zaterdag 18 februari 2012

pissed om een kapotte horloge

Ik ben niet iemand die zich snel snel dingen gaat afschaffen. Ik koop voor de eeuwigheid ofzo. Ik ben geen trendy shopper, ik koop tijdloze dingen die dan wat meer kosten maar wel keilang meegaan. Da's 't idee. En als ik me dan iets aanschaf dat in no time whatsoever kapot gaat ben ik redelijk pissed. Ik heb het ze niet te geven, ik schijt* geen geld, ben redelijk 'consumptiebewust' of hoe het ook mag noemen, dus elke aanschaf is weloverwogen. Vorige week kocht ik retedure handschoenen zonder vingers, lees als accesoires, maar wel met een garantie tot in de eeuwigheid. Ik koop niet zomaar zomaar iets.
Twee jaar en zes maanden geleden kocht ik me een Swiss Railway Watch, ik heb er zellufs over geblogd, en nu is hij stuk. Hij is al stuk. En ik kan er niet om lachen. Er is een garantie van twee jaar en die komt dus welgeteld een half jaar te kort. Ik kan er echt niet om lachen. Ik ben zo iemand die heel voorzichtig is met haar watch: hij is waterproof maar denk maar niet dat ik hem onder de douche neem ofzo. Ik koesterde mijn horloge, en nu is hij stuk. Na amper de garantietijd verstreken.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten