Hollywood op z’n best

 Nog ietwat onaangenaam gespannen omdat ik er niet tegen kan dat iemand het nodig vindt een ander naar beneden te halen uit jaloezie (zie onderstaande post over Narcist Stone en Acteerwonder Streep), schrijf ik een post over - voor mij toch althans - uitzonderlijke grootse bijzonder getalenteerde actrices, acteurs. Ik hou me binnen Hollywood en van de jongere generaties heb ik te weinig films gezien, dus daar onthou ik me van. 

Veelbelovend lijken me Emma Stone, Lupita Nyong’o, Jennifer Hudson en Thimothée Chalamet. Verder, sorry, niemand. Dakota Fanning was veelbelovend, ze moet gewoon betere rollen kiezen. 

En excuseer me dat ik Joaquin Phoenix, Heath Ledger en Viola Davis niet vernoem: ik heb slechts een film met hen gezien (waarin ze overigens voortreffelijk voortreffelijk zijn). Robin Williams zou ik eerder een geniale comedian noemen (al is hij ook goed in dramatische rollen). 

Vivien Leigh

Britse actrice, wondermooie vrouw en was getrouwd met een wondermooie man die net als haar in de geschiedenis vastgelegd is als een van de beste acteurs ooit: Laurence Olivier. Haar doorbraak was Gone with the Wind, epische rol als Scarlett O’Hara. Het verhaal gaat dat ze lang hebben moeten zoeken om hun Scarlett te vinden, Vivienne leek geboren voor die rol. 

Een Old Hollywood actrice van de heel oude stempel. Je merkt het contrast met bijvoorbeeld Marlon Brando, de nieuwe acteerstijl.  

En in A Streetcar Named Desire werd het een verhaal van art imitates life: ook zij kampte met een mentale stoornis. 

Katherine Hepburn

The legend der legend. Miss Hepburn werd geboren in het rijke preppy Connecticut in een intellectueel vooraanstaand milieu en werd ontzettend gestimuleerd. Misschien wel de meest uitgesproken dame uit Hollywood (als we de even moedige tour de force Marlène Dietrich even niet meetellen). Ze had zelfs met haar allereerste theaterrol al ongezien veel haar op haar tanden. 

Ongezien veel haar op de tanden, ongezien veel acteertalent. Subtiel brengt ze je aan het lachen, subtiel brengt ze je aan het huilen. En haar liefde voor Spencer Tracey is een uit de duizenden. 

Het verhaal gaat dat ze Meryl Streep niet moet. Verwondert me ten zeerste. De reden is omdat ze te cerebraal acteert volgens haar. Verwondert me. Glenn Close zou ze ook niet moeten omwille van haar grote voeten. Glenn Close die net een geweldige actrice is en een zelfde soort opvoeding heeft genoten als de grote Hepburn. Julia Roberts en Melanie Griffith zou ze dan weer wel goed vinden. Excuse me? 

Julia Roberts die je een Cameron Diaz + kan noemen (meer charme, meer talent, een aanstekelijkere lach) maar in het niets verdwijnt in vergelijking met Meryl Streep en Glenn Close. En Melanie Griffith: goeie rol in Working Girl en ze zal vast een aardige dame zijn maar sorry Melanie, ondermeer haar babyvoice houdt haar tegen. Het verhaal gaat dat Demi Moore urenlang, misschien dagenlang heeft gekrijst in het begin van haar filmcarrière: het doel was haar stembanden kapot te krijgen om een even hese sexy voice te ontwikkelen als Lauren Bacall. Dedicated, dat wel. 

Bette Davis

“She’s got Bette Davis’ eyes”, let’s face it, met zulke ogen hoef je zelfs niet te kunnen acteren. Dat kon Bette David dus wel, zoniet zou ik haar niet in dit lijstje plaatsen. Ze steelt de show in elk van haar scènes. Je kan het je moeilijk voorstellen van deze uitgesproken dame maar toch lag ze lang onder de knoet van haar moeder. 

En over haar vete met Joan Crawford, daar kan je een vuistdik boek over schrijven! Bette Davis is voor mij, samen met Mae West, de grappigste dame in Hollywood. Wordt vaak afgeschilderd als een bitch maar ik denk echt niet dat ze dit was. 

Marlon  Brando

Superaantrekkelijke man die zoveel, van kindsbeen af , watertjes heeft moeten doorzwemmen. Denk niet omdat hij een Hollywoodacteur was dat het allemaal glitter en glamour is, bij Marlon echt niet. 

Zijn beste vrienden waren Jack Nicholson en Warren Beatty, buren van hem: ik kan me wel iets voorstellen van dit mannelijke vriendenclubje. Oh ja: Johnny Depp zou ook een goeie vriend zijn geweest maar die is haast met iedereen bevriend met een hoge coolheidsfactor. 

Marlon Brando is mijn favoriete acteur (daarna Robert De Niro): op zijn eentje heeft hij heel Hollywood veranderd. De nieuwe stijl tegenover Old Hollywood, beter bekend als The Method die hij in New York in the Actor’s Studio had aangeleerd van Stella Adler (hij zag zichzelf niet als een method acteur). 

Marlon Brando heeft trouwens de mooiste neus die ik ooit heb gezien, just saying. 

James Dean

Ook een man die veel watertjes heeft moeten doorzwemmen van jongs af aan. Eveneens razendknap en een geniale acteur. Doe het maar eens: met twee van je drie films oscarnods binnenslepen. 

James Dean keek ontzettend op naar Marlon Brando die hem ietwat behandelde als een  « Kijk es, mijn kleine broertje, » maar hem verder niet al te serieus nam. Jammer dat hij zoveel van snelle sportcars hield, als er nu iemand een grootse filmcarrière in het verschiet had. 

En hier ook weer art imitates life: als je naar East of Eden kijkt, ken je zijn verleden. 

Dustin Hoffman

Uit het blote hoofd weet ik bitter weinig over hem. Ik weet zelfs niet eens waar hij geboren is. Van Marlon Brando en James Dean kan ik veelal ook niet precies zeggen waar, maar weet wel het in rural VS is, Dustin Hoffman geen idee. En ik heb me voorgenomen buiten de verplichte feitencheck niks extra op te zoeken, deze post is al lang genoeg. 

Wat ik wel weet is dat hij geen leuke tegenspeler zou zijn, een betweter eerste klas die zelfs te ver durft te gaan in het treiteren van z’n tegenspelers (ik dacht vooral tegenover vrouwen). Wat ik ook weet is dat in z’n doorbraakrol in The Graduate, Anne Bancroft, de veel oudere Mrs Robinson dus, slechts drie jaar ouder was. 

Maar wat een carrière! Heeft deze man ooit een slechte rol gespeeld? Het strafste vond ik hem natuurlijk in The Rain Man (achteraf las ik dat deze rol een belediging zou zijn voor autisme (natuurlijk niet zo hard beledigend als Sia onlangs met haar debuutfilm Music heeft gedaan. Beledigender kan haast niet, dat is al overduidelijk in de trailer (!) ). Eigenlijk speelt Dustin Hoffman eerder een idiot savant in The Rainman. Wél heeft hij z’n huiswerk gedaan voor die rol door in minstens een instelling te vertoeven. 

Jaren geleden zag ik een reportage van de echte Rainman, de man op wie hij zijn rol had gebaseerd. 

Even sterk is zijn rol naast John Voight in Midnight Cowboy. Hij speelt er een rasechte gladde New Yorker en John Voight een naïeveling die in New York komt aangewaaid vanuit Cowboyland. Hoe ironisch: Dustin Hoffman is helemaal geen New Yorker (dat weet ik wel) en John Voight komt uit Yonkers ofte - in de volksmond - the sixth Borough van New York City. Dustin Hoffman: arrogantie met een enorm palmares. 

Al Pacino

Wie houdt er nu niet van Al Pacino? Een echte echte New Yorkse acteur, kan je van mijlenver horen dat hij geboren en getogen is in The City. Straatarm was hij toen hij z’n eerste rol kreeg. In The Godfather en Scarface speelt hij zijn bekendste rollen, maar als je beweert dat dit zijn carrière is, doe je hem te kort. Veel Veel te kort. 

Heeft de energie voor duizenden, dat zie je in interviews: de man kan echt niet stilzitten. 

Overigens begrijp ik niet wat hij staat te doen in Gigli, een van de vervelendste en slechtste films ooit voor een publiek uitgebracht. Om Jennifer Lopez en Ben Affleck te laten zien hoe het wel moet? Wie zal het zeggen. 

Robert De Niro

Nog een New Yorkse held wiens accent je ook van mijlenver hoort! De meeste mensen denken verkeerdelijk dat hij een Italian American working class hero is maar niks is minder waar: Bob (voor de vrienden, zo noemt Martin ‘Marty’ Scorsese hem toch) komt uit een kunstenaarsmilieu. In A Bronx’ Tale worden zijn jeugdjaren beschreven (vreemd want hij is helemaal niet van The Bronx). 

Mijn tweede favoriete acteur die zijn doorbraak kende met Mean Streets van Marty. Zijn meest gekende rollen zijn in Taxi ‘You talkin’ to me?’ Driver, Raging Bull (een tour de force als Jake La Motta. De Niro die van nature redelijk smal is, kwam voor die rol ettelijke kilo’s bij), The Untouchables en eigenlijk kan ik best verder gaan, Goodfellas etc. 

Mensen denken ook dat hij vastgepind wordt op stoere Italian macho maffiarollen maar hij is best een heel veelzijdige acteur. Bekijk zijn oeuvre maar es. 

Anders dan Pacino geen hyperactieve expressieve spraakwaterval in interviews, eerder opvallend stil en teruggetrokken. 

Christopher Walken

Nog een New Yorker wiens accent je van mijlenver hoort. Ik hou wel van een New Yorks accent, een groot raadsel is voor mij waarom Jennifer Aniston (geboren in Sherman Oakes, Los Angeles, en na een jaar in Griekenland - haar oorspronkelijke familienaam is Anastasakis - in Manhattan opgegroeid) dat niet heeft. Het feit dat ze uit de Upper West Side komt, is geen excuus want bij Lady Gaga, ook van de Upper West Side, hoor je het wel. Met een rasechte stage mom begon Christopher Walken als kind al aan z’n carrière. Er is een sketch waarin hij als jonge knaap naast Jerry Lewis is te zien in Brooklyn, Coney Island. 

Ik heb een zwak voor Christopher Walken, vind hem een mooie man. Naast acteur is hij ook een danser, misschien net daarom dus, omwille van z’n gratie. En hier ook weer: ik kan geen zwakke rol van hem bedenken, nope. En ook weer: wat staat hij te doen in Gigli? Er zelfs een scène waarin Jennifer Lopez en Ben Affleck vergeten te acteren en in volle bewondering staren naar de acteerforce Walken. Misschien hapten Walken en Pacino beiden toe omdat de een van de ander wist, dat hij had toegezegd. Een goede raad: lees eerst het script. 

Jack Nicholson

Natuurlijk Jack. Hij had een ietwat vreemde familievoorgeschiedenis in New Jersey en deed er alles aan om acteur te worden. Zijn doorbraak had hij met Easy Rider naast Peter Fonda en Dennis Hopper (de man die alleen maar in übercoole films speelt) waarvan Jack het script schreef en zichzelf, handig hoor, meteen in een rol castte. Zoiets verwacht je van Jack. Hij weet heel goed z’n projecten uit te kiezen en hoeft eigenlijk niks te doen, alleen al aanwezig zijn is voor hem voldoende om een knaller van een prestatie neer te zetten. 

Maar àcteren kan hij! Een acteur die onder je huid kruipt. « You want the truth? You can’t handle the truth! » en nog veel meer gedenkwaardige scènes. 

Meryl Streep

Meryl Streep, hét Talent, werd vreemd genoeg niet in de wieg gelegd om actrice te worden. Niets wees erop. Geboren in een (upper)middle class family in New Jersey en groeide na haar awkward kinderjaren uit tot een popular high school girl (denk aan Winnie Cooper uit The Wonder Years). Cheerleader, Homecoming Queen en al. Maar iets zei haar toch net iets anders te zijn. 

Na Vassar College werd ze geaccepteerd in het highly selective Yale. Daar viel haar acteertalent meteen op (klasmaatje van Signourey Weaver trouwens, een leeftijdsgenote die haar stiel ook goed kent). Als je dramaleraar in het prestigieuze Yale zegt: « Het viel me meteen op dat ze een uitzonderlijke actrice is. », geloof me, dan kan je iets. 

Dat ze iets kan heeft ze keer op keer bewezen. Meryl Streep samen met Christopher Walken en De Niro te zien in The Deer Hunter, memorabel. 

Een onwaarschijnlijk geniale actrice die haar reputatie dubbel en dik verdiend heeft. Verder houdt ze zich in het rustige Connecticut ver weg van Hollywood. 

Jodie Foster

Jodie Foster stond als driejarige reeds te acteren. Ze ging mee met haar broer naar een reclamecasting en kreeg spontaan een rol aangeboden. Over haar werd als kind gezegd: « Ze is eigenlijk te volwassen voor haar leeftijd. » Is ze eigenlijk ooit kind geweest? 

Alan Parker die haar in Bugsy Malone regisseerde, een kindermusical uit hetzelfde jaar als Taxi Driver, vertelde: « De enige die ik op de set vertrouwde om mijn rol over te nemen was Jodie. ». Zelf houdt Jodie minder goeie herinneringen over aan Bugsy Malone, ze werd namelijk gepest door meisjes die jaloers waren omdat Scott Baio bij haar logeerde. Die woonde namelijk in New York en de set was in Los Angeles. Jaloerse verliefde bakvissen. 

Superslimme dame, geboren en getogen in Los Angeles, na haar college jaren op Yale, liet ze helemaal zien wat ze in haar mars heeft en legde zich naast acteren ook toe op regisseren. Van alle Hollywoodstars leeft ze het meest teruggetrokken (ik denk dat haar crazy stalkers daar ook wel iets mee te maken hebben. En met crazy bedoel ik echt shitnutscrrraaazzzyyy. Een beraamde een verijdelde aanslag op de toenmalige president Reagan om indruk te maken op haar), haar telefoonnummer is zelfs een groot geheim in de industrie. 

 

Sean Penn

Een acteur uit een Hollywoodfamilie.  Hij groeide op in de rijkste buurt van Malibu (en als je weet dat Malibu samen met Beverly Hills, Bel Air en Holmby Hills de welvarendste wijken/incorporated cities van Los Angeles zijn, kan je je er wel iets bij voorstellen) met zijn jongere broer Chris Penn en medewijkbewoners de broertjes Rob en Chad Lowe, de broertjes Emilio Estevez en Charlie Sheen. Penn wierp zich niet op als de Golden Hollywoodboy. Charlie wel, anders hadden we niet verwacht. 

Sean Penn was eerder eenzelvig, stil, lachte zelden of nooit dat een bezorgde kleuter- of lagere schoollerares aan z’n moeder vroeg: « Hij is wel braaf maar is hij wel gelukkig? » Sean Penn zegt er zelf over dat hij meer in z’n gedachten leefde, iets wat hij trouwens nog steeds doet. 

De Penns, de Lowes, de Sheens/Estevezs doorliepen hun high school in Santa Monica High (SaMoHi) met Robert Downey Jr., een toenmalige populaire arrogante tiener met een grote mond die vanuit New York naar Santa Monica was verhuisd. 

Toegeven, ik heb een stiekeme crush op Sean Penn, altijd al gehad. Hij straalt iets magnetisch, sexy uit en tegelijkertijd ook iets boyisch, kwetsbaar. Heel mysterieus. Af en toe zei ik tegen m’n ex: « Ik zie ons als Madonna en Sean Penn. », pas nu realiseer ik me hoe belachelijk dicht ik bij de waarheid zat. 

Sean Penn is een geniale acteur, zijn innerlijke kracht eist elke scène op, bijzonder veelzijdig, een talent onwaarschijnlijk. Ik weet niet wat ik z’n beste rol vind, dat kan ik onmogelijk zeggen. Het liefste zag ik hem in U-Turn omdat hij daar zo sexy staat te acteren. Dit meisje mag ook wat. 

Kevin Spacey

Bullebak eerste klasse, dat is nu wel gebleken. Ook van hem heb ik geen flauw benul waar hij is opgegroeid. Wel weet ik dat z’n vader een psychopathische bullebak was en hem en zijn broer terroriseerde, zware kindermishandeling. Zijn broer waarschuwde ons voor hem: “Kevin is net als m’n vader een psychopaat geworden.”  

Lang voor hij als Bullebak werd geuit, las ik gemene bullebakverhalen over zijn tijd op de New Yorkse - kom je alleen maar binnen als je briljant bent in je craft - Juillard college. Verhalen waartoe alleen een gewetensloze sadistische psychopaat in staat is. Een voorbeeld: hij vond het leuk om een bedelaar uit te nodigen in een duur restaurant (en duur in New York betekent waanzinnig hoge prijzen) onder het voorwendsel dat hij zou trakteren. Net voor de rekening betaald moest worden, nam Spacey de benen. Niemand van z’n studiegenoten vond dit ‘humor’, en terecht. 

Ik vernoem hem omdat Spacey wel een briljante acteur is. Af en toe zoek ik het internet af op zoek naar goeie imitators, wel een betere dan Spacey ben ik tot nu toe nog niet tegengekomen. On the spot dan nog wel, pure improvisatie en hilarisch. Zelfs op de Juillard waar alle briljanten  bij elkaar zitten noemden men hem briljant. Wat jammer van het torenhoge eikelgehalte. 

Psychopaten zouden trouwens goede acteurs zijn omdat ze al vroeg ‘normaal’ gedrag hebben leren imiteren en vervolgens verschillende rollen spelen. Tom Cruise, ook opgegroeid met een psychopathische bullebak als vader, zwaar vernederd, gepest, buitengesloten, armoede heeft gekend, zware kindermishandeling zou ook een psychopaat zijn, geen seconde twijfelde ik daaraan. Klasgenoten en zijn eerste mentor  vertelden over zijn verrassende gemene kant. 

Julianne Moore

Jammer, over haar verleden weet ik helemaal niets, maar ik had eerder aangegeven buiten de fact checking niks op te zoeken. Zodra ik haar voor het eerst zag in haar eerste scene in Short Cuts was het me al duidelijk een hele bijzondere actrice voor me te hebben. Die scène is ook wel heel sprekend, ik ga er verder niks over verklappen. 

Daarna Boogie Nights, en hier ook weer een actrice die haar rollen, scripts en regisseurs heel goed weet uit te kiezen en als toemaatje nog een glansrol weet neer te zetten. Volledig terecht dat ze de poster deelt met Kidman en Streep in The Hours. En man, wat een beauty! 

Nicole Kidman

Een Australische geboren in Hawaï, opgegroeid in Sidney. Verlegen schoolkind die openbloeide als ze kon acteren. Die verlegenheid merk je nog in interviews. Na haar schooljaren bleek ze op de toneelschool een opvallend talent te hebben. 

In Hollywood was haar doorbraakrol naast ex hubby Tom Cruise in Days of Thunder oftewel, Top Gun II. Daarna werd ze vooral de vrouw van Tom Cruise. 

Haar talent viel mij het eerste op in To Die For, ik dacht toen: wow, is dat de vrouw van Tom Cruise? Ze kan echt acteren! 

Haar scheiding, hoe pijnlijk en overwachts ook heeft haar goedgedaan. Ze schitterende in rol na rol en niemand haalde zich in het hoofd haar de ex van Tom Cruise te noemen. 

Nicole Kidman. Ze beleefde een publieke live television afgang wereldwijd voor een miljoenenpubliek (en het staat nog steeds op het internet) toen ze haar mond voorbijpraatte en zichzelf outte recht voor de neus van Jimmy Fallon: in haar vrijgezellenperiode had ze een crush voor hem, zelfs een eerste move had ze gemaakt die hij volkomen negeerde. Negeren was het, dacht Nicole, ervan overtuigd dat haar move duidelijk was. Bleek live op televisie dat Jimmy Fallon dat niet eens doorhad. Aandoenlijke man. Nicole Kidman vuurrood en Jimmy wist niet waar hij het had. Spectaculaire televisie. 

Maar troost je Nicole, ik vind Jimmy Fallon ook heel leuk en met jou en mij blijkbaar vele anderen die het na Nicole Kidmans epische afgang hem dit luid op televisie verkondigden. Lena Dunham ging daar wel heel erg ver in : ze vertelde hem dat ze verhalen over hem schreef met nog andere details die je eigenlijk niet toevertrouwt aan een miljoenenpubliek. Zij deed dit wel. Fallon nam haar tegen zichzelf in bescherming (het werd genant) en blokte het snel af. Aandoenlijke man.

Leonardo Di Caprio

Sinds zijn eerste filmrol in This Boy’s Life naast De Niro en Ellen Barkin volg ik Di Caprio. Als je je als jonge tiener naast een kanon als De Niro staande kan houden dan ben je het waard om te volgen. 

Hij groeide op in Los Angeles in een arme buurt en werd vernoemd naar de schilder: zijn moeder voelde hem voor het eerst in haar buik toen ze de Mona Lisa in het Louvre aan het bewonderen was. Leonardo was de klasclown en wel een heel bizarre: ondanks dat hij steevast vroeg om af en toe es kleine performances voor de klas te houden,  zonderde hij zich van z’n medeleerlingen af. Zo at hij bijvoorbeeld zijn lunch met de leerkrachten, niet bij zijn klasgenootjes. 

Naast This Boy’s Life speelde hij in Growing Pains, daarna was Leo on the roll. Ja, ik volgde hem. Net als bijna elk tienermeisje deed ik mee aan de Leo-Mania, daarnaast kon je er moeilijk naast kijken dat hij een steengoede acteur is. 

Weliswaar ben ik afgehaakt bij de Titanic: hem in een romantische blockbuster zien met een lied van Céline Dion ging voor me te ver. Di Caprio werd, eenmaal het babyvel uitgegroeid, de nieuwe De Niro voor Scorsese. Scorcese zocht naar zijn nieuwe De Niro en zijn vriend De Niro dacht meteen aan Di Caprio. Rightfully so. Een acteur die heel diep gaat voor zijn rollen. Die Oscar kwam wel rijkelijk laat, een welverdiende minutenlange staande ovatie kreeg hij. Op z’n minst. 

Reese Witherspoon

In haar eerste rol in The Man in the Moon, vijftien was ze, kon je al zien wat voor een natuurtalent Reese Witherspoon is. Geboren als een Southern Belle - iets waar ze heel trots op is (waarom eigenlijk?) - werd ze een Type A, a high achiever door haar ouders genoemd. De rol van Tracy Flick in het hilarische Election is haar dus op het lijf geschreven. In haar begincarrière koos ze steevast interessante rollen uit en werd ze voor mij een actrice om te volgen. Later haakte ik af toen ze plotsklap eendimensionale rollen koos in voorspelbare romantische komedies, rollen die haar talent onwaardig waren. Het publiek smulde ervan, Reese werd uitgeroepen na Julia Roberts als nieuwste America’s Sweetheart. 

Wat overigens opvalt:  doorgaans zijn die America’s Sweethearts achter de schermen helemaal niet zo sweet, echt niet. The All American Golden Boys trouwens ook niet altijd: in heel Hollywood is er vast geen grotere eikel te vinden dan Ryan O’Neal. Wetende dat Kevin Spacey er ook rondloopt. 

Maar het gezonde verstand won: ze keerde weer terug naar haar oude vertrouwde steengoede rollen en werd beloond met een oscar. Dus Dakota Fanning, wat Reese kan, kan jij ook.