Tussen en van twee steden: Antwerpen, Brussel

Alhoewel ik nu meer dan vijf jaar in Brussel woon, blijft Antwerpen nog steeds de stad waar ik me het meest mee verbonden voel. Het is de stad waar ik ben opgegroeid, waar ik na m’n studies begon te werken. Een Antwerpse in Antwerpen, omringd door een Antwerpse familie. Niet dat ik me niet thuisvoel in Brussel: na de eerste moeilijke maanden waande ik me haast een Brusselaar. Alleen, hoe langer ik in Brussel woon, hoe Antwerpser ik me voel.

Nooit gedacht dat ik zoveel affiniteit zou voelen met m’n Stad aan de Stroom. Immers, in m’n laatste jaren Antwerps middelbaar had ik haast om zo snel mogelijk uit Antwerpen te vertrekken: “Changement de l’air”, noemde ik het. Een snakken naar iets anders. Iets onbekends. 

Als het geheel aan mij had gelegen trok ik naar de universiteit in Leiden om daar Neerlandistiek te studeren. Tja, zover mocht ik niet gaan. Het werd dus een (voor mij) tweede beste: Gent, Germaanse Filologie in Gent.
Anders dan in Brussel heb ik me in Gent nooit thuisgevoeld. Na een jaar Gent was het nieuwe eraf en kreeg ik heimwee naar Antwerpen. En toch, ook al had ik de mogelijkheid om na de kandidaturen te veranderen, I stuck to Ghent. Waar ik achteraf geen van spijt van heb: na vijf jaar Gent denk ik dat ik de stad ook ken. Of althans, hoe ze rond de milleniumwisseling was. Gent was een alternatieve studentenstad toen ik er heen trok en heb die stad hipper en hipper zien worden. In m’n laatste jaar unief leerde ik er de échte Gentenaars kennen hangende aan de toog van de vermaarde Hotsy Totsy Club. 

Door een eerste baan kwam ik weer in Antwerpen terecht. Dat ik uit Gent wou vertrekken stond vast, Brussel leek toen nog een onbereikbare droom: ik sprak amper Frans. Eindelijk terug in Antwerpen nam ik het besluit Antwerpen niet meer te verlaten.

En nu woon ik al meer dan vijf jaar in Brussel. Gent was een bewuste keuze en had nooit het gevoel er thuis te zijn (al geniet ik ervan, sinds ik er niet meer woon, om er te komen, on the verge like: ik zou er best weer willen wonen), Brussel daarentegen is nooit een bewuste keuze geweest en voelde me er na de eerste moeilijke maanden echt thuis.
In die mate dat ik Antwerpen mis in Brussel en Brussel in Antwerpen. Voel me als een kid tussen twee cities.