"Zet es iets op." Waarschijnlijk ben ik niet de enige die die vraag af en toe krijgt. Soms weiger ik, veelal draai ik een nummer waarvan ik denk: iedereen vindt het wel goed. De « Oh, yeah! » te horen doet me plezier, maar anderzijds, àls ik écht mocht kiezen, krijg je iets anders te horen. Mìjn songs. Veelal funk en disco.
Pleasure - Joyous: ooit gaven twee medestudenten me alles wat ze hadden verzameld hadden qua rare grooves. Bij dit nummer stond ik stil,
Samba Soul - Chove Chuva / Mas Que Nada: ooit in mijn tijd zonder internet zag je me vooral in Gentse platenzaken op zoek naar Funk. En vond dit.
Cannonball Adderly - Mercy, Mercy, Mercy: ooit, ach ja. Je moet altijd iets van jazz in je playlist hebben. Ik ben ermee opgegroeid, met jazz, So What can I say? Dit heb ik wel alleen ontdekt.
Charades - Gimme The Funk: in de jaren halverwege ‘90 werd Disco opnieuw ‘cool’ voor sommigen. Waaronder ik. Funk is zogenaamd cool en disco niet. I do not get it. Zonder Disco had je geen Daft Punk of geen Hip Hop. En ik wil dan verder horen waarom Disco zo slecht zou zijn.
Billy Preston and Syreeta - Go For It: de kelder van een populaire Antwerpse platenwinkel. Ik kwam erheen en vroeg: « Heb je nog iets voor mij? » en kreeg dit.
Kruder and Dorfmeister - Aikon: nog steeds leuk: K&D is de soundtrack van mijn studentenjaren. Als dertiger naar hen gaan kijken en ja, ik vind het nog steeds leuk dat Peter Kruder, Peter, naar me lachte. Was dat een voorbode? 😆 (hopende dat iemand de overduidelijke link legt)
Over and Over - Sylvester: ik kan een boom opzetten over Sylvester. I. Love. Him. Een nummer geschreven door Ashford and Simpson.
Joe Smooth - Promised Land: het is dit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten