Aantwaarps bouve (antwerps boven, eddet verstoan)!

Volgens studies blijken de hardnekkigste dialectgebieden Antwerpen en West-Vlaanderen te zijn. In West-Vlaanderen vanuit een provincialistische reflex (er zijn geen grootsteden in West-Vlaanderen) en in Antwerpen omdat men het niet eens doorheeft. Dit klopt. Een familielid van me sprak steevast onvervalst Clement Peerens Aantwaarps maar ging er prat op dat ze Algemeen Nederlands sprak (Klap 'k' iek toch Algemiën Neiderlans!"), Antwerpenaren beseffen het niet eens. In 't Stad en errond zegt men me steevast dat ik vrijwel accentloos spreek maar eenmaal d'rbuiten word ik aangesproken op m'n hardnekkig Antwerps accent. Voor Antwerpenaren is hun accent nu eenmaal Algemeen Nederlands. Punt. Dit verklaart ook de reden waarom Antwerpenaren zich overal in Vlaanderen van het Antwerps bedienen. Ook de Antwerpse televisiemensen hoor je op tv vrijuit Antwerps praten (terwijl anderen hun accent proberen te verdoezelen). Dat o.a. Jan Leyers, An Ceurvels en Luc Wyns van Antwerpen zijn hoort iedereen en dat verklaart waarom in Limburgse, Gentse, West-Vlaamse series voornamelijk Algemeen beschaafd Antwerps wordt gesproken.

Antwerpenaren hebben ook de gewoonte alles wat niet Antwerps klinkt vreselijk te vinden. Toen we in het eerste middelbaar uitspraakles kregen en we -tot onze verbazing- te horen kregen dat onze korte klinkers te scherp waren werd dat onthaald op een fameus boegeroep (verder zat ik op een heel brave school). We hadden een leerling uit Oost-Vlaanderen die wel met voorbeeldige klinkers sprak en we zeiden allemaal dat we niet zoals haar wensten te spreken omdat we dat ronduit lelijk vonden. Er waren zelfs een paar leerlingen bij die meenden dat ze fysiek niet in staat waren hun korte klinkers niet scherp uit te spreken. Dat is dus een echte Antwerpse attitude.

Als we een tekst lazen en er viel een andere stad te lezen dan Antwerpen, Brugge bijvoorbeeld, moest de leerkracht de les vijf minuten staken omdat we het dan altijd nodig vonden om het West-Vlaams te faken. Alleen konden we niet echt het onderscheid maken tussen West-Vlaams en Oost-Vlaams, Gent werd Hant. Ook dat is een echte Antwerpse attitude. Antwerpse attitude: we vinden het nodig om West-Vlamingen te verbeteren: "Ge moe ni blakjse zeggen mor bliekske.". Op computer taalkamp had de kampleider het lumineuze idee opgevat om ons eens per provincie onze maaltijd te laten halen. Dat verliep vlot en rustig tot Antwerpen aan de beurt kwam: geduw en getrek en een rumoer. En toch lachen we met de anderen: we lieten de kans nooit onbenut om de anderen boeren te noemen. Iedereen die niet van 't Stad kwam was een boer en we geloofden dit ook nog. Da's een echte Antwerpse traditie. Net zoals we een traan van ontroering wegpinken als we Antwerpen weer binnenrijden. Of als iemand het woord kathedraal 'kathendroal' laat vallen. Want er is er maar een, die van 't Stad.

Zonder ooit een andere Vlaamse stad te hebben bezocht zijn we ervan overtuigd dat Antwerpen de mooiste Vlaamse stad is en op facebook zijn groepen als 'Aantwaarpen is 't Stad en de rest is parking' of 'Antwerpenaren zijn niet arrogant, ze zijn gewoon beter' bijzonder populair. En zelf zeggen we dat we eigenlijk bescheiden zijn. Onze burgemeester antwoordde op de vraag of Antwerpen de Vlaamse hoofdstad moest worden: "We zijn het al." . Op de provinciestrijd op facebook las je bij Antwerpen dingen als 'We gon da ier es rap winne.' en 'Antwerpen is het echt voor mij, zie mijn kathedraal schitteren in de zon', 'Antwerpen (de stad) is het gewoon, over de rest van de provincie wil ik het niet eens hebben'. Geen wonder dat boze Kempenaars wegtrokken na de zoveelste 'Antwaarpen is 't Stad en de rest is parking.' . Men probeerde nog de mensen van 't Stad aan te sporen om over de provincie te schrijven maar tevergeefs: Aantwaarpen is 't Stad en de rest is parking. En een leuke Alex Agnew: Antwerpenaren zijn gewoon onverschillig, wat er buiten de ring gebeurt interesseert ons gene fuck. Nadat hij de West-Vlamingen een nutteloos kutvolk noemde ("Wen zèn ien maan sted ne, joeng" we zijn in mijn stad nu, jongen) kreeg hij van het Antwerpse publiek een lang, lang applaus.