naar de tandarts

Naar de tandarts gaan is echt vreselijk. Ik heb een supergoeie, heel vriendelijke tandarts die ik al jaren en jaren ken en van Antwerpen naar Berchem ben blijven volgen. Vaste tandarts. Om een reden. Maar toch. Ew. Ik had m'n vorige tandartsbezoek vijf jaar uitgesteld, that's right en daarvoor zal het nog langer geleden zijn geweest. Ik ga nu eenmaal niet graag naar de tandarts.

Als kleuter had ik er geen probleem mee: ik had sowieso slechte melktanden. Altijd gaatjes, ook al moest ik ze poetsen over de middag. Als ik 's middags op school bleef want dat gebeurde bijna nooit: ik was een asociale kleuter. Weinig veranderd ondertussen. Maar ik poetste m'n tanden drie keer per dag en had gaatjes. Als kleuter stel je er weinig vragen bij.

Volwassen gebit ging ook niet op kousenvoeten: ik heb of had een afwijking. M'n mond was te klein voor m'n tanden en had tanden te veel. Orthotondist. Van m'n acht tot m'n tien of elf tanden laten trekken in het toenmalige Antwerpse kinderziekenhuis. Er zijn leukere dingen dan dat. Eerst mocht ik nog een dagje thuis blijven maar daarna, terug naar school met m'n gezwollen lip. Van de verdoving. Ew. Je kan niet eten en niet drinken. Of toch: yoghurtjes die langs je lip lopen. Maar 't is alleszins wel beter dan wat er anders van m'n gebit was geworden: er zouden tanden uit m'n tandvlees groeien: for real. Ik had soms drie rijen tanden.

Maar dàt en een operatie aan m'n tanden, ik was elf onder plaatselijke verdoving, was voldoende om toen de tandarts me een brug voorstelde omdat ik een spleetje had gewoon: "Nee." te zeggen. Ik had het gehad. En dan rond m'n twintigste ging dat spleetje vanzelluf weg omdat ik alweer te weinig plek had: wijsheidstanden. Weer een operatie. Maar daaraan heb ik geen negatieve herinneringen. Alleen stikte ik zowat toen ik uit de narcose kwam. Of ik had tenminste toch dat gevoel om de verpleegster in volle paniek te wenken.

Niettemin: ik heb een historie bij de tandarts. Ik ben blij dat er tandartsen zijn maar om te gaan is nog iets anders. Niet te lang uitstellen. Ik ga het proberen.