Vroeger, tijdens m'n tienerjaren, was ik een écht Singelmens (internationaal kunstencentrum in Antwerpen). Je kon me er werkelijk ieder week aantreffen voor een hedendaags (post)modern theaterstuk of hedendaagse dansuitvoering. Het ging zelfs zo ver dat ik me ooit inschreef voor een middagje Singel 'Achter De Coulissen': een rondleiding door het grote Singelgebouw naar die plekken toe waar een gewone Singelganger niet komen zal. De Singel was m'n tweede thuis, andere toneelhuizen bezocht ik amper, of het moet de Monty zijn geweest, de alternatievere Singel in het klein.
Ik zou me vandaag niet echt willen omschrijven als een echt Arenbergmens maar het toeval wil wel dat ik er de laatste tijd steeds maar opnieuw weer beland. De Singel is té lang geleden, den Arenberg, och, daar was ik gisteren alweer, zeg maar.
Misschien horen bepaalde toneelhuizen wel bij bepaalde stadia in je leven: de Singel en de Monty als je een pretentieuze tiener bent, den Arenberg als je een hippe twintiger/dertiger bent. En naar het Toneelhuis (tradionele waarde in het modern theater) gaan we als de jaren van het échte verstand er zijn. En als het dan weer verdwijnt, hup naar het Paleis (modern jeugdtheater). Waar we ooit dus begonnen zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten