Soms lees je wel es: over een allergie groei je heen. Ik niet dus, bijlange niet. De zwaarste allergie die ik heb, is volgens bloedtesten: hooikoorts. It’s up to the roof of zoiets, maar ik heb er eigenlijk niet zoveel last van. Als kind wel, hoor, een peakflow meter, medicatie, twee puffers, een bijna wekelijkse afspraak bij de dokter, in het UZ. Je moet me niet vertellen wat het is om last te hebben van hooikoorts. Een zonnebril dragen wanneer de zon niet schijnt omdat je ogen zo opgezwollen van de jeuk.
Gaandeweg past je lichaam er aan, ik heb niet zoveel last meer van hooikoorts. Wel eind mei of begin juni, dan kan ik twee dagen niet buiten komen en lig in bed, zwaar aan de medicatie, daarna is het ‘over’.
Ik heb meer last van een andere allergie: huisstofmijt. Van eind september tot begin januari kan ik ziek zijn. Het voelt als griep aan. Als je me in die periode forceert, zit ik op de spoed voor een antihistaminespuit. Het zit niet tussen mijn oren, wat wel es gezegd wordt, het zit in m’n bloed. Vervelend wel, hoor, een jammerlijk ongemak.
Honden, huisdieren mag ik niet hebben, terwijl ik zoveel van dieren hou. Niets houdt me tegen om af en toe op een dier te passen, zeker mijn allergie niet.
Boompollen zijn er nu bijgekomen, wat betekent dat ik het hele jaar last heb van het jammerlijke ongemak. Augustus en februari zijn, pakweg, de enige klachtenvrije maanden.
Wanneer een allergie doorbreekt, heb je heel veel last, gaandeweg wordt het met de jaren milder. Zo vaak heb ik me dit jaar en vorig jaar naar het werk moeten slepen: vermoeidheid, keelpijn, een kop die barst, niet goed kunnen horen. Je leerlingen die zien dat je vermoeid bent. Leuk is anders. Je kan zeggen dat je griep hebt maar zooo lang griep hebben kan eigenlijk niet.
En je kan er leuke liedjes over schrijven enzo maar is er nu echt geen geneesmiddel voor allergie? We zijn met z’n heel velen met een of andere allergie en ik kan het niet ontwijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten