Zonet las ik een opmerking van iemand die zich afvroeg welk beroep de vader van het joch uit Home Alone heeft opdat hij zich een kast van een mansion bij New York City kan veroorloven én een vakantie naar Parijs voor negen personen. Dit werd gevolgd door een hilarische reactie: het waren de nineties dus het zal vast wel een part-time job zijn in een winkeldepot. Hilarisch maar nagels op de kop.
In de nineties woonde iedereen op het scherm in de hipste wijk van de hipste stad en zag je hen amper werken. Hoé ongeloofwaardig.
Neem nu Friends dat grote appartement van Monica in Thé Village. Rachel was lang een waitress (en we weten hoeveel die in de VS verdienen. Ze teren op fooien) en Monica was trouwens ook best lang werkloos. Rent control was de uitleg maar dat verstomde de kritiek niet. Overburen Chandler en Joey: Joey was minstens minstens de helft van de serie een werkloze acteur en Chandler betaalde àlles. Hij mocht dan wel een big shot Ivy League informaticus zijn maar geld voor twee verdienen (2,5 als je Joey’s eetlust erbij telt)? Dat gelooft geen kat.
Phoebe maakt het helemaal te bont. Dàt appartement bij Central Park als masseuse? Dat is wellicht het meest ongeloofwaardige. Alleen Ross komt er wel mee weg: een PhD college professor met een Ivy League achtergrond (net als Chandler Columbia University), die zal er vast wel warmpjes bijzitten.
In Sex And The City is het appartement én lifestyle van het personage Carrie totaal ongeloofwaardig. Fancy dinners, elke middag lunchdaten, Cosmopolitans in chique nachtclubs, Manolo Blahniks aan haar voeten, een winkel vol designerkledij in haar kast, een mooi appartement in de GIGAdure Upper East Side van Manhattan en dit allemaal met slechts een column per week. Éen column per week. Sorry, hoor.
Melrose Place deed ook gretig mee aan die trend van de Grote Ongeloofwaardigheid. Het hipste appartementencomplex (mét zwembad) in een hippe wijk van LA, alleen Dr. Mancini en zakenvrouw Amanda Woodward zouden het kunnen permitteren. Alle anderen niet.
Wat ik ook bijzonder vreemd vond: in BH 90210 zit de übersnob Steve af te geven op The Valley en dan vraag ik me af waarom. Serieus, waarom? Fast Times at Ridgemont High, Less Than Zero, ze spelen zich allemaal af in The Valley. Dus nogmaals: waarom? Als je afgeeft op The Valley heb je nog nooit van South Central LA gehoord. Of Skid Row LA.
Maar dus het fictieve wonen in the nineties: ik zou me dan een duplex penthouse in een famous building in the Upper West Side toedichten met panoramisch uitzicht, ondermeer op Central Park, enorm dakterras met daktuin en infinity pool en jaccuzzi dat deels overdekt kan worden zodat je er jaar in jaar uit genot van hebt, een inloopkast vol Belgische en Japanse designers, een museumcollectie van de zeldzaamste Birkintassen, veel etentjes houden, feestjes geven, een échte homecinema, gigantische slaapkamer met gigantisch bed, logeergedeelte dat op zich al op een appartement lijkt, gigantische open moderne keuken, groot eetgedeelte voor de vele etentjes en feestjes. Een gigantische kunstcollectie dat niet zou misstaan in een museum. Een échte bibliotheek en met een échte bedoel ik ook een échte. Een indrukwekkende muziekcollectie. In die wereld kan ik virtuoos saxofoon spelen en speel mee in jazzbandjes in The Village en Williamsburg maar als het moet, ga ik net zo lief in San Fransisco spelen. Bijhorende wijnkelder die het bezoeken waard is. Àlle beste restaurants zou ik uittesten én uiteraard vind ik Nobu beter in Manhattan dan in LA. Nachtclubs, bars, noem maar op, ik ben er geweest. Heb zelfs de legendarische toiletten van CBGB gezien. Absurd veel reizen, naar haast elk continent.
En dit doe ik allemaal met het salaris van een maandelijkse column. Soms schrijf ik er wel 12 in een trek door. Dan heb ik meteen voor een jaar lang gewerkt. En m’n vrienden hebben ook een job maar je ziet ze haast nooit werken. Ze zitten stuk voor stuk in een coffeebar Chablis wijntjes te drinken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten