Ik kan me er behoorlijk aan ergeren als ik Beyoncé zie opduiken in een lijst van de 100 meest invloedrijke vrouwen van de voorbije eeuw. Van Time Magazine dan nog wel. Puhleaze. Al kan ik de volledige lijst niet terugvinden, ik snap niet wat Beyoncé daartussen staat te doen, ze is niet bepaald de vrouwelijke Dr. Dre ofzo.
En what’s next? Die ordinaire oninteressante reality familie uit Calabasas (ik weiger hun namen te vernoemen, zo verschrikkelijk vind ik ze) tot women of the decade uitroepen? Dat Harry en Meghan door datzelfde magazine tot icons werden uitgeroepen was er trouwens ook geheel over. Want wat is hun wapenfeit? Queen Elizabeth in de steek laten? Leugens over hun familie internationaal verspreiden? Een miljoenencontract sluiten met een streamingplatform en daar vervolgens amper iets mee doen? Als dat het nieuwe iconische heet volgens Time Magazine dan weet ik werkelijk niet hoe geloofwaardig ik dit tijdschrift nog vind.
Ja, ik kan me er behoorlijk aan ergeren aan dit soort misplaatste titels. Met Rihanna, Taylor Swift, Miley Cyrus, Katy Perry, Ariana Grande heb ik drie keer niks, hoeveel plaatjes ze ook mogen verkopen. Van Ed Sheeran kan ik niet een song opnoemen, ik vind het niks, Justin Bieber mag dan cooler worden gevonden, voor mij persoonlijk is hij dat niet. Bovendien zijn dat van die artiesten die niets interessant hebben te melden. Maar deze blog begon bij Beyoncé.
Face it: wat zijn Beyoncé haar grootste kwaliteiten? Ze is een uitstekende danseres, ze is razendknap, op het podium is ze onbevreesd en ze weet zich telkens door een geniaal team te omringen. Dat maakt haar nog niet een Vrouw van de voorbije eeuw. Om in dezelfde niche te blijven: Diana Ross, absoluut, Cher, absoluut, Madonna, absoluut, die horen in dat soort lijstjes. En eerlijk, ik heb meer respect voor Lady Gaga dan voor Beyoncé. Het is niet omdat ik een vrouw ben dat ik zomaar blindelings alle vrouwen van de wereld moet steunen.
Wat Beyoncé aan de top heeft gebracht: keihard labeur, een bodemloze ambitie, een geniaal team, ideeën stelen, songs stelen, choreografieën stelen, en dit alles zonder de originele artiest er enige credit voor te geven, doorgaans beweren dat zij het allemaal zelf heeft bedacht, tot de bewijzen zwart op wit op tafel komen. Dan luidt het plots een soort ‘ode’ te zijn of een ‘inspiratiebron’. Dit maakt voor mij Beyoncé absoluut geen woman of the last century. Als je zo aan de top moet geraken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten