Onlangs las ik dat het geen zin heeft om te studeren.
I beg you pardon? I dare to differ.
Ik begrijp die visie wel: op de uniefbanken voelde ik me, tja, vaak onwennig. Het échte leven speelt zich af, buiten die aula. En ik zit hier, geld te verpesten.
Na m’n studie: hoe dom was ik met die visie? Die kennis, die kritische geest, het logische denken, die kwamen dankzij universiteit Gent. Diagonaal lezen, in een zwembad geworpen worden en toch bovendrijven, een prof overtuigen. Nog zoveel meer.
Zoveel profs die me hebben gevormd. Twee voorbeelden: dankzij een prof beschouw ik elke literaire interpretatie goed als ze maar logisch is opgebouwd. Een andere prof heeft me doen nadenken over ons taalgebruik (hij is inmiddels gestorven). Voorbeelden.
Een studie heeft zin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten