Ik stoor me zowel aan het linkse als aan het rechtse discours. Wow. En ik ben helemaal niet centrum. Het probleem dat ik heb met rechts: ik ben links, progressief links, dus is het logisch dat ik een probleem heb met rechts. Dat behoeft geen verdere uitleg. Maar, maar, ik heb geen probleem met het hele rechtse spectrum: ik was bijvoorbeeld heel erg voor Verhofstadt als premier en lik nog steeds m'n wonden dat hij niet herverkozen werd. Maar nu met Elio DiRupo in het zadel ben ik aardig tevreden, wat het federale niveau betreft.
Wat het federale ofte Belgische niveau betreft want hier in Antwerpen is het een soepje. De voorbije verkiezingen heb ik strategisch én met eigen overtuiging gestemd. Strategisch én met overtuiging ging ik voor mijn burgemeester, Patrick Janssens, en uit pure overtuiging ook voor Groen. Wànt wat hij met Antwerpen heeft gedaan mag gerust bewierookt worden. Ik denk dat Patrick Janssens globaal genomen een goede, heel erg goede burgemeester voor onze Stad is geweest. Onbegrijpelijk dat hij niet herverkozen werd.
.jpg)
Dus waarom ben ik zo ontevreden met links? Zie voorgaande en ook: ik ben links dus je zou zeggen dat ik al die linkse acties fantastisch zou vinden. Ergens vind ik ze wel leuk, hoor. Natuurlijk. Occupy. Alleen, ik kan me nog een tijd herinneren waarin de media er niet zo'n interesse voor had, er geen sprake was van Occupy, Glazen Huis en men meewarrig keek naar mij die als vrijwilliger ging werken. Nu het in de media komt is iedereen plots zo geëngageerd. Maar beter wel dan niet, daar mag ik eigenlijk niet over klagen. En blijf vooral verder doen. Laat het alsjeblieft geen trend zijn.
En daar vrees ik voor. Alsook het populisme binnen de linkse partijen. Want laten we een kat een kat noemen: in Antwerpen heeft zowel links als rechts veel stemmen verworven door zich aan dat soort praatjesmakerij te wagen. En ik ben ni voor. Da soort geklap.