zaterdag 15 november 2014

Pietitie deel 2

Oh jee, hier gaan we weer: Sinterklaas is algauw jarig en die discussie staat weer klaar. Dé Zwarte Piet discussie. Alsof er geen belangrijkere zaken zijn. Natuurlijk, er zijn vast prangendere zaken dan politieke gewichtigheid brengen aan een jaarlijks kinderfeestje vol kinderliedjes en met veel fantasie want ja, Sinterklaas bestaat. Tuurlijk zijn er vast belangrijkere zaken maar als we elke actie gaan meten aan de relatieve hoogdringerigheid (is er ergens op de Himalaya niet nog een belangrijker probleem te vinden?) dan doen we nooit iets.

 Zomaar ergens op het net gevonden: owning a golliwog as a child in the 70's doesn't make you a racist. Blaming others for finding them offensive makes you stupid.

Vorig jaar schreef ik m'n mening over de Pietitie op m'n blog: ik ben tegen Zwarte Piet in z'n huidige vorm, ben voorstander van een Piet die meer beantwoordt aan onze huidige samenleving en dus niet énkel en alleen zwart is. Nog steeds ben ik niet afgestapt van die mening. Helaas voor de ProPietitiërs maar er is geen enkel argument pro dat me ervan heeft kunnen overtuigen m'n mening te herzien. Waar wordt er alom mee gezwaaid?
Zwarte Piet is zwart omdat hij door de schoorsteen komt. Kom zeg. Kom je zò door de schoorsteen?



Met een extra set krullend haar en dikke lippen? Maar verder overigens kraaknette kleren.

Zwarte Piet is een grote kindervriend. En hij en Sinterklaas zijn goeie vrienden. Het symbool van vriendschap tussen blank en zwart.


Dit is de cover van de Hut van Oom Tom. Oom Tom, u waarschijnlijk wel bekend, is het verhaal van een zwarte slaaf. Na vele strubbelingen werd ook hij een grote kindervriend en kon hij het goed vinden met z'n 'master'. Doch, de verhouding knecht meester blijft een scheve verhouding maar volgens de Pietitiërs is dat een non argument als het om een kindervriend gaat.

Zwarte Piet is van oorsprong helemaal geen koloniaal gegeven. Kan zijn maar hij is er wel naartoe geëvolueerd. En vervolgens gestagneerd in de koloniale voorstelling van blank en zwart. En dat wordt dan jaarlijks opgevoerd en met hand en tand verdedigd. Pretty offensive. Het mag dan oorspronkelijk niks te maken hebben gehad met racisme in z'n huidige vorm kan je het niet anders dan associëren met racisme.



Zwarte Piet is traditie, moet je afblijven. Alles wat traditie is, is daarom ok ofzo? Vroeger werden vrouwen steevast voorgesteld aan de haard of in de keuken. Ook in het woordenboek stonden bij huishoudelijke lemma's uitsluitend zinnen als 'Marie wast af.' Daar lachen we nu om, of we vinden het offensive. Maar de knecht van de Sint die moet wel gewoon een zwarte blijven.
En wat daar allemaal bijhoort: het nostalgieargument. Dat meisje op de cover van Oom Tom zal vast met nostalgie aan die momenten terugdenken. Nostalgie doet al het onrecht verdwijnen omdat we ons nu eenmaal nostalgisch voelen. Weet je nog, toen vrouwen gewoon alles deden wat we zeiden? Dat dus.



En dan het clichematige der clichématige antwoorden, de kampioen der eindigen van discussies op de meest clichématige wijze ever: er zijn belangrijkere zaken in de wereld. Zoals de lijdende honden in China. Natuurlijk, ook zij zijn belangrijk, ik word ziek van dierenleed, maar kan én wil niet begrijpen waarom het een het ander uitsluit. Who cares if Zwarte Piet racistisch is of niet want er gebeurt allemaal dat en dat en dat in de wereld. Onbegrijpelijk dat men niet doorheeft dat dit argument echt geen steek houdt. Waar hadden die AfroAmerikanen het er toenertijd toch over? Er was wel een Vietnamwar aan de gang! 


 

2 opmerkingen: