favoriete panty’s

 Als student in Gent kocht ik ooit deze panty’s. 

Het verhaal: ik woonde dichtbij Sint Lucas, de Veldstraat. Op mijn route naar ‘waar de ambiance is’ passeerde ik de Laundry Industry, Copyright, allemaal leuke winkels. In een kousenwinkel naast Laundry Industry zag ik ze liggen: dé panty’s. Maar dacht: Wolford, euhm. De verkoper zei me: “Het is voor de helft van de normale prijs want er zit een gaatje in. Maar met tipp-ex gaat dit niet verder open.” Dat is maar een woord: met die panty’s ben ik naar de proclamatie gegaan en was geslaagd. Én kreeg complimenten over m’n panty’s van m’n medestudenten.

Fast forward. Voor een kerstfeest had ik weer dezelfde panty’s in m’n hoofd. In gedachten en gevonden. Met een snik heb ik inmiddels gehoord dat ze niet meer in de collectie zijn, je houdt het niet voor mogelijk. Voor een heb ik de volle prijs betaald, voor een paar anderen de helft: twee voor de prijs van een. 😳 Dié kousen dus. 

Toegeven, ik hou van koopjes of dingen gratis krijgen. Ooit werkte ik op een school waar ze een modeshow hielden, no kidding. Iemand kende een eigenares van een modezaak en we kregen zakken vol kleren waaronder Ann De Meulemeester, nog steeds: no kidding. De modeshow ging niet door maar die kleren mochten we gewoon hebben. Dat. Was. Graaien. 

Ik hou van koopjes maar gierig ben ik niet: vind ik zo’n lelijke eigenschap en is niet iets wat ik gewend ben uit m’n jeugdjaren. Generositeit is eerder iets wat ik oprecht apprecieer. 

Maar dus dé panty’s. Yeah! Hopelijk komen ze ooit weer in de collectie.