zonder brooddoos

 Vandaag las ik een artikel over kinderen die zonder lunch naar school worden gestuurd en dit heeft me ontzettend aangegrepen. Eentje kreeg zelfs beschimmeld brood mee, ik gok zonder beleg. Wrang. Van een ex had ik wel vernomen dat bij hem op de lagere school kinderen soms zo naar school gingen met een plastic zak als boekentas. Iets verder had je Sint Lievenscollege (destijds een jongensschool, mét zwembad) alwaar de zonen werden opgehaald met de Mercedes. Hierdoor werd hij zich op jonge leeftijd bewust van de ongelijkheid en ook al was het lang geleden: ik merkte nog steeds het verdriet en kwaadheid hierom.

Als je geen idee hebt hoe dit mogelijk is, denk je al snel dat die ouders hun kinderen verwaarlozen en noem je het een schande, net daarom is het goed zulke artikels te lezen want die schaamte hierover, heel erg. 

Op mijn scholen was dat niet: de lunch was net heel gezellig voor iedereen met thee, melk en suikerklontjes op tafel. In de Steinerschool maakten een team ouders elke winter verse soep die je haalde met je soepkaart. Én àls er iemand zonder lunch naar school kwam, dan merkten we het niet eens op. Het moet vreselijk zijn om op school te zitten met honger. Die diepe wondes waren bij sommige getuigenissen op volwassen leeftijd nog steeds niet geheeld. 

Een voorbeeld van een jeugd vol armoede is een Amerikaanse actrice die ik niet bij naam ga noemen. In Hollywood staat ze bekend als een schatrijke dame die er de vuistdikke knip op houdt. Bij haar noem ik het o-ver-dre-ven: haar kinderen wassen zich niet elke dag, een kerst zonder cadeaus van beide ouders, haar kinderen gaan later niet erven, haar trouwring heeft amper iets gekost en nog ander soort ongein van anonieme getuigen. Haar man beweerde zelfs dat waar hij opgroeide rijke mensen werden gezien als ‘evil’, dit vind ik best ver gaan en raakt kant noch wal. 

Maar haar jeugd zal haar getekend hebben: ze vertelde dat ze ketchup met water kreeg en dat dit dan tomatensoep heette. Ik kan me best voorstellen dat het pijnlijk is als je bij je vriendjes een heel ander plaatje ziet. Het is pijnlijk als je op school leert over evenwichtige gezonde maaltijden en je ouders dat niet kunnen betalen. 

Daarom: lees dit soort verhalen het is schrijnend en als kind sta je machteloos.