Katie verliefd

Ik ben alweer verliefd. Alwéér. Gisteren zei ik nog: "Ik wil nog es verliefd zijn want 't is lang geleden." En vandaag ben ik dus verliefd. Bij wijze van spreken want het is al langer aan de gang. Op mister Onbereikbaar. Ja, ja, alweer. Na zo'n twintig of meer onbereikbare mannen begin ik het wel door te krijgen: ik val op onbereikbaar. Hebt u donker haar? Check. Hebt u een lief karakter? Check. Kan u geen relatie met mij aangaan? Check. Okay, u bent een goede kandidaat voor mijn onmogelijke liefde. Doorgaans val ik op donkere haren, u weet wel wat ik bedoel want nee, ik ben geen objectofiel. Van al m'n resem onmogelijke liefdes was er maar een blonde tussen (ik sluit dus niks echt uit), Christophe, en al is het ondertussen meer dan 15 jaar geleden, ik kan z'n naam en familienaam nog altijd niet zonder enige gevoelens uitspreken. Want ik blijf onmogelijk verliefd. Ik ben zo trouw, man.
Ditmaal ben ik dus echt verliefd want dat weet je bij mij eigenlijk nooit, ik verwar aantrekkingskracht doorgaans met verliefdheid. En toch ben ik dus geen kleuter. Dan zeg ik: "Ik ben verliefd, liefde op het eerste gezicht." Terwijl het dan gewoon om aantrekkingskracht gaat. Ditmaal ben ik echt verliefd want het is dus ge-groeid, pas na lange tijd voelde ik de eerste prikkel. Het is natuurlijk zielig om erover te vertellen maar ik ga het toch doen, hetzij heel discreet. Want ik heb al flaters begaan waarin de onderwerpen van mijn affectie op deze blog stootten. Doorgaans ben ik iemand die stiekem verliefd is maar daar zo hard in flatert dat het niet bij stiekem blijft. Op zich een ervaring. En beschamend, altijd.
De eerste prikkel kwam dus na lange lange tijd, hij reageerde lachend over zich ontkleden en daar zat ik dan, het helemaal warm te krijgen. En dacht: "Huh? What's happening?" Ik had die jongen ervoor nooit zo bekeken en daar was het dan, dat "Ow, ik krijg het plots warm"-gevoel "Toch maar even goed letten op wat hij zegt." En er ook maar even bijvertellen (niet tegen hem natuurlijk) dat àls ik het warm krijg van een jongen, dan is er werkelijk iets. Ooit heb ik de woorden "Is het hier zo warm of ben ik dat?" geuit om dan direct erna: 'Aï, wat heb ik nu weer gezegd?' te denken 'Ik ga me even schamen'.
Maar dat gevoel ging zo over. En het kwam weer op toen hij iets zei over mij appreciëren. Wow. Stond ik er weer, het weer warm te krijgen. Maar ditmaal was er geen "Huh? What's happening?" meer een "Aah.", flauw zuchtje. Toen had ik wel ongeveer door dat er iets meer aan de hand was. En ik denk anderen zelfs nog meer dan ik. De manier waarop ik een keer met hem stond te lachen wekte de jaloerse blik op van een kerel die mij dan weer ziet staan. Zo van "Ik weet het wel en etaleer het niet zo overdreven." Toen vond ik het stom want ik dacht dat die kerel fout zat, dit is niet meer dan vriendschappelijk, weet je. Ik wist het duidelijk niet.
 Wat later kwamen er foto's waar ik best wel opvallend veel aandacht aan schonk, andere foto's negeerde ik straal maar die foto's, die foto's. Vond ik zelf best ook raar, maar stelde me er geen vragen bij, daarna een vrijpostig gesprek met hem waar ik net iets te veel van genoot en een paar openhartige gesprekken waar ik me helemaal in wentelde. Maar nee, hoor, zelf had ik het totaal niet in de gaten. Althans, na een tijd kwam ik voorzichtig tot het inzicht dat ik wel een boon had voor die kerel. Zo van, ik vind hem leuk en ik heb een zwak voor hem maar verliefdheid, nee, hoor. Daar moet ik toch even om lachen. En had er dus verder ook geen probleem mee om m'n boon ook kenbaar te maken, luidop. Ik schaamde me nergens voor want 't is maar een boon. Toch stond ik daar niet zoveel later als een giechelende tienermeid nerveus naast hem te lachen, zichtbaar totaal nerveus te wezen. Andere mensen keken wel raar op: "Wat heeft zij nu?" want doorgaans ben ik het groot lawijt. En nu zag je me daar zichtbaar verlegen te wezen. Toen wist ik het. Ik. Ben. Verliefd.
Maar hij heeft dus een relatie, ja. De bond van boze bedrogen meiden hoeven niet boos op me te wezen want alhoewel ik bij sommige mensen bekend sta als de Angelina Jolie van Antwerpen (false! Completely false! Verder niks tegen haar, ik behoor tot de fanclub van Angelina Jolie) ga ik geen vriendjes liggen verleiden. Bedriegen vind ik zelf echt zo verwerpelijk dus ik ga geen andere mensen er tot toe aanzetten. Wees gerust, uw relatie is veilig als ik op uw vriend val, verder dan wat gegiechel komt het niet van mijn kant. En ja, ik heb jongens afgewezen die van zin waren te bedriegen en hen weer linea recta naar hun vriendin gestuurd. Dat is iets waar ik zelfs niet over moet na-denken, dat doe ik gewoon. Want ja, hij moet wel onbereikbaar zijn.
Maar dus weer onmogelijk verliefd. De zoveelste op m'n lijstje. Hij geeft me gewoon een leuk speciaal gevoel. Als ik met hem praat dan heb ik het gevoel dat ik helemaal in hem opga, het voelt gewoon zo ontzettend warm aan. Ik voel me ook zo geborgen bij hem: dan sta ik daar nerveus te giechelen voor hem "Ja..euhm...ja...euhm.", krijg rare blikken van de anderen die het stilaan door beginnen te krijgen, en dan kijkt hij er zo rustig en lachend op toe, zo van "Da's allemaal goed, hoor, meisje." Dat vind ik echt zàààlig. De vraag of hij het weet. Geen idee. Ik vrees van wel. Maar hij negeert het gewoon, wat ik best goed vind want ik reageer exactly hetzelfde als ik voor zo'n situatie sta. Het gewoon negeren dat de ander iets meer voelt. Gewoon blijven doen alsof er geen vuiltje aan de lucht is want als je erop reageert of er te veel bij stilstaat wordt het awkward. Net wat je niet wil. En zo laat je de ander toe om ook gewoon te blijven doen en zich niet awkward te voelen met zijn onmogelijke liefde. Hey, hey, er is over nagedacht.
Ik denk dat hij het weet, het keihard negeert en ik heb nog maar een keer uit z'n rol zien vallen. Het was na zo'n moment dat ik hem onbewust (weet je, ik ga het niet bewust doen) met veel bombarie stond te spiegelen en hij er zichtbaar van schrok. Maar hij weet, anders dan ik, heel snel zijn cool weer te vinden, anders dan ik want ik zit dan te puffen en te zuchten en zenuwachtig te doen. Ik heb, om even tussendoor wat te zeggen, gemerkt dat ik nooit rustig kan reageren op een leuke jongen. Dan zie je mij met de breedste glimlach die je bij mij ooit hebt gezien en zeg ik kinderachtige zaken als: "Leuke jongen op half 12." en dan speel ik het klaar dat iedereen opvallend onopvallend naar hem gaat liggen kijken, ik als aanvoerder van het bakvissenteam, en sta er ondanks voorgaande toch versteld van dat die jongen het na wat vijven en zessen en wat onsubtiele subtiele blikken het in de gaten heeft. Ik ben een kei in opvallend onopvallend doen. Dat dus tussendoor. Of niet echt want bij de onmogelijke liefde is ook al een heel arsenaal van opvallende onopvallende acties bovengehaald, ik heb mensen die net als ik, kampioen zijn in het opvallend onopvallend doen die me daarbij helpen. Ken je dat, plots midden in een zin strategisch zwijgen en dan doen alsof je beiden geconcentreerd met andere zaken bezig bent? Done. Opvallender onopvallend kan haast niet, dat is de actie der acties. And we did it.
Op mijn onmogelijke liefde reageer ik niet met de breedste glimlach, eerder met een overdreven volgzaam gedrag want alles is goed wat hij zegt. "Wil je dat?" "Jaja." "Vind je dit goed?" "Jaja." "Appels, bananen en koffieperen?""Jaja." "Appels, bananen en koffieperen, Katie?" "Jaja ... Huh, wat zei je?"Maar er humor over hebben, doe ik wel. Ik lach me krom met anderen over het hoge soapgehalte van de belevenissen. "Net een Bouquetreeks.""Maar ik speel geen hoofdrol." "Nee, jij bent een nevenpersonage." We liggen krom. Maar dat gebeurt niet altijd want ik heb anderen al vreemd zien opkijken als ik weer bezig ben met het hyperfocussen op hem. In het slechtste geval zijn ze ronduit geïrriteerd omdat ik het dan nalaat andermans' aanwezigheid te erkennen. Dat is niet grof, dat heet gewoon verliefd zijn. En ik denk dat ik een pluim verdien want ik geloof dat ik het ditmaal zo discreet heb beschreven heb dat hij het nooit door zou hebben dat het over hem gaat. Het kan elke lieve donkerharige jongen zijn die in een relatie zit. Ja, het zou zelfs u kunnen zijn die op Jamaïca woont. U reageert vast wel es met humor over zaken als zich ontkleden, waarbij u mij dus die eerste prikkel van warmte gaf.