (ik ben een kontenvrouw btw), ik maakte heel duidelijk dat ik op hem geilde maar op een avond in de disco keek hij me nogal zwoel aan en ik haakte meteen af. Sérieus. Vroeger had ik een excuus om me zo op te stellen, ik wou namelijk geen relatie. Net iets voor m'n studententijd had ik het plan opgevat om na m'n studies naar Amsterdam te verhuizen, daar een man te vinden die kunstschilder is en ik zou dan de intellectuele journaliste in de relatie zijn die voor de kinderen zorgt. Dat was dus mijn plan en daar heb ik dus aanvankelijk m'n eerste lange relatie voor afgewezen. Goed bezig.
Toen had ik een flutexcuus maar nu niet. Ik denk dat ik me es ga inschrijven op een datingsite en dat es voor de eerste keer echt es serieus ga nemen.
Wat voor mij best vleiend is dat ik goed in de markt lig bij jonge kerels. Echt heel jong zijn ze soms. Ieder jaar is er op school minstens wel een kerel die wat met me probeert. Maar ik blijf professioneel. Wel vraag ik me soms af wat die jonge kerels toch in me zien. Ik kan me herinneren dat er op een avond in een dancing een jonge leerling echt opdringerig begon te doen en ik daar stond van: 'huh?'. Een paar jaar geleden had ik een leerling in m'n klas die me niet gewoon mevrouw noemde maar steevast sexy mevrouw zei. Ik wist niet zo goed hoe ik daarop moest reageren. Enerzijds was ik gevleid maar anderzijds was het ook best wel onrespectvol. Ach, maar ik had die kerel heel graag.
Sommige leerlingen blijven je bij, anderen herinner je je niet meer. Leuk is wel dat ik met sommigen nog contact heb en sommigen zijn zelfs vrienden geworden. Supiedupie! Vorig schooljaar had ik wel de bijzonderste leerling ever die ik nooit never jamais zal vergeten. Ik ben er best wel dankbaar voor dat sommige leerlingen je gewoon echt ràken en ik uit die dankbaarheid ook graag. Een drietal weken terug speelde ik Sinterklaas en Zwarte Piet tegelijkertijd in die klas. Het was een verrassing en ik wou het zo ontzettend graag doen uit dankbaarheid voor de bijzondere momenten die ik met hen had. En dan voornamelijk met m'n remediëringsklasje met vijf jongens. Stuk voor stuk supergasten die ik mis. Ik keek er altijd naar uit om les aan hen te geven.
Hey, ik geloof dat the ass de eerste Marokkaan is waar ik een zwak voor had. Ik heb het al geschreven dat ik Marokkanen echt wel knappe kerels vind. Ze zijn ook leuk, anders dan Belgen. Een stuk warmer en ook recht voor de raap. Ze weten hoe ze tegen een vrouw moeten praten. Verder hebben ze een fysiek van heb je me daar en waanzinnige ogen. Jaren geleden las ik op een site het liefdesverhaal van een Amerikaanse vrouw die haar grote liefde in Marokko ging bezoeken. Ik was meteen stikjaloers toen ik die warme verhalen las over hem en wat hij zoal deed en zei. Ik vind het leuk dat Marokkanen zo fysiek zijn. *bloos*. Hopelijk kom ik in 2015 een Marokkaan tegen van ongeveer m'n leeftijd waar ik mee verder kan. Zou tof zijn. 2014 was het jaar van de nutteloze Grote Gevoelens laat 2015 zich maar es nuttiger maken.
En bij deze heb ik dus ook maar effe m'n coming out of the closet gedaan: ik val op Marokkanen. Yihaa! Misschien dat ik volgend jaar maar es naar Marokko ga om daar heel Marokko door te trekken. Wat een feest moet dat zijn! Of laat ik maar es onuitgenodigd naar Marokkaanse bruiloften gaan en bij de mannen gaan zitten. Of nee, ik ga gewoon bij hen thuis onverwachts op visite. Aanschuiven bij de muntthee.

35 jaar

Vandaag 35. Ik tel wel 35 winters. Ze zeggen dat je er na je 29e geen moer meer om geeft om jarig te zijn en eigenlijk liever niet. Ach, ik vind het best nog fijn, alleen zouden we er geen leeftijd meer op mogen plakken.
Op een dag zoals vandaag mis ik m'n oma weer. Vorig jaar had ik niet eens de tijd om haar te missen: op m'n verjaardag zat ik toen voornamelijk op de TGV. Maar nu ik in Brussel ben, mis ik haar telefoontje: "Ach kinneke, 't is wèr ni woar! Arrè, dikke kussen van de bomma."
Straks het huis opruimen, inkopen doen, playlist samenstellen, outfit uitkiezen voor het hoog verjaardagsbezoek maar nu wil ik nog effe luieren en me overgeven aan South Park.  

The project to get over someone continues

Ik moet zeggen dat m'n waanzinnig project 'the project to get over someone' totally failed. Twee weken terug zag ik mezelf bijna huilend achter m'n computer. Op het werk. Nu gaat het wel beter maar het blijft me pijn doen. Je hebt verschillende manieren om ernaar te kijken, heb ik gemerkt. Ik kreeg al verschillende reacties. De ene wil er niks over horen, als ik ook maar z'n naam vernoem gaat het van "Stefaniééé!", de ander reageert meteen van "We moeten jou es een bereikbare man zoeken." (alsof daarmee de pijn overgaat), nog een ander staat er compleet voor open "Liefde kent geen grenzen." maar de àllerleukste reactie vond ik deze: "Ik vind het tof dat jij zo grenzeloos bent. Dat je je niet aantrekt wat zogenaamd maatschappelijk wenselijk is." Klopt, ik doe dat niet. Voor de maatschappij zou ik een man moeten hebben die een paar jaar ouder is. Dan is het zogenaamd goed. Sorry, maar daar heb ik dus echt het schijt aan. Ik val doorgaans gewoon op jongere kerels, take it or leave it.  En ook op Mediterraanse types, het lijkt wel of ik een zwak voor Marokkanen heb. Als ik een Marokkaan zie, ga ik extra opletten.
En het is waar, ik trek mij totaal niets aan van wat de maatschappij voorschrijft, integendeel, dan ga ik net op m'n achterste poten staan. Als ze me vertellen "Je moet dat doen want iedereen doet dat." Dan reageer ik met een "Kijk mij es, dat helemaal niet doen." En vrouwen zoals Madonna juich ik keihard toe, I don't call her a cougar, ik noem haar een vrouw die gewoon doet waar ze zin in heeft. Het verhaal gaat dat ze vroeger met een taxi door New York reed, jonge Puertoricanen opppikken. Dat zou ik kunnen zijn. Of nee, cliché maar ik ga voor de Liefde, voor de Grote Gevoelens, alleen doen ze nu best pijn.
Morgen is het m'n verjaardag, I hope he's gonna be my birthday present, maar dat gaat zo hard niet zijn. 't Wordt tijd dat ik es over hem heen geraak, da's nu al een maandenlang gemis en verdriet dat aansleept. In Berlijn voelde ik me een dagje niet lekker omdat ik hem miste. Toen wist ik, "Fok, ik ben verliefd."

Een repostje Hey Say Jump want het is gewoon leuk om naar Ryosuke Yamada te kijken!

Chinees astrologiën, 't is maar wat je gelooft

Volgens numerologie ben ik een 1. Like totally. Altijd 1. Ooit geloofde ik er echt in. Net zoals astrologie. 'k Heb me best lang bezighouden met astrologie. 'k Heb niet zolang geleden een Westers astrologisch portret van mezelf geschetst. Now, the Chinese stuff.

In de Westerse astrologie zijn Steenbok/Schorpioen/Ram mijn belangrijkste tekens, Steenbokzon, Schorpioenascendant en Maan in Ram. In de Chinese is het Geit of Schaap/Rat/Tijger. Zon in Geit of Schaap, Ratmaan en (nog wat in Rat, best veel), Tijger ascendant. En nog wat met Draak. That's it.

Als je een leukere astrologie hebt waarin ik een Boom ben. I like.